6.2.06

Lay off of my blue suede shoes.

Στα τέσσερα αγόρια που μόνο αυτά φορούσαν Shelly's Chelsea boots– χωρίς το μέταλλο. Και σε όλα τα κορίτσια που το πρόσεξαν

Το ροκ είναι υπόθεση των άκρων. From scratch, Lord forbid. Δηλαδή, από τότε που ο Καρλ Πέρκινς τραγούδησε ένα ζευγάρι μπλε σουέτ παπούτσια. Ο Καρλ βγαίνει παραπονούμενος στην αναφορά, γιατί τα πιο διάσημα παπούτσια του ροκ εν ρολ του τα πήρε ο βασιληάς που χρειαζόταν ένα φλιπ σάιντ.

Μ αρέσει πάντα αυτή η επαναλαμβανόμενη ιστορία του παραπεταμένου τραγουδιού, αυτού που γραφτηκε σε είκοσι λεπτά ή του τυχαίου φλιπ σάιντ που γίνεται κλασσικό, σημείο αναφοράς, ιστορία γιατί έτσι επιλέγουν μια χούφτα πιτσιρικάδες τίγκα στην ορμόνη.

Ο βασιληάς φόρεσε τα μπλε σουέντ παπούτσια to boldly go where no white man has gone before. Μάης του 1956, ένα εκατομμύριο 45άρια, νούμερο πέντε στα τσαρτς της ποπ, της κάντρυ, του ρυδμ εν μπουζ. Ο Άλαν το έλεγε ΡοκενΡολ αλλά οι άλλοι δεν το χαν μάθει ακόμη.

Τώρα θα πουν ότι με τυφλώνει η αγάπη- ας είναι.

Η ροκ μυθολογία θέλει ο πρωτεργάτης των μπλε σουέντ παπουτσιών να είναι ένας τρίτος: ο Τζώννυ που αγαπάω περισσότερο απ όλους τους Τζώννυδες. Στεκόταν σε κάποια τεράστια, πυκνή ουρά παρέα με τον Καρλ όταν κάποιος, λίγο πιο μπροστά, φώναξε έντρομος στο διπλανό του: «Μη πατάς τα μπλε σουέντ παπούτσια μου!». Και τότε είπε ο Τζώννυ που αγαπάω πιο πολύ απ όλους τους Τζώννυδες: «Ει, Καρλ, καλούτσικο αυτό για τίτλος τραγουδιού, ε; τι λες κι εσύ;». Φάγανε, πήγανε για χορό, είδανε πόσο προσεκτικά οι έφηβοι είχαν διαλέξει τα παπούτσια τους, χωρίσανε και το πρωί ο Καρλ ξύπνησε με ένα τραγούδι στο μυαλό του.

Well, it’s one for the money,
Two for the show,
Three to get ready,
Now go, cat, go.

Πέρασε ο καιρός κι ο βασιληάς βρέθηκε αιχμάλωτος. Καλό παιδί, δηλαδή. Αλλά, τον αφήνανε να παίζει το κάπως κακό παιδί στις χολλυγουντιανές ταινίες. Έτσι ξεκίνησε η ιστορία του πρώτου αληθινά ροκ παπουτσιού. Ο βασιλιάς στη φυλακή άλλαξε τα μπλε σουέντ παπούτσια του με ένα ζευγάρι converse. Jailhouse Rock. Ο πιο σεξυ φυλακισμένος στην ιστορία. Ποιος δε θυμάται την αφίσσα – τι φιγούρα! Πέρασα μέρες στον καθρέφτη προσπαθώντας να μιμηθώ τις φιγούρες του βασιληά – το ίδιο κι η kd lang που όμως μεταμορφώθηκε σε βασιλικό κλώνο. Εγώ τίποτε. Το μόνο που μου έμεινε είναι η συλλογή converse. Τα φούξια Chucks τα έχω ακόμη. Ο βασιληάς έχει λειώσει, αυτά άλειωτα. Έχουν γίνει ροζ. Κάθε άνοιξη την υποδεχόμαστε μαζί. Δεν τα αλλάζω με τίποτε. Καλά, μπορεί. Τα αλλάζω με τα Chucks που φορούσε ο Μικ Τζάγγερ όταν έβγαλε πρώτη φορά τη γλώσσα στους δημοσιογράφους. Ή με τις άσπρες αστραφτερές ελβιέλες των πρώτων μου γυμναστικών επιδείξεων.

