Εχω φρέσκο πράγμα, λέγετε!

Ο Τζίμυ Χέντριξ ως καρπός της παράδοσης

http://worldbeat.gr/gr/

(Μέχρι ο Vrypan να μας περάσει στο μόνιτορ -- όπως έχουμε αιτηθεί -- θα ενημερώνουμε κι έτσι, τι να κάνουμε...)

Είμαστε έτοιμοι...

να σας πάρουμε παρέα στο πιο όμορφο ταξίδι της ζωής μας. Το ετοιμάζουμε κοντά ενάμισυ χρόνο. Διάβασμα, μουσικές, καϋμοί, αναβολές, και πάλι απ την αρχή...

Είπαμε ότι θα ήταν καλύτερα αυτό το ταξίδι να γίνει ένα χωριστό ευλόγ. Και το στήσαμε εδώ -- ελπίζοντας ότι θα είναι το πρώτο από μια σειρά εξερευνήσεων εκεί που γεννήθηκαν οι μουσικές του κόσμου.

Καλό μας ταξίδι -- Από σήμερα και ως τα τέλη Αυγούστου, θα τα λέμε εδώ.


υγ τα σχόλια είναι μονδερέητεδ και στο νέο ευλογ. Εξαιτίας μου -- ο έτερος Καππαδόκης είναι της ελευθερίας των δικτύων

Χωρίς ρεπορτάζ απ τα σύνορα

Ο Χανάντυ Σαλμάν είναι δημοσιογράφος της Ας-Σαφίρ. Τον ανακάλυψα εδώ. Αναφέρεται ως αποστολέας των φωτογραφιών και του κειμένου που ακολουθούν.

Ένας φίλος που είναι στην περιοχή, κατάφερε κι επιβεβαίωσε την αυθεντικότητα των φωτογραφιών. Είναι όντως του ΑΡ.

Όποιος δεν αντέχει τα σκληρά θεάματα, ας αποφύγει τις εικόνες.

«Αγαπητοί φίλοι και συνάδελφοι,

θα πρέπει να σας ζητήσω να με συγχωρέσετε που σας στέλνω αυτές τις φωτογραφίες. Είναι φωτογραφίες παιδιών που σκότωσαν οι ισραηλινοί στο Νότιο Λίβανο. Είναι όλα καμμένα. Χρειάζομαι τη βοήθειά σας. Είμαι σχεδόν βέβαιος ότι οι φωτογραφίες αυτές δε θα δημοσιευτούν στη Δύση, αν κι είναι φωτογραφίες του Associated Press. Χρειάζομαι τη βοήθειά σας, για να δημοσιοποιηθούν. Το πρόβλημα είναι ότι είχε ζητηθεί από αυτούς τους ανθρώπους να εγκαταλείψουν το χωριό τους, Τερ Χαλφά, το πρωί, εντός δύο ωρών, αλλοιώς… Έτσι λοιπόν όσοι μπορούσαν να φύγουν κατέφυγαν στην κοντινότερη βάση του ΟΗΕ, απ όπου τους ζήτησαν να φύγουν. Νομίζω ότι μετά τις σφαγές της Κανα το 1996, όταν βομβαρδίστηκαν πολίτες που είχαν βρει καταφύγιο στο αρχηγείο του ΟΗΕ, ο ΟΗΕ δεν επιθυμεί να αναλάβει την ευθύνη για τις ζωές πολιτών. ΠΡΙΝ ΛΙΓΑ ΛΕΠΤΑ, οι ισραηλινοί ζήτησαν τους πολίτες του χωριού Αλ Μπουστάν στο νότο να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους. Φοβάμαι ότι οι σφαγές θα συνεχιστούν όσο οι ισραηλινοί δρουν ανεξέλεγκτα.
Σας παρακαλώ βοηθήστε μας όπως μπορείτε,
Χανάντυ Σαλμάν»




Η μετάφραση δική μου.

