Από το Μεγαλέξανδρο στον Αρχοντοχωριάτη
ή η ιστορική πορεία των Ελλήνων στην Ινδία
Όταν ο Μαρκ Τουαίην ήρθε στην Ελλάδα, βρέθηκε αντιμέτωπος με τις πολύ σκληρές συνθήκες ζωής των απλών Ελλήνων. -- ανθρώπων του μόχθου, που ζούσαν χωρίς ανέσεις. Τι χωρίς ανέσεις – σκέψου τον υπουργό των ναυτικών, κοτζάμ Κανάρη μπουρλοτιέρη, να σηκώνει τα μανίκια για να κάνει μόνος τη μπουγάδα του, στη σκάφη δίπλα στο πηγάδι.Βρέθηκε εδώ λοιπόν, σε αυτή την Ελλαδίτσα τη μισοριξιά, ο πατέρας της αμερικάνικης λογοτεχνίας, ο αριστερός διανοητής, ο φίλος των κατατρεγμένων, ο άνθρωπος που μόνος στάθηκε εμπόδιο σε ολόκληρες ΗΠΑ όταν αυτές πρωτοσκέφτηκαν να γίνουν αποικιοκρατική δύναμη και κοίταξαν κατά τις Φιλιππίνες. Πριν έρθει όμως, διάβασε. Κι εκτός από τους αρχαίους μας, που τους είχε περί πολλού, έμαθε και τον αγώνα τον καλό που είχαμε δώσει, για του Χριστού την πίστη την αγία και της πατρίδος την ελευθερία.
Ήταν μαζί με κάποιο φίλο του, που λες. Και σε μια βόλτα είδαν από κοντά κάποιους από τους φουστανελάδες με τα πρόβατα, τους ξεβράκωτους, που ποτέ στη ζωή τους δεν είχαν δει πορσελάνη, που ξυπόλυτοι, βρωμοπόδαροι, σαλαγούσαν πρόβατα.
Ο φίλος του Μάρκου του ευγενικού σχολίασε ειρωνικά αυτούς τους βρωμίλους, αυτούς τους κουρελήδες, τους ξυπόλυτους, τους βρώμικους, τους ξεβράκωτους που δεν γνώριζαν τι είναι το καζανάκι, η πορσελάνη (κι η ηλεκτρική σκούπα θα σου ’λεγα αλλά κρατιέμαι...) Επειδή ήταν έξυπνος ο φίλος, ίσως τα πε και λίγο χαριτωμένα, με μιαν επίφαση χιούμορ, ας πούμε. Ο Μάρκος, τι περίεργο, δε γέλασε! Αντ αυτού, τα πήρε στο κρανίο. Και έχωσε ένα γερό κροσέ στο φίλο του. Βλέπεις, έβλεπε στους κουρελήδες, βρώμικους, ξεβράκωτους που ακόμη δεν ήξεραν ούτε τις πορσελάνες ούτε το καζανάκι (ούτε την ηλεκτρική σκούπα θα σου λεγα αλλά κρατιέμαι) τους ανθρώπους που πολέμησαν για την ελευθερία τους λίγα χρόνια πριν. Έβλεπε Έλληνες. Θα αρκούσε να βλέπει ανθρώπους, βέβαια. Αλλά, όχι σ αυτόν.
Ο Μαρκ Τουαίην είναι πατριώτης μου, αδελφός μου κι αίμα μου. Δεν θεωρούσε ότι φταίει ο φτωχός για τη φτώχια του, ο άρρωστος για την αρρώστια του, ο αγράμματος για την αγραμματοσύνη του. Και, παράλληλα, δεν θεωρούσε αυτά σημαντικά σε έναν άνθρωπο.
