Το Γκα του κυρίου Γκάους
Είχε πει ότι «τα μαθηματικά είναι η βασίλισσα των επιστημών και η αριθμητική η βασίλισσα των μαθηματικών». Απέφυγε να πει ότι εκείνος ήταν ο πιο πιστός σύντροφος της βασίλισσας, ο αναγνωρισμένος Κύριος των Αριθμών.Μαθηματικός. Φυσικός. Αστρονόμος. Πηγή έμπνευσης για εκατοντάδες μαθηματικούς και φυσικούς που ακολούθησαν. Κάρολος Φρειδερίκος Γκάους. Γεννηθείς στη Βόρεια Γερμανία το 1777. Ένας από τους δέκα σημαντικότερους επιστήμονες της τελευταίας χιλιετίας. Το όνομά του φιγουράρει δίπλα σε αυτά του Νεύτωνα και του Αϊνστάιν. Ο τελευταίος, μάλιστα, τον χαρακτήριζε αιώνια πρόκληση, «φρεσκάρισμα» του νου.Μερικά αγόρια δε μεγαλώνουν ποτέ για να μας διδάξουν τον κόσμο παίζοντας. Όπως αυτά τα δύο αγόρια, ο Καρολος κι ο Αλβερτος, που τα χώρισαν εποχές και τα ένωσε η «Λέσχη της διασκέδασης». Είναι μοναδικός ο τρόπος που, μέσω του παιγνιδιού, οι όντως μεγάλοι μετατρέπουν την επιστήμη σε Τέχνη. Ένας εμπνευσμένος εικαστικός δάσκαλος, ο Ηλίας Δεκουλάκος, είχε πει πως καλλιτέχνες είν’ εκείνοι που «κέρδισαν το δικαίωμα να παίζουν για πάντα». Ο Πικάσσο ανέφερε πως πολλές φορές, βαριέται ένα έργο και το αφήνει, όπως ο πιτσιρικάς που χόρτασε κάποιο συγκεκριμένο παιγνίδι. Πολύ πριν, ο Γκάους, όριζε με τη γλώσσα της εποχής του, πως το παιγνίδι των αριθμών είναι γι αυτόν παιγνίδι Τέχνης: «Δεν είναι η γνώση αλλά η πράξη της μάθησης που προσφέρει τη μεγαλύτερη ευχαρίστηση. Οταν έχω αποσαφηνίσει και εξαντλήσει ένα θέμα, απομακρύνομαι από αυτό για να βρεθώ στο σκοτάδι».
Όταν τελείωνε ένα παιγνίδι των αριθμών, το εγκατέλειπε. Και το βαριόταν. Αποτέλεσμα: περνούσε μεν καλά με τους αριθμούς του αλλά άφησε σε συρτάρια, αδημοσίευτο, το μεγαλύτερο μέρος των εργασιών κι ερευνών του. Υπήρξε μέγας ερευνητής. Όπως υπήρξε και κάκιστος πανεπιστημιακός δάσκαλος. Όχι γιατί δεν μπορούσε. Απλώς γιατί βαριόταν. Βαριόταν τους φοιτητές που δεν είχαν ταλέντο, θεωρούσε ότι όσοι είχαν ταλέντο δεν χρειάζονταν δασκάλους και χαρακτήριζε τη διδασκαλία χαμένο χρόνο, ένα υποχρεωτικό κι απεχθές διάλειμμα από τις έρευνές του, τις πολύτιμες, γοητευτικές και προκλητικές έρευνές του. Ομοίως βαριόταν και τους φιλοσόφους. Για έναν κυρίως λόγο: δε γνώριζαν μαθηματικά και δεν μπορούσαν να προχωρήσουν πέρα από την ευκλείδια γεωμετρία.
Αυτή η αγάπη του για τους αριθμούς, αυτό το πάθος του για το παιγνίδι, ήταν που δικαιολόγησε ιστορικά το μεγαλύτερό του αμάρτημα.
