To χρωματιστό κορίτσι πάει θέατρο

Συνέντευξη της Άντζυς Καρατζά στη Μιραντολίνα. Πρώτη δημοσίευση των σχεδίων της για τα κοστούμια της θεατρικής παράστασης «Συγχώρεση» (διασκευή του ομώνυμου έργου της Σώτης Τριανταφύλλου, από τον Βασίλη Κανελλόπουλο. Ανεβαίνει στο θέατρο Σχεδία).


Πολύ χαίρομαι που θα είμαι εγώ που θα σας συστήσω την δεσποσύνη αριστερά. Άντζυ Καρατζά, εικαστικός. Το κορίτσι γάτα. Το πιο χρωματιστό κορίτσι της Αθήνας. Χαίρεται που σας γνωρίζει, μου είπε.

Μιλάμε και πάλι κάνει τα μαγικά της: η Άντζυ είναι ένας γιορτινός άνθρωπος. Δεν γίνεται να μη νοιώσεις τη γιορτή όταν είσαι κοντά της.

Την ξέρω χρόνια – από όταν, φοιτητάκια, μαθαίναμε ελληνικά στα γκαρσόνια που μας φέρναν μπύρες, στην πλάθα Ρεάλ στην Βαρκελώνη. Δος μας dos mas! Ξαναβρεθήκαμε Βαρκελώνη αρχές των 90ς. Ήταν η μία εκ των δύο ελλήνων στη Μπιενάλλε νέων καλλιτεχνών. Μας έβγαλαν κι οι δυό τους ασπροπρόσωπους. Ο Κεσσανλής ήταν ολόχαρος, παρά την ταλαιπωρία από τη γαστρορραγία, να καταλάβετε. Ήταν έντονες κι όμορφες μέρες. Στήναμε έργα επί δύο ημέρες, χωρίς ύπνο, με μπύρες, γέλια και υπέροχη κούραση. Ήπιαμε μια θάλασσα στο dia y noche και μοιραστήκαμε το ίδιο δωμάτιο στο Χοσταλ Λεβάντε. Από τότε αγαπιόμαστε.

Μ αρέσει η Άντζυ. Αν ακούγατε το γέλιο της θα έφτανε για να καταλάβετε. Κι όχι μόνο. Η δημιουργικότητά της φαντάζει αστείρευτη. Οι γάτες της – η γνωστή εικαστική υπογραφή της-- είναι υπόμνηση του όμορφου τρόπου που μεγαλώνει και μαζί κοινωνία, όπως πάντα η τέχνη. Ο κόσμος της, ο γατόκοσμός της, είναι ένας κόσμος στον οποίο διέσωσε ακέραια την παιδικότητά της. Παιδικότητα αληθινή-- διόλου γλυκανάλατη, διόλου αναβαφτισμένη στη ροζ ρηχότητα που προτιμούν οι φελλοί. Οι γάτες της κουβαλούν όλα τους τα ένστικτα, όλη την αγριάδα και όλη την αυστηρότητα του παιδιού. Στη σωστή δόση – στην αληθινή δόση. Και μαζί έχουν πρόσωπο - ποτέ δε θα μπερδέψεις μια γάτα της Άντζυς με άλλη γάτα. Διότι, είναι το κορίτσι γάτα. Και μαζί είναι το πιο χρωματιστό κορίτσι της Αθήνας.

«Μερικές φορές νομίζω πως ντύνομαι άβολα.
Να...στενά παντελόνια ας πούμε...Άλλες φορές -μάλλον τις περισσότερες- περπατάω στο δρόμο και ακούω παιδάκια να λένε: ''Μαμά, μαμά μία κλόουν...'' Δε ταράσσομαι. Έτσι κι αλλιώς φοράω χρωματιστά ριγέ, μεγάλα κουμπιά, πουά, τιγρέ κι όλα αυτά μαζί κι ανάκατα, άλλα αντί άλλων για τους περισσότερους...»
Δεν ντύνεται άβολα, μη την ακούτε! Ντύνεται Άντζυ. Τα κονβερς της δεν οδηγούν τα βήματα σε κίτρινους τουβλόστρωτους δρόμους, αλλά στρώνουν χαρά στους δρόμους της Αθήνας. Τα πιο ωραία κίντερ έκπληξη τα έκανε σκουλαρίκια. Όταν βλέπω στις βιτρίνες πράγματα χαρά τη σκέφτομαι, να καταλάβετε. Τα λέει και μόνη της λίγο παρακάτω – ορίστε:

«Τι σχέση μπορεί να έχει μία (εικαστική) κατασκευάστρια γάτων - μαύρων, άσπρων, πορτοκαλί, ριγέ, τιγρέ, πουά, χαρωπών γάτων, παιχνιδιάρικων, αρσενικών και θηλυκών, γάτων που κάνουν sex, που διαβάζουν comics, που ακούνε μουσική, που αφουγκράζονται τη μέρα και τη νύχτα, που πλένουν τα δόντια τους ή που πάνε βόλτα τα μωρά τους - με την ενδυματολογία; Καμία ή και πολύ μεγάλη! Γιατί σιγά-σιγά οι γάτες ''έφυγαν'' από το σώμα τους κι έκαναν βουτιά σε ρούχα παιδικά. Έμεινε μόνο η ουρά τους, ή τα πόδια τους, ή το κεφάλι ή τα χέρια τους.