«Είναι βάρβαρος, και νομίζει ότι τα έθιμα της φυλής και του νησιού του είναι οι Νόμοι της Φύσεως»
Τζωρτζ Μπέρναρντ Σω, Καίσαρ
Αν δε με αφορούσε, δεν επρόκειτο να ασχοληθώ, για να σας προλάβω. Όμως εδώ συμβαίνει κάτι που με αφορά.Η δυσανεξία μου στους κομπλεξικούς και τους απάνθρωπους αρχίζει να εμφανίζεται έντονα όταν χρησιμοποιούν την συλλογική ταυτότητα για να αναφερθούν στην περιπτωσάρα τους. Ας πούμε «δύο Έλληνες στην Ινδία». Ελπίζω να μη το λένε κι εκεί. Γιατί ντροπιάζουν όλους μας: η λογική τους είναι ίδια με του Ρήγκαν που θεωρούσε ότι οι άστεγοι της Ουάσινγκτον το κάνουν επίτηδες για να τον προσβάλλουν. Αυτοί οι τύποι ας υπογράφουν "δυό ρεντνεκ ρεπουμπλικάνοι στην Ινδία". Γίνεται;
Αναρωτιέμαι αν φταίνε οι επαρχιώτες για τον επαρχιωτισμό τους και πόσο κολλητικός είναι. Αναρωτιέμαι πόσοι ακόμη φύτρωσαν σε τούτο τον τόπο μαζί με το σύνθημα «κάθε σπίτι και μπιντές». Αλλά πάλι, εγώ είμαι από χωριό...
Όσο για το ταξίδι, τα είπε όμορφα ένας καινούριος φίλος εδώ
Η Φουλάν Ντέβι, η Βασίλισσα των Ληστών, είναι στα πόδια του Μαχάτμα, γιατί όταν της ζήτησαν να παραδώσει τα όπλα ζήτησε να στηθεί ένα πορτραίτο του Γκάντι για να τα αφήσει στα πόδια του. Ήταν άπλυτη, ξυπόλυτη, δεν είχε δει τουαλέτα ποτέ. Μη σου πω ότι δεν είχε καν να αγοράσει υγρό σαπούνι για τα πιάτα και μάλλον θα τα έπλενε με πράσινο!
Τα έργα είναι από δω ξανά
Δια χειρός Μιραντολίνας | 12:34 π.μ.
24 σχόλια. Εσείς τι λέτε;
Πέστα mirandolina…
Μπράβο…
Αμάν πια μ’ αυτούς τους τουρίστες που νομίζουν πως ο πολιτισμός ενός λαού αρχίζει και τελειώνει στο harpic και το vetex...
Αυστηρή η μαμά (τώρα τα διάβασα όλα) - δικαίως, αλλά ως ένα βαθμό.
Είναι βλέπεις και θέμα του αναγνώστη να διακρίνει την ουσία από τις κορδέλλες, όπως πάντα και παντού άλλωστε.
Οι ταξιδιωτικές εμπειρίες για μένα, ακόμα και ωμές, δεν παύουν να είναι εμπειρίες. Ακόμα και το κοριτσάκι με το πιάνο και τα γαλλικά, αν βρεθεί στο λιμάνι, κάτι θα προσθέσει, κι ας είναι από λάθος οπτική γωνία.
(Συνεργάζομαι με Ινδούς, Πακιστανούς, Ουκρανούς, Ρουμάνους, μέσω δικτύου - μαθαίνω αρκετά ρωτώντας. Οι μεγαλύτερες δυσκολίες είναι σε ορισμένες περιοχές του Πακιστάν και της Ρουμανίας, από όσο έχω εντοπίσει μέσα από τους αριθμούς. Η Ινδία έχει γίνει πρωτεύουσα του λογισμικού και οι περί αυτό εργαζόμενοι ξεκινούν από 500 ντάλαρς το μήνα - μερικοί ξεπερνούν άνετα τα 2000. Στη Ρουμανία είναι κάπου 30% πιο κάτω. Ολα αριθμοί θα μου πεις, αλλά δεν έχω άλλα άμεσα συγκρίσιμα στοιχεία. Ιστορίες από Ινδία ειδικά, έχω μέσω περιγραφών και φωτογραφιών από ηλεκτρονικό φίλο - ενδιαφέροντα έθιμα, εξαιρετικά περίεργα για μας).
