Ay, Che Camino
Γεννήθηκε σε ένα μέρος που το λένε κομποσκοίνι. Ροζάριο, Αρχεντίνα. Το ασθενικό αγόρι ήρωας και καλογέρι της επανάστασης. Γεννήθηκε Ιούνιο, το 28.
Κάποτε έγραψε ένα βιβλίο, το πρώτο του, που το λέγανε El socialismo y el hombre - κανένα χωρίς το άλλο, μη γεννήσει πάλι ο ύπνος τέρατα.
Δουλειά του ήτανε να ομορφαίνει τον κόσμο, που η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο.
Τον βρήκανε οι αμερικάνοι, με κείνα τα φοβερά τους μηχανάκια, τους δορυφόρους. Έναν που δήθεν τάχαμου ήτανε για τις φωτιές. Τις φωτιές που ανάβανε στα δάση ο Τσε κι οι σύντροφοί του. Τους εντοπίσανε 8 Οκτωβρίου 1967 στα δάση της Βολιβίας. Ουκ ολίγων κομμουνιστικών κομμάτων βοηθούντων - φοβούνταν το πρότυπο του ασθενικού αγοριού ήρωα, τρέμαν το σπορέα που βγήκε του σπείραι τον σπόρον αυτού. Τον σκότωσαν άνανδρα και θλιβερά. Ήταν τόσο όμορφος νεκρός όσο και ζων.
Ο αδελφός μας και ο πατέρας μας, ο Διοικητής μας Τσε.
Παρουσιάζω.
Κάποτε έγραψε ένα βιβλίο, το πρώτο του, που το λέγανε El socialismo y el hombre - κανένα χωρίς το άλλο, μη γεννήσει πάλι ο ύπνος τέρατα.
Δουλειά του ήτανε να ομορφαίνει τον κόσμο, που η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο.
Τον βρήκανε οι αμερικάνοι, με κείνα τα φοβερά τους μηχανάκια, τους δορυφόρους. Έναν που δήθεν τάχαμου ήτανε για τις φωτιές. Τις φωτιές που ανάβανε στα δάση ο Τσε κι οι σύντροφοί του. Τους εντοπίσανε 8 Οκτωβρίου 1967 στα δάση της Βολιβίας. Ουκ ολίγων κομμουνιστικών κομμάτων βοηθούντων - φοβούνταν το πρότυπο του ασθενικού αγοριού ήρωα, τρέμαν το σπορέα που βγήκε του σπείραι τον σπόρον αυτού. Τον σκότωσαν άνανδρα και θλιβερά. Ήταν τόσο όμορφος νεκρός όσο και ζων.
Ο αδελφός μας και ο πατέρας μας, ο Διοικητής μας Τσε.
Παρουσιάζω.
Το έργο από εδώ και ευχαριστώ διπλά: που το δανείστηκα και που έτσι όμορφος είναι στ' αλήθεια και στην καρδιά μου και έτσι όμορφο τον φτιάξατε
11 σχόλια. Εσείς τι λέτε;
μικρό σημερινό κι από μένα
καλό χειμώνα, αγάπη.
Κάπου είχα διαβάσει ότι για να μείνεις διάσημος πρέπει να πεθάνεις νέος. Δες τη Μονρόε, τη Νταϊάνα και τον Τσε. Ποιά θα ήταν όμως η εξέλιξή τους αν δεν πέθαιναν νέοι? Η Μονρόε θα είχε καταντήσει σαν την Μπαρντό, η Νταϊάνα σαν την Ελισάβετ και ο Τσε σαν τον Κάστρο. Λατρεύετε κάτι που απλά δεν πρόλαβε να εκφυλιστεί.
Λαϊκιστή, αυτά τα διαβάζεις σε κρυστάλλινη σφαίρα; Εκεί μαθαίνεις "ποιά θα ηταν η εξέλιξη"; Και, ως τα πόσα μετράει καποιος νέος;
υγ1 Ο Τσε ηταν υπουργός στην Κουβα και εγκατελειψε οφίκια και θεσεις και τιμές.
υγ2 Η Νταιάνα μου είναι αδιάφορη, αλλά πάντως δε θα γινόταν Ελισάβετ: η γραία δολοφόνος χιλιάδων αγωνιστών σε όλο τον κόσμο δεν είναι "εκφυλισμένη", είναι δήμιος ντυμένος στα ροζ.
Αμβροζ μου, το έσωσα (ωραίο!)
Τα περί κρυστάλλινης σφαίρα δεν έχουν θέση. Η πορεία ανάλογων ινδαλμάτων που δεν είχαν την τύχη να πεθάνουν νωρίς αυτό δείχνει. Εκφυλίστηκαν ή εξευτελίστηκαν.
Το ότι ο Τσε δεν παρέμεινε υπουργός δεν σχετίζεται με την προσωπολατρία του.
Όσο αδιάφορη σου είναι εσένα η Νταϊάνα άλλο τόσο μου είναι εμένα και ο Τσε και η Νταϊάνα και η Μονρόε και όλα τα ινδάλματα πρότυπα ιδεολόγοι κλπ κλπ.
Ώρες ώρες όταν βλέπω τα πρότυπα που λανσάρει η κοινωνία (επαναστατικά, ιδεολογικά, καλλιτεχνικά κλπ) με πιάνει κατάθλιψη γιατί διαπιστώνω την παρακμή μας.
Συγγνώμη, αλλά, πλην της ηλικίας θανάτου, τι άλλο κοινό έχουν αυτοί για τους οποίους μιλάς; Το "ινδάλματα", επίσης, πόθεν? Προσωπικώς δεν έχω ούτε ένα τέτοιο, ας πούμε. Μήπως βγάζεις συμπεράσματα τύπου "ράβδος εν γωνία άρα βρέχει", για να θυμηθώ ένα φίλο;
κι μόνο υπουργός στην κούβα, αλλά και από πολύ πλούσια αστική οικογένεια απ'την αργεντινή και θα μπορούσε να αράξει στις χασιέντες του παρά να παίζει τη ζωή του κορωνα-γράμματα για δεκαετίες από την αφρική μέχρι την ασία και τη λατινική αμερική.
ο τύπος ήταν ιδεολόγος και πραγματικός αγωνιστής. εξάλλου είναι γνωστό πως τον "εδωσαν" οι δικοί του γιατί παραήταν ιδεολόγος και οραματιστής για κάποιους...
λαϊκιστή,
Είμαι περίεργη αν σκοπεύεις να αντιτάξεις το πρότυπο της Θάτσερ έναντι της Νταϊάνα, του Πινοσέτ έναντι του Che, του Μητσοτάκη έναντι του Λαμπράκη ...
(να πω κι άλλους;)
Κατακρίνεις κάποια πρότυπα, ΟΚ, ασχέτως αν διαφωνώ με όσα λες.
Έχεις να προτείνεις κάτι; Πολύ θα ήθελα να το ακούσω!
Ω. Μιραντολίνα, αυτός ο θαυμάσιος ζωγράφος, πως συνδιάζει έτσι την αγιογραφία με την πραγματικότητα!
Ναι άννα έχω να προτείνω αστική επανάσταση γαλλικού τύπου.
και από ποιά αποικία θα πιούμε το αίμα, Λαϊκιστή; είναι κι αυτό ένα πρόβλημα...
Λεμονάκι, νομίζω θα χαρεί να το διαβάσει αυτό!
Την καλή σου την κουβέντα
πίσω στην κουζίνα...