Well, you can knock me down,
Step on my face,
Slander my name
All over the place

Μετά, τον βασιληά τον κλείσανε στο παλάτι οι κακοί σύμβουλοι και τον δηλητηρίαζαν μέρα με τη μέρα. Δεν πρόλαβα να μεγαλώσω, να καβαλήσω τη Νόρτον και να φτάσω και να τον σώσω, ακουμπώντας τη μαύρη βακέρο μπότα μου στο χώμα, σηκώνοντας ψηλά το γιακά μου, έτσι που πριν καν αναλάβω δράση οι τρομοκρατημένοι κακοί να το βάλουν στα πόδια. Νταμν! Ούτε ο Μάρλον πρόλαβε. Με το Μάρλον φορούσαμε τις ίδιες μπότες την ημέρα που έπρεπε να σώσουμε το βασιληά. Τις δικές του τις δάνεισε στο Τζέρρυ Λη, τελικά. Βακέρο μανιασμένη πάνω στα ασπρόμαυρα πλήκτρα. Ερωτευμένος σχιζοφρενής.

Σημείωση: μη ξεχάσω τα παπούτσια που φορούσε ο θείος Νώντας. Ξέρεις, εκείνα με τις τρυπίτσες.

Και τώρα το καθιερωμένο μας διάλειμμα

Οι χίππυδες ποτέ δεν έμαθαν από παπούτσια. Ήτανε ξυπόλυτοι και κάπνιζαν ραδίκια. Δε θέλω να σκέφτομαι εκείνη την περίοδο – χωρίς παπούτσια κι ελαφρόπετρες, αυτά τα κορίτσια…

Γκονγκ!

Ευτυχώς ήρθε το γκλαμ ροκ κι ανέβασε το παπούτσι σε νέα ύψη. Η χαρά της μέσης ελληνοπούλας. Αλλά όχι και του μέσου έλληνος. Αβάντι μαέστρο ένα ραπτοπούλειον μεταρεμπέτικο για να μη λένε ότι δεν φέρνουμε αποδείξεις.

Τις πολυκατοικίες σου
παπούτσια σα φορέσεις
σε μένα και στους φίλους μου
καθόλου δεν αρέσεις

Γκονγκ! Γκονγκ!

Κουτσομπολιό: Το Shellyz είναι μαγαζί με ιδιαίτερο ρόλο στην παπουτσοϊστορία του βρετανικού RnR από τα 60ς ακόμη. Σχετικώς: οι Chelsea boots της τετράδας ήταν για τα 80ς ότι οι πλατφόρμες για τα πρώτα 70ς ότι τα κονβερς για τα 50ς. Περισσότερα για τις μπότες δε θα πω, γιατί μια νύχτα κρύα μπορει και οι φροϋδισταί να ’ρθουν στην εξουσία.

Γκονγκ! Γκονγκ! Γκονγκ! Πρόσεξε, έτσι όπως σπρώχνουν θα σου πέσει το ποπ κορν!

Από τα 60ς κιόλας πολλά βρετανόπουλα τα φορούσαν. Αχώνευτα βρετανόπουλα – σκίνχεντς. Όταν ήρθε, όμως, η καινούρια άγρια μουσική της πόλης, το πανκ, τα Doc Martens γίναν τα δικα μας παπούτσια. Βαριά, σε κάναν να νοιώθεις έτοιμος να κλωτσήσεις στον κώλο όλους αυτούς που ήταν πάνω από τριάντα. Αυτούς που δεν έπρεπε να εμπιστευτείς ποτέ. Μη κάνω τη σκληρή: δεν τα φόρεσα μέχρι να ανθίσουν.