Φιλώ σας :)
Πολὺ ὡραῖο καὶ τὸ ἄρθρο καὶ οἱ εἰκόνες. (Καὶ εἶναι λίγοι καὶ ἐκλεκτοὶ οἱ φιλέλληνες ποὺ νιώθουν ἔτσι.) Ἀλλὰ τὸ «Δύο Ἕλληνες στὴν Ἰνδία», σὲ τὶ ἀναφέρεται;)
Για τον ίδιο τον Μαρκ Τουέιν έχω διαβάσει ελάχιστα.
Ή πάλι, έχω διαβάσει τα πάντα μέσα από τον Χωλκμπερι Φιν.
Πολύ το χάρηκα το άρθρο Μιραντολίνα, νά'σαι καλά να μας γράφεις κι άλλα..
Λίτσα, γειτονάκι μου, ευχαριστώ πολύ.
Δεν μιλώ για τους αναγνώστες, Αλόβαρε, αν και μου έκανε εντύπωση η αδιαφορία τους στη χυδαιότητα, εκείνοι μπορεί να βλέπουν μόνον κάποιον (νεφελώδη) εξωτισμό σε όλα αυτά. Μιλάω για τη διάθεση ενός δυτικού ανθρώπου να μειώσει κι ευτελίσει έναν άλλο λαό. Αυτοί που το κάνουν δεν είναι ρωμιόπουλα. Είναι αποικιοκρατες εξ υιοθεσίας - κατάντια.
Το κοριτσάκι με το πιάνο και τα γαλλικά δεν είναι εξ ορισμού μικρόψυχο και πάσχων από οξύ σύμπλεγμα επαρχιωτισμού.
Πάλι, είμαι αυστηρός άνθρωπος είναι αλήθεια. Για μένα, τα κείμενα που είδα είναι βαθιά προσβλητικά στον άνθρωπο. Δεν άντεξα να διαβάσω ως το τέλος. Τόση χυδαιότητα...
Καλλίμαχι κι αστεράκι, γράφαμε όλοι μαζί (μέχρι που κόλλησε το σύστημα). Ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια.
Το "δύο έλληνες στην Ινδία" είναι ένα καινούριο ευλόγ, Καλλίμαχε. Η γνώμη της νεαρής που γραφει εκεί για τους ινδούς είναι ανάλογη του φίλου του Μαρκ Τουαίην προς τους έλληνες.
ορθογραφικά της ημέρας: το πάσχΟν κοριτσάκι κι ο ΚαλλίμαχΟς, ω ΚαλλίμαχΕ -- κλέβω χρόνο απο τον εργοδότη και φαίνεται :-)
Συμφωνώ επί της κριτικής για το συγκεκριμένο blog, θεωρώ όμως τουλάχιστον προβληματική την ταύτιση κάποιου "ελληνικού τρόπου" με το σεβασμό στη διαφορετικότητα. (βλ: "θεωρώ τον ΜΤ αίμα μου", "δεν είναι ρωμιόπουλα")
Αντιθέτως, η πλειοψηφία των Ελλήνων ιστορικά υπήρξε εξαιρετικά μισαλλόδοξη και στενόμυαλη (ακόμα και απέναντι στα ήθη του διπλανού χωριού).
Οι ίδιοι ξυπόλητοι που θαύμασε ΜΤ, εκτός από την ελευθερία τους, είχαν επίσης πολεμήσει και για να καθαρίσουν τη χώρα τους από οποιονδήποτε μη χριστιανό ή αλλοεθνή και ήδη μισούσαν την ταυτότητά τους περισσότερο από ό,τι την περιφρονούσε το τυπάκι που έφαγε το μπουκέτο.
