6.9.07

Για όλα φταίει εκείνος ο κρετίνος ο Πέρρυ Κόμο...

που τραγούδησε τη Γκλεντόρα.

Άκου πτώμα να μαθαίνεις.

για χάρη του έπαιξα πρώτη φορά φλίπερ στην πλατεία της Πετρούπολης
- όπως ο οργισμένος Βαλκάνιος,

για χάρη του προσπάθησα να μάθω μπιλιάρδο,

για χάρη του έπαιρνα πόζες ασυναίσθητα ή και συνειδητά,

για χάρη του έκλεβα βούτυρο και χαβιάρι από το σούπερ μάρκετ της Ιπποδρομίου, να πάω να ξυπνήσω τη Δέσποινα και το Γιάννη, συντρόφους τις νύχτες στο Φλου - η Δέσποινα στη σάλα, ο Γιάννης στη μπάρα, εγώ στα πλατώ- να κάνουν τον καλύτερο εσπρέσο της Σαλονίκης και να γελάσουμε.

για χάρη του φώναζα το Μήτσο "κουρέλι" και με φώναζε ο Μήτσος "κουρέλι" και το έμαθε και η μαμά, και μετά το πρώτο σοκ άρχισε να φωνάζει "έλα, στο τηλέφωνο ο Μήτσος ο κουρέλης"

για χάρη του αγόρασα δίσκους και ροκ εν ρολ και έμαθα εκείνο το τρομερό σπάσιμο μέσης στο τουίστ, που ακόμη το συζητάει ο Αμπντούλης ο χασάπης όποτε βρισκόμαστε

για χάρη του στάθηκα ώρες ατελείωτες πάνω από την ίδια στοίβα δίσκους, διαβάζοντας ένα ένα τα τρακς, ποπ ηλέβεν και το πατάρι του στέρεοντισκ

για χάρη του έγινα φίλη με όλα εκείνα τα παράξενα παιδιά, τα αδέλφια μου, το Γιάννη και τους εξαίρετους αδελφούς Αποστολάκη και τον ευγενικό Φίμπεν και το Θοδωρή με τα μαύρα και τον καρδιακό Ηλία και το Δημήτρη και το Μακ και και και

για χάρη του γνώρισα βήμα βήμα την πλατεία Βικτωρίας και πλήρωσα φόρο χαρτζιλίκι μηνών στο Μάτα Χάρι - όχι μπονους και βλακείες, ρε, εδώ σε θέλω, εδώ, και χωρίς τιλτ

για χάρη του τα αγαπημένα μου παπούτσια έχουν τρυπίτσες

για χάρη του έπαιρνα πόζες και έσπαγα κρυφά μπιμπίκια, έκρυβα το κλερασίλ πίσω από τα βιβλία

για χάρη του δε μεγάλωσα ποτέ

για χάρη του ταξιδεύω - στον ορίζοντα που είναι ατελείωτος

για χάρη του ήπια καιρό εκείνη την αθλιότητα, το σίγκαπουρ σλινγκ

μιάμισυ ουγκιά τζιν, αυτό με τη Βικτώρια, που πάει με Ραφλς
μισή ουγκιά τσέρι
ένα τεταρτο της ουγκιάς λικέρ πορτοκάλι της Μαρίας της Μπιζάρ κι άλλη τόση βενεδικτίνη
μισό ποτήρι χυμό ανανά
χυμό από μισό λάιμ
λίγη αγκοστούρα και λίγη γρεναδίνη


Με πάγο όλα μαζί κουνημένα, όχι ανακατεμένα
Για χάρη του ατάκες πέταγαν βιαστικά και κάποτε ανερμάτιστα στα αμφιθέατρα. Οι δικές του λέξεις, ο κώδικας, το σημείον. Όποιος δεν καταλάβαινε ήταν κνίτης ή δαπίτης. Για χάρη του η ζωή που έζησα - και για χάρη όσων μαζί αγαπήσαμε και όσων μου έμαθε να αγαπάω.

Ο αγαπημένος μου έλληνας σκηνοθέτης είναι ο Νίκος Νικολαϊδης.

Μας λείπει λικέρ πορτοκάλι - επιστρέφω αμέσως.

3 σχόλια. Εσείς τι λέτε;

Blogger Suspect έφα...

Δεν σκεφτομαι τιποτα.Δεν φοβαμαι τιποτα.Δεν ελπιζω τιποτα.Ειμαι πιθηκος.

9/06/2007 11:53:00 μ.μ.  
Blogger Niemandsrose έφα...

Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

9/11/2007 02:55:00 μ.μ.  
Blogger Iraklis Proko έφα...

Λυπάμαι που βλέπω και διαβάζω τόσα καλά λόγια γιά τον ν.ν.

Ο θάνατος κάποιου ανθρώπου είναι πάντα ένα δυσάρεστο γεγονός.
Αλλά δε μπορώ να μην το πω!

Ο εκλιπών υπήρξε ένας μετριότατος σκηνοθέτης αλλά σίγουρα ήταν αυθεντικός δάσκαλος του δήθεν. Του ΔΗΘΕΝ με κεφαλαία.
Εκείνο το ανεκδιήγητο "ο χαμένος τα παίρνει όλα" βλέπεται άνετα σαν κωμωδία!

Η επιρροή του είναι προφανής. Αλλά μόνο επιρρεπείς ανθρώπους μπορούσε να επηρεάσει.

Η μόνη καλή στιγμή μέσα σε όλες τις ταινίες του, και μόνο σε επίπεδο διαλόγων, είναι στη γλυκιά συμμορία.
Ο διάλογος στον κήπο.
Λες και μιλάει γιά τον εαυτό του. Ολο φουσκωμένα λόγια και πόζες.

9/21/2007 12:14:00 μ.μ.  

Την καλή σου την κουβέντα


πίσω στην κουζίνα...