Μια προ δεκαετίας απάντηση...

στον Μανώλη Βασιλάκη, που παίζει πλαστελίνες με την ιστορική αλήθεια για όσα σηματοδοτούν τα Ίμια και μοιράζει εύσημα αριστεροσύνης - με ποιό δικαίωμα και από ποιόν θώκο άραγε;

Μια άποψη

Η κρίση της Ίμιας κατέδειξε βασικά πράγματα για την παρούσα κατάσταση στη χώρα μας. Επιβεβαίωσε τα κοινά σχέδια Ουάσιγκτον-Άγκυρας για μια αποφασισμένη τροποποίηση του καθεστώτος στο Αιγαίο παρασύροντας την Αθήνα σε διαπραγματεύσεις.

Κατέδειξε επίσης πόσο η πίεση αυτή θα είναι μεγάλη αναγκάζοντας την Αθήνα να αντιμετωπίσει στήθος προς στήθος τη στρατιωτική αναμέτρηση. Κατέδειξε ακόμα σε ποιό βαθμό έχει ατονίσει η εθνική ευαισθησία της άρχουσας τάξης αλλά και μέρος του λαού.

Γιατί μπροστά σε μια τόσο σοβαρή εθνική κρίση που διέρχεται η Ελλάδα το φυσικώτερον θα 'ταν ότι τα διάφορα μαζικά της κόμματα -φανερά ανίκανα το καθένα μόνο του να την αντιμετωπίσει- θα στρεφόνταν εξ' ιδίων προς λύση εθνικού ενιαίου μετώπου δημοκρατικά στηριζόμενου στο λαό.

Αλλά ούτε σκέψη για κάτι τέτοιο τα διάφορα κόμματα αλληλοσυγκρουόμενα και αλληλοκατηγορούμενα με τους βαρύτερους χαρακτηρισμούς δίδοντας έτσι την εικόνα μιας χώρας χωρίς σοβαρή εθνική ηγεσία, ικανή να αντιλαμβάνεται και να ανταποκρίνεται έγκαιρα στις ανάγκες του λαού και του Έθνους της.

Το γεγονός ότι επισημαίνεται μονομερώς ο "τουρκικός" κίνδυνος και συγκαλύπτεται ο αποφασιστικός ρόλος της Ουάσιγκτον δείχνει πόσο παραπλανητικά φέρεται η ελληνική ηγεσία, προετοιμασμένη να αποδεχθεί σειρά εθνικών παραχωρήσεων στην Κύπρο, το Αιγαίο, την Θράκη για τις οποίες υπάρχει ολοφάνερα υποστήριξη της Ουάσιγκτον προς την Άγκυρα.

Η κρίση βέβαια θα συνεχιστεί. Και θα θέσει ως καθήκον σε όσους κατέχονται όχι από κραυγαλέο εθνικισμό τρόπο επίδειξης χωρίς βάθος και δύναμη πατριδοκαπηλίας αλλά από γνήσιο εθνισμό και αντιιμπεριαλιστική διάθεση το σταθερό προσανατολισμό προς έγκαιρη δημιουργία ενιαίου εθνικού μετώπου στηριζόμενου στον δημοκρατικό Λαό στη βάση.

Φλεβάρης 1996

Μ. Ν. Ράπτης

Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο πρώτο τεύχος του περιοδικού Άρδην, κι αν δεν με απατά η μνήμη μου, ήταν το τελευταίο του Πάμπλο, που κατά τον κ. Βασιλάκη "διακινούσε πατριωτικό εμπόρευμα", φαντάζομαι.
Άραγε, ποιός έχασε την τσίπα να τη βρουν οι νεοφιλελεύθεροι, αμερικανόφιλοι κριτές της αριστεροσύνης;

(θα λείψω λίγο ακόμη -- αλλά μου λείψατε, ξερετε, αδελφοί συνευλογερζ)