Πόσο σχετική είναι όλη η διαδικασία σύγκρισης, η ανάγκη να βρίσκουμε πάντα στις καταστάσεις και τους ανθρώπους τον ανώτερο και τον κατώτερο, τον κακό και τον καλό, τον αυθεντικό και τον κάλπικο.
Και πόσο μάταιη και πόσο ανόητη και πόσο χρονοβόρα.
Όταν απλά θα μπορούσαμε να ανοίγουμε τους ορίζοντές μας, να πλέουμε σε καινούργια πελάγη, να δοκιμάζουμε νέες διαδρομές.
Μιραντολίν, με όλη μου την αγάπη.
Πολλές φορές φταίει ένας λαός για τα χάλια του, και για να μην μπερδευτούμε με συνειρμούς ,δεν φέρνω ως παράδειγμα αναπτυσσόμενες χώρες, αλλά τη Γερμανία του Χίτλερ.
Όπως φταίει και το άτομο, που ιδεολογικοποιεί αυτάρεσκα τα χάλια του αντί να κοιτάξει πιο πέρα (και δεν εννοώ να αυξήσει την καταναλωτική του δύναμη ή να ανεβάσει το κοινωνικό του στάτους ).
Και για τον δικό μας λαό , και τη διανόησή του, νομίζω ότι τα τελευταία χρόνια ισχύει αυτό που λένε οι Μαρξ& Ενγκελς στο Μανιφέστο τους:
"Ανακήρυξε το έθνος μας πρότυπο έθνος και το φιλισταίο ως πρότυπο άνθρωπο."
Αντιθέτως, η πλειοψηφία των Ελλήνων ιστορικά υπήρξε εξαιρετικά μισαλλόδοξη και στενόμυαλη (ακόμα και απέναντι στα ήθη του διπλανού χωριού).
Ιστορικά, ένα από τα προσωνύμια του Δια υπήρξε το Ξένιος. Στον Ηρόδοτο θα βρείς μια από τις πρώτες πολυπολιτισμικές πραγματείες. Το παράδειγμα του εξάλλου, με τα ταφικά έθιμα στους διάφορους λαούς μπορείς να το συναντήσεις σε άπειρα άρθρα/βιβλία που διαπραγματεύονται την σχετικότητα των εθίμων, την ανοχή κλπ. Η ελληνιστική εποχή και το Βυζάντιο ήταν αυτοκρατορίες όπου συνυπήρχαν πολλοί και διαφορετικοί λαοί. Ποιά εποχή λοιπόν ήταν αυτή όπου "ιστορικά" η πλειοψηφία των ελλήνων ήταν "εξαιρετικά μισσαλόδοξη και στενόμυαλη";
Οι ίδιοι ξυπόλητοι που θαύμασε ΜΤ, εκτός από την ελευθερία τους, είχαν επίσης πολεμήσει και για να καθαρίσουν τη χώρα τους από οποιονδήποτε μη χριστιανό ή αλλοεθνή και ήδη μισούσαν την ταυτότητά τους περισσότερο από ό,τι την περιφρονούσε το τυπάκι που έφαγε το μπουκέτο.
Να υποθέσω ότι σχολιάζετε μέσω προσωπικού παραδείγματος;
Θέλω να πω, τι άλλο από μίσος για την ταυτότητα σου εκκινεί αυτό το σχόλιο; Είχαν πολεμήσει λες "να καθαρίσουν την χώρα τους από οποιοδήποτε μή χριστιανό ή αλλοεθνή". Λες και μιλάμε για την εκστρατεία των Ναζί.
Εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας λέγεται. Οι μη-χριστιανοί και αλλοεθνείς ελέγοντο Τούρκοι και ήταν κατακτητές 400 ετών. Δυστυχώς ο αγώνας για την ελευθερία περνούσε και από τον καθαρισμό της χώρας από αυτούς.