Σωτήριον έτος 1809. Ο Κάρολος Φρειδερίκος ζει με τη σύζυγό του και τα παιδιά τους στο Γκέτιγκεν, όπου έχει αναλάβει καθήκοντα διευθυντή του Αστεροσκοπείου και καθηγητή στο πανεπιστήμιο της πόλης. Μετά τη γέννηση του τρίτου τους παιδιού, η φράου Γκάους ασθένησε σοβαρά. Οι γιατροί μπαινόβγαιναν στο σπίτι. Η κατάστασή της πήγαινε από το κακό στο χειρότερο. Υπηρέτες, γιατροί, νοσοκόμοι, φοιτητές,τα παιδιά ήταν συνεχώς κοντά της. Όλοι ανήσυχοι. Όλοι; Ε, όχι όλοι. Στο ρόλο του μικρού γαλατικού χωριού, ο σύζυγός της.
Τίποτε δεν μπορούσε να κλέψει τον Κάρολο Φρειδερίκο από τους αριθμούς του. Τίποτε. Έτσι, όταν η υπηρέτρια της οικογένειας όρμησε μες στο γραφείο του για να του ανακοινώσει ότι, είχε πια φτάσει το τέλος, κι η άμοιρη φράου Γκάους θα εγκατέλειπε οσονούπω τον μάταιο τούτο κόσμο, ο κύριος καθηγητής, χωρίς καν να σηκώσει το κεφάλι του από τα χαρτιά του, συνεχίζοντας να γράφει, έστειλε βιαστικό μήνυμα στην ετοιμοθάνατη:
«Α, όχι, όχι! Παρακαλώ, ειδοποιείστε την να περιμένει λίγο! Σε ένα λεπτάκι τελειώνω!».
Μια ιστορία χαμόγελο για όλους τους φιλτάτους φίλους.
Δια χειρός Μιραντολίνας | 11:51 μ.μ.
22 σχόλια. Εσείς τι λέτε;
Λέω ότι πολύ σωστό αυτό για το παιγνίδι και επίσης... κ' γαμώ τα ποστ.
Τέλειωσε;
Ή τελικά τον διέκοψε η γυναίκα;
Καλά λένε ότι πρώτα βγαίνει η ψυχή του ανθρώπου και μρτά το χούι.
Μα τι εγωισμό είχε αυτή η γυναίκα;
Μπράβο, μπράβο, μπράβο. Έτσι μόνο προχωρά η επιστήμη. Την αυτή συμπεριφορά επιδεικνύω και εγώ. Πεδίον μου, η γαστρονομία.
(Παλιό και σχετικό)
"Do you love your math more than me?"
"Of course not, dear - I love you much more."
"Then prove it!"
"OK... Let R be the set of all lovable objects..."
Αχ, καλό πράγμα η αφοσίωση αρκεί να μη σε συνεπάρει τόσο που να γίνεσαι έρμαιο!!
Καλημερα Μιραντολίνα, με λιακάδα επιτέλους:)
Θεωρείται πως ο Γκάους είναι μια απο τις περιπτώσεις ανθρώπων που έμαθαν αριθμούς πριν μάθουν λέξεις. Χαρακτηριστικό το παράδειγμα:
Ο δίχρονος Κάρολος κάθεται στην κουζίνα του σπιτιού και παίζει με τα παιχνιδάκια του. Η μαμά Γκάους μαγειρεύει (λουκάνικα μάλλον) στην κουζίνα της χαρωπή και ευτυχισμένη για το βλάστάρι της. Ξαφνικά κάτι της έρχεται στο νου, αφαιρείται και κοιτάζει με απλανές βλέμμα έξω από το παράθυρο. Και ο μικρός κάρολος πετάγεται:
'Μαμά, τι υπολογίζεις;'
Όμορφη ιστορία και ευρηματικός τίτλος. Υπάρχει ένα δίτομο εξαιρετικό έργο με τίτλο "ΟΙ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΙ" του κ. E. T. Bell από τις Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης. Αν κρίνω από το ύφος της εγγραφής σας το πιθανότερο είναι να το γνωρίζετε. Το αναφέρω για τους ευγενικούς του ημερολογίου σας αναγνώστες.