You can burn my house,
Steal my car,
Drink my liquor
From an old fruit jar.

Οι Public Enemy και οι Run DMC έτρεχαν με adidas. Κόλλημα. Ειδικά αυτά με τις λαμέ ρίγες. Κόκκινες, χρυσές, ασημένιες, πράσσινες. Walk this Way – My Adidas. Ύμνος. Ένας ακόμη. Τι δεν είχαμε τραγουδήσει. Left shoe shuffle, right shoe muffle, Sinking in the sand. Blue Suede Shoes by Jimi Hendrix. Life's a dance, put on your dancing shoes, take a chance. Blue Suede Shoes by Frank Zappa. And yes, there's something you can send back to me, Spanish boots of Spanish leather. Blue Suede Shoes by The Black Sabbath. Brown Shoes Don't Make It. Blue Suede Shoes by the Residents. Red Shoes By the Drugstore. Blue Suede Shoes by… Who´s next, guys?

Do anything that you want to do, but
huh hoh,
honey, lay off of my shoes

Don’t you step on my blue suede shoes.


You can do anything but lay off of my blue suede shoes.

Στις μπότες τον ύμνο τον τραγουδούσε η Νάνσυ Σινάτρα. Άφτερ – ύμνος. Όταν τα τουέντυζ άρχισαν να προχωράνε με βήμα ταχύ. These boots are made for walking, and that's just what they'll do, one of these days these boots are gonna walk all over you. Πρώην φίλοι, πρώην εραστές, πέτρες που δεν κυλάνε. Φεύγω γειά σου, γειά σου, λοιπόν. Στην αναχώρηση αλλάζω παπούτσια. Οι μπότες στο κουτί ως την άλλη φορά. Στο μεταξύ, φοράω τα παλιά μου ροκενρολ σhουζ.

Honey my heart was not born to be tamed
And goodbye, so long, the road calls me dear
And your tears cannot bind me anymore,
And farewell to the boy with the moon in his eyes
Can I kiss you, and then I'll be gone

Ήταν ρρρροκ κι ήταν σκα κι ήταν άσπρα με μαύρα τρουκ στις οκτώ τρυπίτσες και μαύρα κορδόνια, ήταν παπούτσια για να χορεύεις rock around the clock. Πήγαινα για φλίππερ και ένοιωθα πως δεν υπήρχε κανείς ικανός να μου πάρει παιγνίδι γιατί φορούσα τα παπούτσια που δεν επέτρεπαν σε κανέναν να σου πάρει παιγνίδι. Περπατούσα έξω από τα μαγαζιά και δεν άκουγα τη μουσική γιατί την άκουγαν τα παπούτσια μου και αρχίζαν να χορεύουν. Πήγαινα στα μπαράκια με την Ειρήνη και τα παπούτσια άρχιζαν να do the twist που goes like this και φορούσα και ένα ζευγάρι γυαλιά α-κρι-βώς σαν του Μπάντυ Χόλλυ, όμως α-κρι-βώς!, κι ήξερα πως μόνο τα πιο όμορφα και πιο γενναία αγόρια θα ερχόταν να μου πουν τι ωραία παπούτσια φορούσα και που τα βρήκα αυτά τα γυαλιά και ύστερα θα με ρωτούσαν αν θέλω να twist again.

Τα χε φτιάξει ο Μοσχούτης. Στη βιτρίνα του στην Πατησίων συναντηθήκαμε. Φυσικά, δεν ήξεραν τι θησαυρό είχαν στα χέρια τους. Τα είχαν στις προσφορές. Μπήκα μέσα και τα φυγάδευσα, τα πληγωμένα ροκ εν ρολ παραμύθια μου. Θα τα είχα ακόμη αλλά η μαμά τα πέταξε κρυφά. Ότι απόμεινε, είναι αυτή η φωτογραφία. Το λέω και θυμάμαι τον Θωμά που Περιμένει, τον θυμάμαι σε κείνη την ταινία, το Down By Law, στους τίτλους, που εκείνη η κουκλίτσα του πετάει τις μπότες και τα δισκάκια απ το παράθυρο (ροκ κορίτσι – ξέρει να σε πονέσει) κι εκείνος ήρεμα φοράει τις μπότες του στη μέση του δρόμου και φεύγει. Τα δισκάκια σπασμένες φτερούγες του έρωτα που έπεσε απ το παράθυρο. Οι μπότες- υπενθύμιση: he wasn’t born to be tamed.

