Dreamers and ramblers, drifters and writers...
These boots are made for walkingΑρχίσαμε να το σχεδιάζουμε με το που γυρίσαμε σχεδόν. Πιο πριν. Από τη μέρα που, πηγαίνοντας να αγοράσουμε την παγωμένη κρέμα του Τεντ Ντρου, συναντήσαμε τη διαδρομή 66, ενώ ακολουθούσαμε τον 61 των μπλουζ. Συγκίνηση. Η γωνία της ελπίδας - ο μαύρος, μπλουζ δρόμος προς τα αστικά κέντρα, ο λευκός, φτωχός φολκ δρόμος προς την φρούδα ελπίδα της Καλιφόρνιας.
Δεν θυμάμαι ποιός το είπε πρώτος. Όμως όποιος κι αν το είπε, απλώς είπε αυτό που σκεφτόταν κι ο άλλος. "Του χρόνου να κάνουμε το route 66". Ναι. Ναι. Αγοράσαμε τους χάρτες και τους πρώτους τρεις οδηγούς πριν εγκαταλείψουμε το Σικάγο.
Το Σεπτέμβριο είπε ο Νίκος πως, ξες, του χρόνου, το 2007, είναι 50 χρόνια από την κυκλοφορία του On the Road. Ανατρίχιασα. Λίγες μέρες πριν είχε έρθει σπίτι ο Γιαγκούκος μου ο αγαπημένος και είχε φέρει μια φίλη του - τη μεταφράστρια της μοναδικής ελληνικής έκδοσης. Της έλεγα πόσο καθόρισε τον κόσμο μου το βιβλίο και η μετάφρασή της, πόσο καθόρισε πως έβλεπα τα πράγματα, τη ζωή, το ταξίδι, αυτό το βιβλίο. Σημείο αναφοράς. Τόσο για μένα όσο και για το Νίκο.
Ξεκινήσαμε βγάζοντας τη διαδρομή. Αλχημείες για να χωρέσουν όλα.
Πρώτα, Νέα Υόρκη ως Σικάγο οδικώς - από Νέα Υόρκη, όπως ξεκίνησε ο Τζακ Κέρουακ. Μετά, Σικάγο - Λος Άντζελες, πάντα οδικώς, ακολουθώντας τη διαδρομή 66, τη route 66. Μια μικρή παράκαμψη, deep in the heart of Texas, τους παλιούς μου φίλους να δω, να παρηγορηθώ. Ύστερα πίσω, στην 66, ως το τέλος. Μετά, Σαν Φρανσίσκο - Να τος ο Κέρουακ πάλι, μαζί κι η Aeon Flux. Και από εκεί, ανάποδα, η διαδρομή του Τζακ προς τη Νέα Υόρκη, με μια παράκαμψη στα μέρη του HST του αγαπητού, μία ακόμη για τον αμοιρολόητο.
Οι άδειες δε βγαίνανε. Οι μέρες δε βγαίνανε. Βάλαμε πρόγραμμα παραπάνω δουλειάς. Τρεις μήνες δεν υπήρχε αργία, σχόλη. Ως τις τρεις το πρωί κι από τις έξι. Ώστε να βρεθούν οι έξι εβδομάδες, οι τσίμα τσίμα. Βάλαμε πρόγραμμα δουλειάς ακόμη και σε κάποιες από τις μέρες του ταξιδιού.
Οι μέρες βρέθηκαν. Όμοια και οι οικονομίες, και οι πιστώσεις και οι φίλοι να μας ξεπροβοδίσουν. Παρασκευή 6 Ιουλίου 2007 πετάμε για Νέα Υόρκη.
Όμορφα παιδιά, η περιπέτεια αρχίζει. Στο ταξίδι μας, το σημειωματάριο θα είναι ηλεκτρονικό. Ένα travelogue που θα το βρίσκετε εδώ.