Καλό Σαββατοκύριακο
Υπάρχει και αυτή η ιστοριούλα για τον μικρό Γκάους:
Γύρω στα 1782,ο δάσκαλος ενός γερμανικού χωριού, επειδή βαρυόταν να κάνει μάθημα,θέλοντας να απασχολήσει τους μαθητές του, τους ζήτησε να υπολογίσουν το άθροισμα 1+2+3+...+98+99+100 . Δεν πέρασαν μερικά λεπτά και...
- Κύριε κύριε
- Λέγε Γκάους
- Τελείωσα κύριε
-Για να δω τι έκανες.
Ο μικρός Γκάους παίρνει την κιμωλία και αρχίζει να γράφει
1+2+3+...+98+99+100=
=(1+100)+(2+99)+(3+98)+...+(49+52)+(50+51)=
=101+101+101+...+101+101=
=50*101=5050
Ο δάσκαλος εντυπωσιάστηκε και για να δοκιμάσει τις ικανότητές του έξυπνου αυτού μαθητή, του ζήτησε να υπολογίσει το άθροισμα 1+2+3+...+999+1000. Και πάλι μετά από λίγα λεπτά
-Κύριε, κύριε το βρήκα.
-Τι;
-Αλήθεια το βρήκα!
Δεν θα τολμήσω να πω τι ακριβώς σκέφτομαι, αλλά θα δώσω μια έμμεση απάντηση στη Snowflake:
Μόνο αν συνειδητά αφεθείς στα πάθη σου μπορείς να τα ξορκίσεις.
--
Ωραίο το ποστ, διφορούμενο το μήνυμα :)
χμ! βρε για δες καιρό που διάλεξε ο χάρος να με...διακόψει!
Τελικά είσαι, κατά Δεκουλάκο, καλλιτέχνις...
Εξαιρετικό post πάλι Mirandolina.
Πολλές φορές τα μεγάλα πνεύματα δίδονται ολοκληρωτικά στον τομέα όπου δημιουργούν χωρίς να μένει περιθώριο για πολλά άλλα πράγματα, ίσως αυτό να μην είναι καλό ή ευχάριστο για τους οικείους τους, αλλά είναι κάτι για το οποίο μάλλον πρέπει να τους ευγνωμονεί όλη η ανθρωπότητα.
Παρεμπιπτόντως, η ιστορία για το πρόβλημα που έλυσε ως μαθητής μάλλον έχει απλοποιηθεί, από wikipedia βρήκα το link http://mathforum.org/social/articles/ross.html όπου αναφέρεται:
Most mathematicians who teach will assert that the problem given to Gauss by his tyrannical school teacher was to sum the integers from 1 to 1OO. In fact, Gauss was given a more difficult problem "of the following sort, 81297 + 81495 + 81693 +... + lOO899, where the step from one number to the next is the same all along (here 198), and a given number of terms (here 1OO) are to be added." (p. 221 of E.T. Bell's Men of Mathematics, 1937). With this particular example it's easy to maintain historical truth by telling students that Gauss was given a problem like summing the integers from 1 to 1OO.
Τζέυ95, ευχαριστώ πολύ.
Ί-φαλλε, δεν μπορούσε η κακομοίρα να τον διακόψει – τελικώς, τον διέκοψε ο χάροντας.
Ακίνδυνε, αυτό το (γελαστικότατον) σχόλιο ήταν επικίνδυνο – αποφύγετε να το κάνετε μπροστά σε γυναίκα που θα γνωρίζει την ιστορία.
Λαμπρούκο, για μπάτσες ήτο ο γίγαντας στη συγκεκριμένη φάση – και έριχνα τον πρώτο λίθο η χριστιανή, να ξες. Πρόσεξε, λοιπόν, που θα μπλέξεις!
Κοπίτο μου, εμένα το παλιό μου ήταν νέο – δεν το ήξερα! Όπως και τις ωραίες σας ιστορίες- προσθήκη, Τζιτζίκο και Αλβέριχε (οι ιστορίες ομορφαίνουν όταν καταθέτουμε όλοι στην κοινή τράπεζα. Πόσα χάνουμε που δεν μπορούμε πια να μαζευτούμε όλο το χωριό στην πλατέα… ευτυχώς έχουμε την ευλογόσφαιρα). Το νήπιο Γκάους ο χιουμορίστας και το αγόρι Γκάους ο σπασίκλας που όμως σπάει τα νεύρα του δασκάλου! κορυφαίοι!