Ντύθηκαν τα ρούχα ή τα ρούχα ντύθηκαν τη γάτα.

Πήγαν βόλτα στης δημιουργίας τη τρέλλα, μπήκαν σε βαλίτσες μαζί με στίβες ρούχων και γώ πραγματικά δε ξέρω πόσο μακριά μπορεί να πάει αυτή η βαλίτσα...
Ελπίζω να έχει δρόμο ακόμα...

Έτσι σε αυτή τη θεατρική δουλειά έκανα ό,τι ακριβώς κάνω και στα έργα μου.
Αντί να ντύσω τη γάτα, έντυσα την κούκλα, δηλαδή τον ηθοποιό.

Τα ρούχα ράβονται σε χοντρό νάυλον, γίνονται στατικά και επίπεδα, ξεκρεμιούνται και κάποια στιγμή φοριούνται από τους ηθοποιούς, ενώ η πρωταγωνίστρια αφαιρεί σιγά-σιγά τα ρούχα της και ελευθερώνεται από αυτά - και από άλλα...»

Να σας πω ένα μυστικό: «Ντύσε την Κούκλα» ήταν έργο της Άντζυς για την Cheap Art – πριν την θεατρική της περιπέτεια, δηλαδή! Στο ρόλο της κούκλας, το κορίτσι γάτα! Ας γυρίσουμε στην κουβέντα μας, όμως. Και, παρακαλώ, χρωματιστό κορίτσι, είναι η πρώτη σας ενδυματολογική δουλειά;

«Είναι η δεύτερη δουλειά που κάνω στο θέατρο. Το καλοκαίρι είχα ντύσει τους ηθοποιούς στο έργο "Μοσκώβ Σελήμ" του Βιζυηνού σε σκηνοθεσία Κίμωνα Ρηγόπουλου. Να μην πώ όμως κι άλλα, γιατί νομίζω, μερικές φορές "ντύνομαι" άβολα...»

Θα ήθελα πολύ να μπορούσα να σας χαρίσω το γέλιο της.

Διευκρίνησις: Γραφω το όνομά της με ύψιλον, διότι η Άντζυ είναι αγκαλιά.


Λίγα λόγια για την παράσταση:

Η «Συγχώρεση» είναι έργο της Σώτης Τριανταφύλλου -άρα μιλά την (αναγνωρίσιμη κι αγαπητή) γλώσσα της. Νουβέλα, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη. Ο Βασίλης Κανελλόπουλος διασκεύασε το έργο και το παρουσιάζει στο θέατρο Σχεδία (Βουτάδων 34, Γκάζι, τηλ. 210-3477448). Παίζουν οι ηθοποιοί: Ελένη Μακρή, Κώστας Γεραντώνης, Χρυσανθή Γεωργιάδου, Θεανώ Κουτσουνάκη, Κωνσταντίνα Μάρα, Μπενέτα Οικονόμου και Βασίλης Παπαγεωργίου. Τα σκηνικά είναι του Οδυσσέα Καψάλως, τα κοστούμια, όπως είπαμε, της 'Αντζυς Καρατζά και οι μάσκες του Σταύρου Μπονάτσου.

Το Αθηνόραμα, που οργανώνει αβαν πρεμιέρ σήμερα, γράφει για το έργο: «Όλα δομούνται πάνω σε μια παράδοξη σχέση στοργής που αναπτύσσεται ανάμεσα σε μια μητέρα και το δολοφόνο του παιδιού της στο Νάσβιλ της Αμερικής. Η ηρωίδα, χωρίς να στηρίζεται σε ενσυνείδητες πολιτικές απόψεις κατά της θανατικής ποινής και πέρα από την παραδοσιακή στάση της αμερικάνικης κοινωνίας «wanted dead or alive», καταφέρνει να συγχωρήσει το φονιά του παιδιού της συνειδητοποιώντας ότι αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος για να επιζήσει»..

Ο ευγενής Βασίλης Κανελλόπουλος, όταν έμαθε για τούτο δω το ποστάκι από την Άντζυ, προσέφερε στο ευλόγ μας πέντε (διπλές) προσκλήσεις για την παράσταση. Οι προσκλήσεις θα δοθούν στους πέντε πρώτους που θα μου στείλουν μέηλ mirandolina παπάκι otenet τελεία gr ζητώντας τες. Παίρνετε τον καλό σας ή την καλή σας ή φιλικόν τι πρόσωπο και πάτε, δηλαδή! Ισχύουν για όλες τις ημέρες πλην Παρασκευής και Σαββάτου. Δεν χρειάζεται να δώσετε το αληθινό σας όνομα – θα συνεννοηθούμε περί τούτου.