Εκτός αν εννοείς τους αρβανίτες. Αλλά εδώ θα πρέπει να ξεκαθαρίσεις ποιούς αρβανίτες εννοείς: αυτούς που συνεργάζονταν με τους τούρκους (και οι οποίοι πολεμήθηκαν και εκδιώχθησαν) ή αυτούς οι οποίοι πολέμησαν μαζί με τους έλληνες (και ορισμένοι πρωταγωνιστές του ΄21 ήταν εξ' αυτών);
Αν θέλεις να δείς ένα παράδειγμα πραγματικής εκστρατείας "καθαρισμού από οποιοδήποτε μη χριστιανό ή αλλοεθνή", ορίστε:
Arawak men and women, naked, tawny, and full of wonder, emerged from their villages onto the island's beaches and swam out to get a closer look at the strange big boat. When Columbus and his sailors came ashore, carrying swords, speaking oddly, the Arawaks ran to greet them, brought them food, water, gifts. He later wrote of this in his log:
"They brought us parrots and balls of cotton and spears and many other things, which they exchanged for the glass beads and hawks' bells. They willingly traded everything they owned... . They were well-built, with good bodies and handsome features.... They do not bear arms, and do not know them, for I showed them a sword, they took it by the edge and cut themselves out of ignorance. They have no iron. Their spears are made of cane. . They would make fine servants.... With fifty men we could subjugate them all and make them do whatever we want."
The Indians, Columbus reported, "are so naive and so free with their possessions that no one who has not witnessed them would believe it. When you ask for something they have, they never say no. To the
contrary, they offer to share with anyone...."
In the year 1495, they went on a great slave raid, rounded up fifteen hundred Arawak men, women, and children, put them in pens guarded by Spaniards and dogs, then picked the five hundred best specimens to load onto ships. Of those five hundred, two hundred died en route. The rest arrived alive in Spain and were put up for
sale by the archdeacon of the town, who reported that, although the slaves were "naked as the day they were born," they showed "no more
embarrassment than animals." Columbus later wrote: "Let us in the name of the Holy Trinity go on sending all the slaves that can be sold."
Women in Indian society were treated so well as to startle the Spaniards. Las Casas describes sex relations:
Marriage laws are non-existent men and women alike choose their mates and leave them as they please, without offense, jealousy or anger. They multiply in great abundance; pregnant women work to the last minute and give birth almost painlessly; up the next day, they bathe in the river and are as clean and healthy as before giving birth. If they tire of their men, they give themselves abortions
with herbs that force stillbirths, covering their shameful parts with leaves or cotton cloth; although on the whole, Indian men and women look upon total nakedness with as much casualness as we look
upon a man's head or at his hands.
In the province of Cicao on Haiti, where he and his men imagined huge gold fields to exist, they ordered all persons fourteen years or older to collect a certain quantity of gold every three months.
When they brought it, they were given copper tokens to hang around their necks. Indians found without a copper token had their hands cut off and bled to death.
Trying to put together an army of resistance, the Arawaks faced Spaniards who had armor, muskets, swords, horses. When the Spaniards took prisoners they hanged them or burned them to death. Among the Arawaks, mass suicides began, with cassava poison. Infants were killed to save them from the Spaniards. In two years, through murder, mutilation, or suicide, half of the 250,000 Indians on Haiti
were dead.
They were worked at a ferocious pace, and died by the thousands. By the year 1515, there were perhaps fifty thousand Indians left. By 1550, there were five hundred. A report of the year 1650 shows none
of the original Arawaks or their descendants left on the island.
Αφοπλιστικόν!...
(Αχ αυτά τα "υπήρξε ιστορικά", "έχει αποδειχτεί στην πράξη" κλπ, πόσο βολικά είναι!)
Και δεν περιορίζεται σε λαούς. Εσείς οι Ινδοι, εσεις οι Ελληνάρες, εσείς οι γαύροι, εσείς που βάφετε τα μαλιά σας.. κοινός παρονομαστής το "εσεις" - ενώ εγώ,ε?