I just want to rock and roll
I don't want to hang up
σhου μποπ σhου μποπ
my rock and roll shoes
Something happens to me
Every time I hear the blues

Η φωτό των μπλε σουέτ παπουτσιών του Καρλ Πέρκινς είναι από δω. Η ροκαμπιλού αγελαδίτσα είναι από την αγελαδοπαρέλαση που έρχεται συντόμως και στην Αθήνα.

Το Hang up My Rock'n Roll Shoes το έγραψε ο Τσακ Ουίλλιζ αλλά η ταπεινότης μου το άκουσε πρώτη φορά από Την Μπάντα. Όμως: η ηχογράφηση του Τσακ ήταν η πρώτη στέρεο ηχογράφηση ροκ δισκου στην ιστορία.

Ο Θωμάς που Περιμένει τραγουδάει Red Shoes By The Drugstore.

Γράφοντας άκουγα το Rockin Days.

23 σχόλια. Εσείς τι λέτε;

Blogger Loucretia έφα...

Τωρα καταλαβα γιατι δεν γινονται πια γυμναστικες επιδειξεις, γιατι δεν υπαρχουν ελβιελες (μπορεις να τις φανταστεις με αθλητικα αεροσολα;; φρικη)

2/05/2006 11:20:00 μ.μ.  
Blogger Mirandolina έφα...

Λουκρητία, έχεις δίκηο, δεν το χα σκεφτεί έτσι! Γυμναστική Επίδειξη χωρίς ελβιέλα δεν είναι Γυμναστική Επίδειξη! (είχαν ξαναβγεί οι ελβιέλες προ ολίγων ετών, αλλά μετά ξαναχάθηκαν).

Στο όντως καυτό πρώτο ερώτημα, Πάνο μου: μου πε ο γέρων Ιερεμίας σε ένα μοναστήρι στη Νιτρία: "Ξέρεις ποιός είναι ο πατέρας σου; Ο Βασιλεύς των Βασιλέων. Και, μια πριγκίπισσα πάει παντού". Αυτό, για να μπω στο ιερό, διότι αρνήθηκα λόγω των τύπων. Ε, μετά το έδεσα κόμπο. Και, μεταξύ άλλων, σκέφτηκα: γκοτζαμάν πριγκηπέσσα δε δικαιούμαι να καθορίζω λιγουλάκι και τη μόδα; Εντός Εκκλησίας είμαι έτσι κι αλλοιώς, τι αλλάζει στο ναό; Οπότε ησύχασα.

2/05/2006 11:58:00 μ.μ.  
Blogger Kevlarsoul έφα...

---------Οι Public Enemy και οι Run DMC έτρεχαν με adidas. Κόλλημα. Ειδικά αυτά με τις λαμέ ρίγες. Κόκκινες, χρυσές, ασημένιες, πράσσινες---------------

Χαχα, Επηρεάστηκα υποσυνείδητα, γιατί πριν κάνα τρίμηνο βρήκα κάτι adidas με χρυσές (!!!) ρίγες και αγόρασα δυο ζευγάρια. Μάλλον το ένα είναι αφιερωμένο στους Run DMC, και το άλλο στους Public Enemy.

2/06/2006 12:20:00 π.μ.  
Blogger akindynos έφα...

«Δωρεάν ελάβετε, δωρεάν δότε· μη κτήσησθε χρυσόν μηδέ άργυρον μηδέ χαλκόν εις τας ζώνας υμών, μη πήραν εις οδόν, μηδέ δύο χιτώνας, μηδέ υποδήματα μηδέ ράβδον» (Mατθ. ι' 9.10)

Δεν θα το πιστέψετε αλλά τυγχάνει να έχω επωφεληθεί από την ανωτερώ εντολή. Ήμουν ανυπόδητος και μου εδόθησαν υποδήματα.