Θα φροντίσουμε να ενημερώνουμε όσο συχνότερα μπορούμε το ταξιδιωτικό μας ημερολόγιο. Να ακουμπήσουμε απαλά την ομορφιά στο μαξιλάρι, να μοιραστούμε το βάρος της ιστορίας, που τώρα γίνεται και δική μας. Για τις επόμενες έξι εβδομάδες, αναζητείστε μας στο www.worldbeat.gr/drachmabums/
Καλό καλοκαίρι
Δεν θυμάμαι ποιός το είπε πρώτος. Όμως όποιος κι αν το είπε, απλώς είπε αυτό που σκεφτόταν κι ο άλλος. "Του χρόνου να κάνουμε το route 66". Ναι. Ναι. Αγοράσαμε τους χάρτες και τους πρώτους τρεις οδηγούς πριν εγκαταλείψουμε το Σικάγο.
Το Σεπτέμβριο είπε ο Νίκος πως, ξες, του χρόνου, το 2007, είναι 50 χρόνια από την κυκλοφορία του On the Road. Ανατρίχιασα. Λίγες μέρες πριν είχε έρθει σπίτι ο Γιαγκούκος μου ο αγαπημένος και είχε φέρει μια φίλη του - τη μεταφράστρια της μοναδικής ελληνικής έκδοσης. Της έλεγα πόσο καθόρισε τον κόσμο μου το βιβλίο και η μετάφρασή της, πόσο καθόρισε πως έβλεπα τα πράγματα, τη ζωή, το ταξίδι, αυτό το βιβλίο. Σημείο αναφοράς. Τόσο για μένα όσο και για το Νίκο.
Ξεκινήσαμε βγάζοντας τη διαδρομή. Αλχημείες για να χωρέσουν όλα.
Πρώτα, Νέα Υόρκη ως Σικάγο οδικώς - από Νέα Υόρκη, όπως ξεκίνησε ο Τζακ Κέρουακ. Μετά, Σικάγο - Λος Άντζελες, πάντα οδικώς, ακολουθώντας τη διαδρομή 66, τη route 66. Μια μικρή παράκαμψη, deep in the heart of Texas, τους παλιούς μου φίλους να δω, να παρηγορηθώ. Ύστερα πίσω, στην 66, ως το τέλος. Μετά, Σαν Φρανσίσκο - Να τος ο Κέρουακ πάλι, μαζί κι η Aeon Flux. Και από εκεί, ανάποδα, η διαδρομή του Τζακ προς τη Νέα Υόρκη, με μια παράκαμψη στα μέρη του HST του αγαπητού, μία ακόμη για τον αμοιρολόητο.
Οι άδειες δε βγαίνανε. Οι μέρες δε βγαίνανε. Βάλαμε πρόγραμμα παραπάνω δουλειάς. Τρεις μήνες δεν υπήρχε αργία, σχόλη. Ως τις τρεις το πρωί κι από τις έξι. Ώστε να βρεθούν οι έξι εβδομάδες, οι τσίμα τσίμα. Βάλαμε πρόγραμμα δουλειάς ακόμη και σε κάποιες από τις μέρες του ταξιδιού.
Οι μέρες βρέθηκαν. Όμοια και οι οικονομίες, και οι πιστώσεις και οι φίλοι να μας ξεπροβοδίσουν. Παρασκευή 6 Ιουλίου 2007 πετάμε για Νέα Υόρκη.
Όμορφα παιδιά, η περιπέτεια αρχίζει. Στο ταξίδι μας, το σημειωματάριο θα είναι ηλεκτρονικό. Ένα travelogue που θα το βρίσκετε εδώ.
Θα φροντίσουμε να ενημερώνουμε όσο συχνότερα μπορούμε το ταξιδιωτικό μας ημερολόγιο. Να ακουμπήσουμε απαλά την ομορφιά στο μαξιλάρι, να μοιραστούμε το βάρος της ιστορίας, που τώρα γίνεται και δική μας. Για τις επόμενες έξι εβδομάδες, αναζητείστε μας στο www.worldbeat.gr/drachmabums/
Καλό καλοκαίρι
Δια χειρός Μιραντολίνας | 12:19 π.μ.
|
9 Σχόλια/ Σχολιανά