:)
Καλησπέρα!
j95
Αντιθέτως, η πλειοψηφία των Ελλήνων ιστορικά υπήρξε εξαιρετικά
μισαλλόδοξη και στενόμυαλη (ακόμα και απέναντι στα ήθη του διπλανού
χωριού).
Διορθώνω
Αντιθέτως, η πλειοψηφία του ανθρωπίνου γένους ιστορικά υπήρξε
εξαιρετικά μισαλλόδοξη και στενόμυαλη (ακόμα και απέναντι στα ήθη του
διπλανού χωριού).
Καταλαβαίνω βέβαια την αντιπαθειά σου για οπαδούς του Λιακόπουλου ή
διαφόρων άλλων ανθρώπων ακόμα και εμού του ιδίου ίσως… όμως αυτός ο
εξαιρετικός αγώνας γεμάτος αντιφάσεις για το πόσο μαλάκες είναι όσοι
δηλώνουν ή δήλωναν το 1821 Έλληνες... αλλά χωρίς προτάσεις για το με τι
θα αντικατασταθεί το συλλογικό ασυνείδητο και πρό πάντων το πώς, δεν
είναι και αυτός παρά με την σειρά του μια στενόμυαλη θέση.
Αλήθεια ποιός μπορεί να απαντήσει επιστημονικά τι είναι Έλληνας ή ακόμη
ακόμη Παναθηναικός; Ή γαύρος;
Η ταυτότητα είναι μια κατασκευή της συνείδησης, και κανείς δεν απέκτησε
ταυτότητα με την απόδειξη – έστω και επαγωγικά- του ότι είναι μαλάκας.
Αντιθέτως, ίσως απέκτησε ταυτότητα και πρόσωπο όταν οι «ανώτεροι»
πολιτισμικά προσπάθησαν να τον καταλάβουν και ασχολήθηκαν μαζί του.
Μια δοκιμή να αποδείξουμε ότι ο Θεός του άλλου (ακόμα και αν αυτό είναι
ένα τοτέμ) γελοιογραφείται βλ. Μουσουλμάνοι, μπορεί να μας αποδείξει
πολύ γρήγορα του λόγου το αληθές.
Αντιθέτως, η πλειοψηφία του ανθρωπίνου γένους ιστορικά υπήρξε
εξαιρετικά μισαλλόδοξη και στενόμυαλη (ακόμα και απέναντι στα ήθη του
διπλανού χωριού).
Δεν διορθώνεις, επαυξάνεις :) (μέχρι αυτό το σημείο. Διορθώνω εγώ: "Εξάλλου", αντί για "αντιθέτως")
Κατά τα άλλα:
Με το συλλογικό ασυνείδητο δεν έχω πρόβλημα. Μερικά πολύ πιο πρόσφατα memes (προς εξυπηρέτηση πανάρχαιας ανάγκης για ανοησία, αλλά πάντως πρόσφατα) είναι που μου τη σπάνε. Και τα ψέματα μου τη σπάνε. Τα οποία δεν είναι το ίδιο με τα "μη αποδείξιμα πράγματα". Νομίζω πως αυτό το έχω κάνει αν μη τι άλλο ξεκάθαρο.
Μη μου επισυνάπτεις objectivism, τον αποκηρύσσω μετά βδελυγμίας.
Θέλω να πω, τι άλλο από μίσος για την ταυτότητα σου εκκινεί αυτό το σχόλιο;
Δεν ξέρω... Ίσως αηδία για την ταυτότητά σου;
(στο βαθμό που αυτή αποτελείται από την ταύτιση με ηρωικούς προγόνους)
Γιατί με τη δική μου ταυτότητα (τη δική μου, ούτε καν του πατέρα μου), το μόνο πρόβλημα που έχω είναι ότι καπνίζω πολύ, κάτι που δε θα μου συνέβαινε αν ήμουν π.χ. Μάρτυρας του Ιεχωβά.