Αείποτε, έχω στα αγγλικά το Men of Mathematics του Bell, έναν τόμο χαρτόδετο («βιπεράκι»). Άρα, οι δύο τόμοι είναι κάποιο μεγαλύτερο έργο και χαίρομαι που βγήκε ελληνικά (με βάζεις σε ωραία έξοδα). Θυμήθηκα κάτι προκλητικό από κει – θα το ετοιμάσω μες στην εβδομάδα, ελπίζω, γιατί έχω και τον κομπανιέρο μου τον Βαλεντίνο Κ. που του οφείλω και σε λίγο θα αρχίσει να μου βάζει τόκους (Ιδιαιτέρως ευχαριστώ για την υπενθύμιση).
Εναλλακτικός τίτλος «το αδύναμον Ους του Γκάους» (προσφέρεται το επίθετο, όχι αστεία!) Καλό ΣΚ!
Αλόβαρε, ομολόγησε: Σκέφτεσαι ηλεκτρονικά παιγνίδια! Σε προδίδει το νικ και το πνεύμα το έχει μόλις περιγραψει ο Πάνος (Πάνο, ντοντ ουη όλλ; Που λένε κι οι αγγλοσάξωνες… τι κολλήματα τραβάμε με τους υπολογιστές κατα καιρούς...)
Ημίαιμε, θα το πω κι ας φανεί μελό- το διάβασα και γέμισαν τα μάτια μου δάκρυα. Κυρίως γιατί το δάσκαλο τον γνώρισα, η τυχερή. Έζησα, έστω για λίγο, το χιούμορ του και την αγάπη του για τους μαθητές του. Αυτό που έγραψες είναι πολύ μεγάλο παράσημο για μένα. Πολύ. Και δεν πειράζει που δεν τα αξίζω, το κρατώ.
Περαστικέ ευχαριστούμε για την έρευνα! Ξέρεις, αυτό για τα μεγάλα πνεύματα, θα τολμούσα να το κάνω "τα μεγάλα άρρενα πνεύματα". Οι γυναίκες μαθαίνουμε από νωρις την πολυδιάσπαση της αγάπης (δεν ξέρω αν είναι και στη φύση μας).
Και, Ανώνυμε, σωστός! αυτό και συνέβη, εν τέλει. Μου...διέφυγες πριν - ζητώ συγγνώμη.
Παρακαλώ μην με προκαλείτε, αφού ξέρετε οτι δεν αφήνω τελίτσα να πέσει κάτω.
Τυπικός νέος προς τυπικό προγραμματιστή:
- Get a life!
- Like yours?
(ακούγεται και με "Οχι ευχαριστώ" ή και "δώσαμε, δώσαμε")
Μη με κάνετε να λέω ιστορίες για το τι σημαίνει παιχνίδι, ποια η σχέση παθών και ζωής και τελικά να φιλοσοφήσω για τη ζωή, το σύμπαν και το αποτέλεσμα του Ολυμπιακού-ΑΕΚ :)
ευχαριστω Λόκα γιατι αλλη μια βασανιστικη απορια μου λυθηκε.
γκάου μπίου
τωρα ξερω απο που βγηκε η εκφραση.
ξερετε οτι αν προσθεσετε τους αντιστοιχους αριθμους των ελληνικων γραμματων του ονοματος Ρ Α Φ Α Ε Λ Α
και το αθροισμα το πολλαπλασιασετε
με το τετραγωνο του αθροισματος του ονοματος Κ Α Ρ Α
περνετε τον αριθμο...
προσεξτε
6.868.357 ή
68 68 357
τρομερο!
ποσα μας κρυβουν τελικα;
γιατι; γιατι;
Για όποιον θέλει να δει ένα γλαφυρό βιβλίο για έναν σύγχρονο μαθηματικό προτείνω το I want to be a mathematician του Ηalmos. Αφορά την σύγχρονη έρευνα και διδασκαλία μαθηματικών από έναν άνθρωπο που ξέρει να γράφει καλά (και δεν είναι απλώς μεγάλος μαθηματικός).
