Lay off of my blue suede shoes.

Στα τέσσερα αγόρια που μόνο αυτά φορούσαν Shelly's Chelsea boots– χωρίς το μέταλλο. Και σε όλα τα κορίτσια που το πρόσεξαν

Το ροκ είναι υπόθεση των άκρων. From scratch, Lord forbid. Δηλαδή, από τότε που ο Καρλ Πέρκινς τραγούδησε ένα ζευγάρι μπλε σουέτ παπούτσια. Ο Καρλ βγαίνει παραπονούμενος στην αναφορά, γιατί τα πιο διάσημα παπούτσια του ροκ εν ρολ του τα πήρε ο βασιληάς που χρειαζόταν ένα φλιπ σάιντ.

Μ αρέσει πάντα αυτή η επαναλαμβανόμενη ιστορία του παραπεταμένου τραγουδιού, αυτού που γραφτηκε σε είκοσι λεπτά ή του τυχαίου φλιπ σάιντ που γίνεται κλασσικό, σημείο αναφοράς, ιστορία γιατί έτσι επιλέγουν μια χούφτα πιτσιρικάδες τίγκα στην ορμόνη.

Ο βασιληάς φόρεσε τα μπλε σουέντ παπούτσια to boldly go where no white man has gone before. Μάης του 1956, ένα εκατομμύριο 45άρια, νούμερο πέντε στα τσαρτς της ποπ, της κάντρυ, του ρυδμ εν μπουζ. Ο Άλαν το έλεγε ΡοκενΡολ αλλά οι άλλοι δεν το χαν μάθει ακόμη.

Τώρα θα πουν ότι με τυφλώνει η αγάπη- ας είναι.

Η ροκ μυθολογία θέλει ο πρωτεργάτης των μπλε σουέντ παπουτσιών να είναι ένας τρίτος: ο Τζώννυ που αγαπάω περισσότερο απ όλους τους Τζώννυδες. Στεκόταν σε κάποια τεράστια, πυκνή ουρά παρέα με τον Καρλ όταν κάποιος, λίγο πιο μπροστά, φώναξε έντρομος στο διπλανό του: «Μη πατάς τα μπλε σουέντ παπούτσια μου!». Και τότε είπε ο Τζώννυ που αγαπάω πιο πολύ απ όλους τους Τζώννυδες: «Ει, Καρλ, καλούτσικο αυτό για τίτλος τραγουδιού, ε; τι λες κι εσύ;». Φάγανε, πήγανε για χορό, είδανε πόσο προσεκτικά οι έφηβοι είχαν διαλέξει τα παπούτσια τους, χωρίσανε και το πρωί ο Καρλ ξύπνησε με ένα τραγούδι στο μυαλό του.

Well, it’s one for the money,
Two for the show,
Three to get ready,
Now go, cat, go.

Πέρασε ο καιρός κι ο βασιληάς βρέθηκε αιχμάλωτος. Καλό παιδί, δηλαδή. Αλλά, τον αφήνανε να παίζει το κάπως κακό παιδί στις χολλυγουντιανές ταινίες. Έτσι ξεκίνησε η ιστορία του πρώτου αληθινά ροκ παπουτσιού. Ο βασιλιάς στη φυλακή άλλαξε τα μπλε σουέντ παπούτσια του με ένα ζευγάρι converse. Jailhouse Rock. Ο πιο σεξυ φυλακισμένος στην ιστορία. Ποιος δε θυμάται την αφίσσα – τι φιγούρα! Πέρασα μέρες στον καθρέφτη προσπαθώντας να μιμηθώ τις φιγούρες του βασιληά – το ίδιο κι η kd lang που όμως μεταμορφώθηκε σε βασιλικό κλώνο. Εγώ τίποτε. Το μόνο που μου έμεινε είναι η συλλογή converse. Τα φούξια Chucks τα έχω ακόμη. Ο βασιληάς έχει λειώσει, αυτά άλειωτα. Έχουν γίνει ροζ. Κάθε άνοιξη την υποδεχόμαστε μαζί. Δεν τα αλλάζω με τίποτε. Καλά, μπορεί. Τα αλλάζω με τα Chucks που φορούσε ο Μικ Τζάγγερ όταν έβγαλε πρώτη φορά τη γλώσσα στους δημοσιογράφους. Ή με τις άσπρες αστραφτερές ελβιέλες των πρώτων μου γυμναστικών επιδείξεων.