J95, καλώς όρισες και χαίρομαι πολύ που σε βλέπω!
Να διευκρινίσω ότι, όταν γράφω «ο Μαρκ Τουαίην είναι πατριώτης μου, αδελφός μου κι αίμα μου» το γράφω στο Μπακούνειο πνεύμα – όπως δήλωνε ο σύντροφος Μιχαλάκης πατριώτης όλων των καταπιεσμένων πατρίδων. Εδώ μιλάω για τον πατριώτη μου αμερικάνο έλληνα Τουαίην σε αντιπαράθεση με τους έλληνες αμερικανάκια στην Ινδία.
Τώρα, το σεβασμό στη διαφορετικότητα (απαίσια λέξη ηχητικώς) ήθελα να τονίσω χρησιμοποιώντας τη λέξη «ρωμιόπουλα» που τόσο σου χτύπησε. Η ελληνική κοινωνία υπήρξε ανεκτική από παιδεία και το έχασε σε κάποιο βαθμό με την εισβολή της νοοτροπίας που λέει ότι το δικό μας είναι άσχημο και το ξένο ωραίο. Ανάποδα δηλαδή. Τουλάχιστον η ελληνική κοινωνία που γνώρισα εγώ. Και σε διαβεβαιώ ότι δε μεγάλωσα στη γυάλα.
Το περί «καθαρισμού της χώρας τους» είναι με πολλούς τρόπους λάθος. Ξεχνάς ότι μιλάμε για επανάσταση (πόλεμο) κι ότι δεν ήταν χώρα τους: ήταν υποτελείς. Το περί μίσους προς την ταυτότητα είναι αστήριχτο (στο είπε λίγο άτσαλα ο γνωμοδότης, και του απάντησες χωρίς να απαντάς επί της ουσίας. Είναι όμως πολύ ενδιαφέρον).
Γενικά μιλώντας, επειδή καμμία ταυτότητα δεν είναι ένα πράγμα, κάθε ταυτότητα είναι μια πολύπλοκη κι μοναδική πραγματικότητα, νομίζω πως το μίσος ξεκινά από τη στιγμή που κάποιοι ή κάποιες συνθήκες σε υποχρεώνουν ή αναγκάζουν να ορίζεσαι από μίαν μερική ταυτότητα και υπό το ίδιο βλέμμα να ορίζεις τους άλλους – το μερικό.
Χουανίτα, αν είχαμε μπει στη διαδικασία σύγκρισης, ούτε θα αγαπούσαμε ούτε θα μας αγαπούσαν. Θα τα θέλαμε όλα ζυγισμένα. Βίος χωρίς αγάπη, δηλητηριασμένος.
Αλβέριχέ μου, έγραφα έχοντας στο νου μου τις πρώην αποικίες – που ακόμη ειν’ αποικίες, τόποι που τους εκμεταλλεύονται οι δυτικοί αφεντάδες. Τους κλέβουν τον πλούτο, τους κλέβουν την ειρήνη, ζωές, τους αφήνουν στο σκοτάδι, στην αρρώστεια, κι ύστερα τους πετάνε ψίχουλα ως «ανθρωπιστική βοήθεια». Περί της αγαθοεργίας της Δύσης και των δυτικών ποπ σταρς τα λένε οι τσαμπαουάμπα, δε χρειάζεται να τα πω εγώ (εκτός αν κάτσει συνέντευξη με το Νταλάρα στο ευλογ, οπότε θα την κάνω την ερώτηση).
