Όντως, ρητερν και ακίνδυνε, έχει να μοιράσει πολλές συμβουλές σε πολλούς ο Μάικλ. Απλώς μου φάνηκε ότι αυτή τη συγκεκριμένη μπορεί και να τη χρειάζονταν άμεσα κάποιοι.
(Ακίνδυνέ μου, μπας και ξες που κοιμάται πάλι αυτός ο Λούκα Μπραζι;)
Δικοί μας άνθρωποι και οι Σικελοί, δεν λέω, αλλά δεν ήταν ανάγκη να πάς τόσο μακριά. Ισχύει και η αθάνατη σοφία των Φαναριωτισσών που έλεγαν: "ας με λένε βοεβοδίνα και ας ψοφάω από την πείνα" (φαντάσου το να εκτελείται από χορωδία ιστολόγων...)
τώρα που το ξανασκέφτομαι, υπάρχει και η αρχαιοελληνική σοφία:
"τί το σοφόν; ή τι το κάλλιον παρά θεών γέρας εν βροτοίς ή χείρ' υπέρ κορυφάς εχθρών κρείσσον κατέχειν; ότι καλόν φίλον αεί. ορμάται μόλις αλλά πιστόν τι το θείον σθένος. απευθύνει τους τ' αγνωμοσύναν τιμώντας και μη τα θεών αύξοντας συν μαινομένα δόξα. το σοφόν ου σοφία. το τε μη θνητά φρονείν"
11 σχόλια. Εσείς τι λέτε;
Αν μη τι άλλο, πρόκειται για μια πολύ ...πρακτική συμβουλή...
(και όλως αιφνιδίως μου ήλθε στο μυαλό ένας από τους πιο αγαπημένους δίσκους μου, το ..."Ομπσκγιουρ'ντ μπαϊ κλαουντζ" των Πινκ Φλόυντ).
Καλησπέρες.
If anything in this life is certain, if history has taught us anything, it is that you can forgive anyone.
Του ιδίου, μεσομακροπρόθεσμα speaking
Όντως, ρητερν και ακίνδυνε, έχει να μοιράσει πολλές συμβουλές σε πολλούς ο Μάικλ. Απλώς μου φάνηκε ότι αυτή τη συγκεκριμένη μπορεί και να τη χρειάζονταν άμεσα κάποιοι.
(Ακίνδυνέ μου, μπας και ξες που κοιμάται πάλι αυτός ο Λούκα Μπραζι;)
Δεν ξέρω, μπορεί στη σικελία το ισοδύναμο του δικού μας "κοιμάται με τις κότες" να είναι το "κοιμάται με τα ψάρια"!
Είδες τι παθαίνω για να σε linkάρω;
Έμαθα ότι με κάρφωσε ένας Αρτουάς στον μη;-χάλι και εξετέθην στο "συνάφι"! :-D
Αφού λοιπόν δεν έχω να χάσω τίποτα - έτσι που με "απογύμνωσαν" - το ομολογώ!
Είμαι ομοφοφικός...:-D
Γρηγόρη, με τι ασχολείσαι παιδίμ; μη δίνεις σημασία! [ομοφοφικός είναι αυτός που φοβάται την Φώφη;]
(Ακίνδυνε πάω να κοιμηθώ --χωρίς τις κότες. Καληνύχτα σας).
Aκίνδυνε, αφού κάνεις το «kill» - «forgive», είσαι νομίζω στο σωστό δρόμο :) Στον μόνο σωστό.
Δικοί μας άνθρωποι και οι Σικελοί, δεν λέω, αλλά δεν ήταν ανάγκη να πάς τόσο μακριά.
Ισχύει και η αθάνατη σοφία των Φαναριωτισσών που έλεγαν: "ας με λένε βοεβοδίνα και ας ψοφάω από την πείνα"
(φαντάσου το να εκτελείται από χορωδία ιστολόγων...)
τώρα που το ξανασκέφτομαι, υπάρχει και η αρχαιοελληνική σοφία:
"τί το σοφόν; ή τι το κάλλιον
παρά θεών γέρας εν βροτοίς
ή χείρ' υπέρ κορυφάς εχθρών κρείσσον κατέχειν;
ότι καλόν φίλον αεί. ορμάται μόλις
αλλά πιστόν τι το θείον σθένος.
απευθύνει τους τ' αγνωμοσύναν τιμώντας και μη τα θεών αύξοντας
συν μαινομένα δόξα.
το σοφόν ου σοφία. το τε μη θνητά φρονείν"
Να συμπληρώσω, αντίστροφα;
"Never adore your friends, it clouds your judgement"
Στέκει άραγε;
Μπα, μάλλον όχι.
Άρα ούτε και το πρώτο, Μιραντολίνα μου....
Ας πούμε ξανά το άλλο, του Αραφάτ:
"Να επιλέγετε τους φίλους σας με προσοχή. Οι εχθροί σας, θα σάς επιλέξουν από μόνοι τους"
Ειρήνη *Η*μιν
Εσκιογλάν μου, ξέρει ο ακίνδυνος τι λέει - δες και το ευλογ του.
Αυτό το βοεβοδίνικο το κλέβω, μέητ – το αρχαίο κράτα το, δεν με πραζ :-).
Άσε νύφε μου, δεν αξίζει τον κόπο.
Γάτε, η αγάπη δε θολώνει το νου. Αντιθέτως, τον ανοίγει – κοινωνικοποιεί.
Την καλή σου την κουβέντα
πίσω στην κουζίνα...