Well, you can knock me down,
Step on my face,
Slander my name
All over the place

Μετά, τον βασιληά τον κλείσανε στο παλάτι οι κακοί σύμβουλοι και τον δηλητηρίαζαν μέρα με τη μέρα. Δεν πρόλαβα να μεγαλώσω, να καβαλήσω τη Νόρτον και να φτάσω και να τον σώσω, ακουμπώντας τη μαύρη βακέρο μπότα μου στο χώμα, σηκώνοντας ψηλά το γιακά μου, έτσι που πριν καν αναλάβω δράση οι τρομοκρατημένοι κακοί να το βάλουν στα πόδια. Νταμν! Ούτε ο Μάρλον πρόλαβε. Με το Μάρλον φορούσαμε τις ίδιες μπότες την ημέρα που έπρεπε να σώσουμε το βασιληά. Τις δικές του τις δάνεισε στο Τζέρρυ Λη, τελικά. Βακέρο μανιασμένη πάνω στα ασπρόμαυρα πλήκτρα. Ερωτευμένος σχιζοφρενής.

Σημείωση: μη ξεχάσω τα παπούτσια που φορούσε ο θείος Νώντας. Ξέρεις, εκείνα με τις τρυπίτσες.

Και τώρα το καθιερωμένο μας διάλειμμα

Οι χίππυδες ποτέ δεν έμαθαν από παπούτσια. Ήτανε ξυπόλυτοι και κάπνιζαν ραδίκια. Δε θέλω να σκέφτομαι εκείνη την περίοδο – χωρίς παπούτσια κι ελαφρόπετρες, αυτά τα κορίτσια…

Γκονγκ!

Ευτυχώς ήρθε το γκλαμ ροκ κι ανέβασε το παπούτσι σε νέα ύψη. Η χαρά της μέσης ελληνοπούλας. Αλλά όχι και του μέσου έλληνος. Αβάντι μαέστρο ένα ραπτοπούλειον μεταρεμπέτικο για να μη λένε ότι δεν φέρνουμε αποδείξεις.

Τις πολυκατοικίες σου
παπούτσια σα φορέσεις
σε μένα και στους φίλους μου
καθόλου δεν αρέσεις

Γκονγκ! Γκονγκ!

Κουτσομπολιό: Το Shellyz είναι μαγαζί με ιδιαίτερο ρόλο στην παπουτσοϊστορία του βρετανικού RnR από τα 60ς ακόμη. Σχετικώς: οι Chelsea boots της τετράδας ήταν για τα 80ς ότι οι πλατφόρμες για τα πρώτα 70ς ότι τα κονβερς για τα 50ς. Περισσότερα για τις μπότες δε θα πω, γιατί μια νύχτα κρύα μπορει και οι φροϋδισταί να ’ρθουν στην εξουσία.

Γκονγκ! Γκονγκ! Γκονγκ! Πρόσεξε, έτσι όπως σπρώχνουν θα σου πέσει το ποπ κορν!

Από τα 60ς κιόλας πολλά βρετανόπουλα τα φορούσαν. Αχώνευτα βρετανόπουλα – σκίνχεντς. Όταν ήρθε, όμως, η καινούρια άγρια μουσική της πόλης, το πανκ, τα Doc Martens γίναν τα δικα μας παπούτσια. Βαριά, σε κάναν να νοιώθεις έτοιμος να κλωτσήσεις στον κώλο όλους αυτούς που ήταν πάνω από τριάντα. Αυτούς που δεν έπρεπε να εμπιστευτείς ποτέ. Μη κάνω τη σκληρή: δεν τα φόρεσα μέχρι να ανθίσουν.

You can burn my house,
Steal my car,
Drink my liquor
From an old fruit jar.

Οι Public Enemy και οι Run DMC έτρεχαν με adidas. Κόλλημα. Ειδικά αυτά με τις λαμέ ρίγες. Κόκκινες, χρυσές, ασημένιες, πράσσινες. Walk this Way – My Adidas. Ύμνος. Ένας ακόμη. Τι δεν είχαμε τραγουδήσει. Left shoe shuffle, right shoe muffle, Sinking in the sand. Blue Suede Shoes by Jimi Hendrix. Life's a dance, put on your dancing shoes, take a chance. Blue Suede Shoes by Frank Zappa. And yes, there's something you can send back to me, Spanish boots of Spanish leather. Blue Suede Shoes by The Black Sabbath. Brown Shoes Don't Make It. Blue Suede Shoes by the Residents. Red Shoes By the Drugstore. Blue Suede Shoes by… Who´s next, guys?