Λεπτομέρειες δεν μπορώ να παράσχω, το απαγορεύει η αρχή προστασίας δεδομένων προσώπων, οπότε πρέπει να αρκεστείτε στο λόγο μου.

(Πάνο, κι εμενα οι ασημένιες γραμμές μου φάνηκαν κιτς στην αρχη, αλλά σύντομα κατέληξα ότι το Kitsch is in the eye of the beholder)

2/06/2006 12:45:00 π.μ.  
Anonymous Ανώνυμος έφα...

αρπαζω την ευκαιρια και γω
λογω του ενδιαφεροντος που θα δημιουργηθει μετα απο ολα αυτα
για να βγαλω σε δημοπρασια τα
διασημα παπουτσια του αμπεμπε
μπικιλα που κληρονομησα απο τον θειο
μου τον χαρίτο.
δεχομαι μονο σοβαρες προτασεις.

2/06/2006 12:46:00 π.μ.  
Blogger lemon έφα...

Μιραντολίνα, τον Αύγουστο που πήγα στην Πράγα, η αγελαδοπαρέλαση ήταν εκεί, κι έχω τώρα πιο πολλές φωτό με υπέροχες-παρδαλές αγελάδες από κείνη την εκδρομή, παρά Πράγα!!
Με την πρώτη ευκαιρία, θα σκανάρω να κάνω ένα ποστ-τι ωραία ιδέα μούδωσες!
Ελπίζω κάποιος από την Αθήνα να μας δείξει και το δικό σας μουουου-κοπάδι-όταν εμφανιστεί!!

Η ανεψιά μου που είναι 13 χρονών, παίρνει ένα ύφος αηδίας όταν βλέπει σε τι υπόληψη έχω τα σταράκια… σαν να της μιλάω για το ΄21... Oh tempora oh mores (ή, βρε πως αλλάζουν οι καιροί!)

Ο αυτοκράτορας άραγε έχει άποψη επ αυτού?

2/06/2006 01:44:00 π.μ.  
Blogger Λαμπρούκος έφα...

Εγώ που όλο κι όλο ξέρω "τα μπλε παπούτσια με τη ρίγα τη λαδί" έχω κάποιο πρόβλημα;"

Μήπως να κάνω κολλητηλίκια με τον J.B. Bournazos;

2/06/2006 08:44:00 π.μ.  
Blogger Γιώργος έφα...

If the Beatles were the 'boy next door' image of the British Invasion then the Stones had to be different.
For a short time the lads wore Clarke's dessert boots to counteract the Beatles leather, Chelsea boots.
However anarchy ruled, and the scruffy London, five piece group appeared on stage wearing the clothes they wanted to wear (and not that of their management).
Something which did bind them together however was their footwear, because they all sported sneakers. Mick Jagger was such a devotee he even wore his Chucks (Chuck Taylor Converse All Star's) to his wedding with Bianca.

2/06/2006 09:45:00 π.μ.  
Blogger πολυβιος έφα...

... κι εγώ διαβάζοντάς το θυμήθηκα το walking in my shoes των depeche. καλημέρες.

2/06/2006 10:05:00 π.μ.  
Blogger Filotas έφα...

Τα σέβη μου!...
(Μπαίνοντας στο ευλόγ σου Μιραντολίνι μας, σκουπίζουμε τα παπούτσια μας πάντα, έιτε χιονίζει όπως σήμερον, είτε όχι!)

2/06/2006 10:06:00 π.μ.  
Blogger drskafidas έφα...

ξυποληταρία!!!

2/06/2006 12:30:00 μ.μ.  
Blogger Mirandolina έφα...

Κεβλαρ, είναι υπέροχα, δεν είναι? Και τα δύο με χρυσές τα πήρες? Ούτε μια σταλιά λαμέ? (Ακίνδυνε, αυτή είναι στάση έναντι του ασημί και του χρυσαφί κλπ – άκου κιτς οι ριγούλες!)