Ο δικός μας ο λαός είναι στα μαύρα του τα χάλια διότι τον πούλησαν όλοι. Και πρώτοι πρώτοι οι διανοούμενοι. Έχεις δει μια ταινία του Σερτζιο Λεόνε, το «για μια χούφτα δυναμίτη»;
Γνωμοδότα, σας χαίρομαι σχεδόν κάθε φορά που διαβάζω κείμενο ή σχόλιό σας, αλλά και εκπλήσσομαι για το πόσο απλά μοιάζουν τα λόγια σας – όσο απλά φαινόταν να παίζει ο Μάιλς να πω; (Χάουαρντ Ζιν είναι το παράθεμα;)
Ανχελίτο μου, γράσιας!
Κοπίτο, γι αυτό λέει ο στρατηγός να κοιτάξουμε να είμαστε στο εμείς – κι όσο πιο ευρύ το εμείς, τόσο καλύτερα.
Αγαπητέ Χ., η σχέση ταυτότητας και προσώπου ήρθε και κάθισε στο πληκτρολόγιό σας και τιτιβίζει. Θα μας τη συστήσετε;
Ίσως αηδία για την ταυτότητά σου;
(στο βαθμό που αυτή αποτελείται από την ταύτιση με ηρωικούς προγόνους)
Τι σημαίνει "ταύτιση"; Με την έννοια της ψυχολογικής θεωρίας; Δεν καταλαβαίνω τι εννοείται... και που έγκειται το πρόβλημα εντέλει.
Γιατί με τη δική μου ταυτότητα (τη δική μου, ούτε καν του πατέρα μου), το μόνο πρόβλημα που έχω είναι ότι καπνίζω πολύ, κάτι που δε θα μου συνέβαινε αν ήμουν π.χ. Μάρτυρας του Ιεχωβά.
Α, είσθε εσείς που θα βάλετε τον πρώτο λίθο!
Μιραντώ, ναι Ζιν είναι, πρώτη αντιγραφή Α.Φ, δεύτερη γνωμοδότης.
Διάβασα τόσες πολλές απόψεις και απόψεις που χόρτασε ο νους μου.
Εύχομαι καλό σαββατοκύριακο σε όλους σας!
Επίσης, Σίγμουδ! και ήσυχο, κατά το δυνατόν!
Τρομερό αγόρι ο κομπανιέρος Χάουαρδ, γνωμοδότα! (κι αν θέλετε σας τον μεταφράζω, άλλη φορά).
Μιραντώ θα σου τα πώ κι ας θέλω να σε παντρευτώ. (σαχλή ρίμα...)
Κοίτα να δείς τα περί μισαλλοδοξίας, στενομυαλιάς και με λίγα λόγια εθνομαλακίας ορισμένων ανθρώπων τα συνυπογράφω, όπως και κάθε είδους αξιολογική ταξινόμηση εθνών, λαών, πολιτών κ.ο.κ.
Από την άλλη με χαλάει κι εμένα να μπαίνω σε ένα "ευλογ" -όπως θα 'λεγες κι εσύ- που εκτιμώ κι ας μην το δείχνω και να σε βλέπω να κράζεις δύο ανθρώπους που καλώς ή κακώς τους χαλάει που βρίσκονται σε ένα μέρος και το λένε... Θα μου πείς και εσένα σε χαλάει που το λένε... Πάσο.
Χαιρετώ σε.
Θύμησέ μου κάποτε να σου πω για τον Κανάρη...
Με πιάνει θλίψη που τον ξέρουμε/θυμόμαστε μόνο ως σπουδαίο μπουρλοτιέρη, άντε και Υπουργό Ναυτικών.
Υπέροχο το γραπτό.
Σαλ.λέ, κατ αρχήν ο δημόσιος λόγος κρίνεται. Κατόπιν, μάλλον δε με κατάλαβες. Το θέμα δεν είναι αν τους αρέσει ή δεν τους αρέσει η Ινδία. Το θέμα είναι οι άνθρωποι.
Ημίαιμε, ευχαριστώ - και σου θυμίζω ότι πρέπει να μου πεις για τον Κανάρη.
Την καλή σου την κουβέντα
πίσω στην κουζίνα...