Do anything that you want to do, but
huh hoh, honey, lay off of my shoes

Don’t you step on my blue suede shoes.

You can do anything but lay off of my blue suede shoes.

Στις μπότες τον ύμνο τον τραγουδούσε η Νάνσυ Σινάτρα. Άφτερ – ύμνος. Όταν τα τουέντυζ άρχισαν να προχωράνε με βήμα ταχύ. These boots are made for walking, and that's just what they'll do, one of these days these boots are gonna walk all over you. Πρώην φίλοι, πρώην εραστές, πέτρες που δεν κυλάνε. Φεύγω γειά σου, γειά σου, λοιπόν. Στην αναχώρηση αλλάζω παπούτσια. Οι μπότες στο κουτί ως την άλλη φορά. Στο μεταξύ, φοράω τα παλιά μου ροκενρολ σhουζ.

Honey my heart was not born to be tamed
And goodbye, so long, the road calls me dear
And your tears cannot bind me anymore,
And farewell to the boy with the moon in his eyes
Can I kiss you, and then I'll be gone

Ήταν ρρρροκ κι ήταν σκα κι ήταν άσπρα με μαύρα τρουκ στις οκτώ τρυπίτσες και μαύρα κορδόνια, ήταν παπούτσια για να χορεύεις rock around the clock. Πήγαινα για φλίππερ και ένοιωθα πως δεν υπήρχε κανείς ικανός να μου πάρει παιγνίδι γιατί φορούσα τα παπούτσια που δεν επέτρεπαν σε κανέναν να σου πάρει παιγνίδι. Περπατούσα έξω από τα μαγαζιά και δεν άκουγα τη μουσική γιατί την άκουγαν τα παπούτσια μου και αρχίζαν να χορεύουν. Πήγαινα στα μπαράκια με την Ειρήνη και τα παπούτσια άρχιζαν να do the twist που goes like this και φορούσα και ένα ζευγάρι γυαλιά α-κρι-βώς σαν του Μπάντυ Χόλλυ, όμως α-κρι-βώς!, κι ήξερα πως μόνο τα πιο όμορφα και πιο γενναία αγόρια θα ερχόταν να μου πουν τι ωραία παπούτσια φορούσα και που τα βρήκα αυτά τα γυαλιά και ύστερα θα με ρωτούσαν αν θέλω να twist again.

Τα χε φτιάξει ο Μοσχούτης. Στη βιτρίνα του στην Πατησίων συναντηθήκαμε. Φυσικά, δεν ήξεραν τι θησαυρό είχαν στα χέρια τους. Τα είχαν στις προσφορές. Μπήκα μέσα και τα φυγάδευσα, τα πληγωμένα ροκ εν ρολ παραμύθια μου. Θα τα είχα ακόμη αλλά η μαμά τα πέταξε κρυφά. Ότι απόμεινε, είναι αυτή η φωτογραφία. Το λέω και θυμάμαι τον Θωμά που Περιμένει, τον θυμάμαι σε κείνη την ταινία, το Down By Law, στους τίτλους, που εκείνη η κουκλίτσα του πετάει τις μπότες και τα δισκάκια απ το παράθυρο (ροκ κορίτσι – ξέρει να σε πονέσει) κι εκείνος ήρεμα φοράει τις μπότες του στη μέση του δρόμου και φεύγει. Τα δισκάκια σπασμένες φτερούγες του έρωτα που έπεσε απ το παράθυρο. Οι μπότες- υπενθύμιση: he wasn’t born to be tamed.

I just want to rock and roll
I don't want to hang up
σhου μποπ σhου μποπ
my rock and roll shoes
Something happens to me
Every time I hear the blues

Η φωτό των μπλε σουέτ παπουτσιών του Καρλ Πέρκινς είναι από δω. Η ροκαμπιλού αγελαδίτσα είναι από την αγελαδοπαρέλαση που έρχεται συντόμως και στην Αθήνα.

Το Hang up My Rock'n Roll Shoes το έγραψε ο Τσακ Ουίλλιζ αλλά η ταπεινότης μου το άκουσε πρώτη φορά από Την Μπάντα. Όμως: η ηχογράφηση του Τσακ ήταν η πρώτη στέρεο ηχογράφηση ροκ δισκου στην ιστορία.

Ο Θωμάς που Περιμένει τραγουδάει Red Shoes By The Drugstore.

Γράφοντας άκουγα το Rockin Days.