Ελπίζω να γράψεις σύντομα κάτι καινούργιο Μirando μου! Γιατί έχεις "πέσει" πάνω σε παιδικό τραύμα...
Τελικά ό,τι και αν είσαι, ό,τι και αν γίνεις, αν δεν είσαι άνθρωπος έχασες πολλά...
Ευχαριστώ για το ποστ περί του επιστήμονα που έδωσε το όνομά του στο δρόμο που έμενα στη Γερμανία για 5 χρόνια! Κάτι μάθαμε και σήμερα!
Μιραντολίνα, μπορώ σε παρακαλώ να καταχραστώ λίγο χώρο σου για να εκφράσω δημοσίως ένα ερώτημά μου?
Είναι Κυριακή 19 του μήνα, 8:20, και μόλις πριν 1 λεπτό είδα αυτό που πόσταρες στις 16 του μήνα, μέχρι πριν μερικά λεπτά έβλεπα μόνο τον Αρτέμη Μάτσα…
και φόρτωσα-ξεφόρτωσα πάρα πολλές φορές από το πρωί, ολημερίς αυτό έκανα…
Μπορεί κανείς να μου πει τι συμβαίνει? Κάνω κάτι λάθος εγώ ή ο ευλογημένος ευ-βλόγερ κολλάει?? Μα,τόσο??
Άγγιξες ένα θέμα που πάντα με παραξενεύει : Η ύψιστη διαστρέβλωση - που γίνεται σχεδόν πάντα όταν ένας άνθρωπος περνάει στην ιστορία.
Τότε ο άνθρωπος-που είχε ένα πρόσωπο και μια καθημερινότητα, καθημερινές σκέψεις κι ευαισθησίες, χάνεται, ενώ τα λόγια, οι σκέψεις, τα γραπτά, τα έργα, αυτά είναι που μένουν παντοτινά.
Ένα όνομα : Gauss, μου προκαλεί ακόμα δέος ανάμικτο με αηδία (και ω, δεν του αξίζει του καλού κυρίου Γκάους αυτό….) γιατί μόνο το θεώρημα του Γκάους στη σχολή μου θυμίζει, και μετά τόσο χρόνια μόνο ανατριχίλα πια μου προκαλεί….
Πόσο παράξενο, πόσο πολύ χάρηκα, που ξεσκέπασες ότι το όνομα είχε κι έναν άνθρωπο από κάτω, με μαλλιά και παντελόνια, με γυναίκα και σεντόνια και παιδιά, με πάθος, με μυαλό και με αφέλεια…ένας κανονικός άνθρωπος.
Ευχαριστώ Μιραντολίνα-που βλέπεις τα πράγματα από την μεριά του ανθρώπου.
Δεν προκαλώ, Αλόβαρε, προς Θεού! Αλλά , θα ήθελα να πεις ιστορίες για το τι σημαίνει παιχνίδι, ποια η σχέση παθών και ζωής και να φιλοσοφήσεις επί της αξιωματικώς αποδεκτής απολύτου ρωμιοσύνης του ΠΑΟΚ (καθένας με τον πόνο του).
Νύφε, καιρό είχες να φανείς – μου έλειψες!
Τζιτζίκο τώρα καταλαβαίνω γιατί, από όταν μπήκα στην ευλογόσφαιρα, η αμαζον άρχισε να μου κάνει καλύτερες τιμές… :-)
Ωχ, Χουανίτα – ανεπίδεκτη ή κακός καθηγητής;
Καλά βρε Μαίανδρέ μου δεν σου ήρθε η απορία να ψάξεις να βρεις ποιος ήταν ο τύπος; Απορία: λένε πως ο εγκέφαλος «αναγνωρίζει» την αριθμητική ως γλώσσα και το κέντρο που ασχολείται μ αυτήν είναι το ίδιο που αφορά στη γλώσσα. Ξέρεις αν είναι ράδιο αρβύλα ή ισχύει;
Λέμον μου ευχαριστώ και: κάνε κανένα ριφρες πότε πότε. Ειδικά ο φάιρφοξ έχει πολύ γερή μνήμη.
Την καλή σου την κουβέντα
πίσω στην κουζίνα...