Αγαπητέ νύφε, μια και σας βρίσκω εύκαιρο, μήπως μπορείτε να με βοηθήσετε? όνειρό μου είναι να αποκτήσω την γραβάτα του μακαρίτη πρωθυπουργού της Μαδαγασκάρης, Φιλιμπέρ Τσιρανανά, για να τη χαρίσω στον βασιλιά- move it, move it- λεμούριο. Μπορείτε να κάνετε κάτι γι αυτό?

Λεμον, περιμένουμε (πολύ τις πάω τις αγελαδίτσες, μιλάμε!). Ο αυτοκράτορας έχει ένα ζευγάρι πορτοκαλί και κίτρινα, με δύο μπλε ριγίτσες πίσω, αριστούργημα. Βαριέται τα κορδόνια, λίγο, όμως. Περισσότερο ζαχαρώνει τα Μοντριάν μου και μ έχει βάλει να του τάξω ίδια άμα μεγαλώσει.

Λαμπρούκο, ελληνικό μεταροκαμπιλάδικο δεν ήταν αυτό? Του Λάκη με τα Ψηλά Ρεβέρ?

Αλβέριχε πολύ ωραίο! Το βρήκα και με την άδειά σου δίνω και στα παιδιά το απίστευτο υλικό που βρίσκεται εδώ

Πολύβιε, Ανχελίτο, καλημέρα! Υπομονή με το κρύο…

Δοκτωρ, τι γνώμη έχετε για τα ραδίκια (είτε τα τραγουδούν οι στόουνς είτε όχι)?

2/06/2006 01:19:00 μ.μ.  
Blogger Mirandolina έφα...

Ο θείος Νώντας. Με τις τρυπίτσες. Μεταφορές, εκδρομές ο Μήτσος. Του Δημήτρη Πουλικάκου. Επειδή υπάρχουν και μικρά παιδιά εδώ.

2/06/2006 01:29:00 μ.μ.  
Blogger ZissisPap έφα...

Oh I used to be disgusted
And now I try to be amused.
But since their wings have got rusted,
You know, the angels wanna wear my red shoes.
But when they told me ’bout their side of the bargain,
That’s when I knew that I could not refuse.
And I won’t get any older, now the angels wanna wear my red shoes.

I was watching while you’re dancing away.
Our love got fractured in the echo and sway.
How come everybody wants to be your friend?
You know that it still hurts me just to say it.

Oh, I know that she’s disgusted (oh why’s that)
Cause she’s feeling so abused. (oh that’s too bad)
She gets tired of the lust, (oh I’m so sad)
But it’s so hard to refuse.
How can you say that I’m too old,
When the angels have stolen my red shoes.

Oh, I said I’m so happy, I could die.
She said drop dead, then left with another guy.
That’s what you get if you go chasing after vengeance.
Ever since you got me punctured this has been my sentence.
Oh I used to be disgusted
And now I try to be amused.
But since their wings have got rusted,
You know, the angels wanna wear my red shoes.
Red shoes, the angels wanna wear my red shoes.

Ο Elvis Costello βάζει τους στίχους,
εσείς την μουσική ~(:]

2/06/2006 07:34:00 μ.μ.  
Blogger Γνωμοδότης έφα...

Αυτό και αν είναι ροκ κείμενο, κουρέλι.



Υ.Γ Δεν κατάλαβα την αρχή. Τι εννοείτε εδώ: "Το ροκ είναι υπόθεση των άκρων. From scratch, Lord forbid."

Αλλά η αγελάς είναι όλα τα λεφτά.

2/06/2006 10:27:00 μ.μ.  
Blogger Mirandolina έφα...

Σίγμουδ, μου το κόλλησες! Μα τι ψυχολόγος είσαι! :-)

Γνωμοδότα, το έγραψα σα λογοπαίγνιο - ξέρετε, άκρων/ποδιών κι επίσης σκρατς στα δισκάκια και στα παπούτσια δεν θέλουμε με τίποτε. Κι αυτή η έκφραση, φρομ σκρατς, σημαίνει εκ του μηδενός, την στιγμη της σύλληψης, αν τα ξέρω καλά. (Δεν πέτυχε και πολύ, απ ότι κατάλαβα...)

Οι αγελάδες θα έρθουν στην Αθήνα το καλοκαίρι και θα περάσουμε όνειρο μαζί τους!

2/06/2006 10:52:00 μ.μ.  
Blogger thas έφα...

Η τετράς αγία υποκλίνεται. Είναι απίστευτη η εξαντλητική διαπραγμάτευση που κάνεις κάθε φορά στα ζητήματα.

Ευχαριστούμε και πάλι. Είσαι συγκινητική.

2/07/2006 04:39:00 π.μ.  
Blogger Mirandolina έφα...

Ευχαριστώ, Θας μας.

[Ώστε "Αγία Τετράς" - θα στοιχημάτιζα τεσσερις σωματοφύλακες..]

2/07/2006 08:00:00 π.μ.  
Blogger thas έφα...

Θα σου πω ένα μυστικό, αλλά να μείνει μεταξύ μας. Ο εις εκ των τεσσάρων είναι πλέον παπάς! Οπότε, κατά περίπτωση, και αναλόγως τον χώρο, μπορείς εναλλακτικά να φοράς το μπλουζάκι "I m looking for an old Chelsea boot priest".

Εναλλακτικός τίτλος: "Thas is number one. The other two, don't care. R U the priest?"

Περισσότερα δεν μπορώ να πω και να με βασανίσεις.

2/07/2006 01:09:00 μ.μ.  
Blogger Mirandolina έφα...

Ουίσφουλ θίνκιν λέγεται αυτό, Θας - και σκέψου ότι ακόμη δε μ έχεις δει να βασανίζω!

Τώρα που το σκέφτομαι, το προτεινόμενο μπλουζάκι είναι ότι πρέπει για την εξομολόγηση. (Μ αρες και τον συμπάθησα ήδη).

Όσο για το άλλο μπλουζάκι, το μουζικό, γεροί να μαστε, κάτσε να κάτσει καμμιά παλιοσειρά πάλι και θα δεις.

[Και νόμιζα πως ήξερα ποιός είναι ο Πόρθος, κύριε Άραμι...]

2/07/2006 01:34:00 μ.μ.  
Anonymous Ανώνυμος έφα...

τσιρανανα τελος .ξεπουλησαμε.
για τον γουσταρω να χορευω ηγεμονα
εχω κωρονα με φτερα πεταλουδοκονδορα
λουσμενα στην τιτικακα
μονο που τωρα της εχει γινει βιολογικος καθαρισμος και ειναι πεντακαθαρη τιτι να την πιεις στο ποτηρι.

2/07/2006 11:05:00 μ.μ.  
Anonymous Ανώνυμος έφα...

το παρακατω ειναι για το sic
που δεν δεχεται ανωνυμους

τι ειναι αυτο το ωραιο πινακακι;
το θελω αν πωλειται δωρο για το γαμο
της κορης της κυριας λελας.
παει πολυ με τον διθεσιο καναπε
δεξια της τηλεορασης.
ΤΙ ΟΔΟΝΤΟΣΤΟΙΧΙΑ!

αφορα τον κιθαριστα με την
μπλε κιθαρα.
μηπως ειναι πικασο
γαλαζα περιοδος;

2/07/2006 11:53:00 μ.μ.  
Blogger Γνωμοδότης έφα...

Νύφη, όχι, είναι από εδώ:

http://www.getangry.com/paintings/AngryGallery2/AngryGallery2.html

Απο ό,τι φαίνεται δημιουργός είναι ένας από ένα psychobilly συγκρότημα, απ' όσο κατάλαβα.

http://www.getangry.com/angry.shtml

2/08/2006 12:38:00 π.μ.  

Την καλή σου την κουβέντα


πίσω στην κουζίνα...