Mirandolina

15.4.06

Μέλισσα, Μέλισσα, μέλι γλυκύτατο…

Ένα ανοιξιάτικο παραμύθι

Δε θυμάμαι ποιος μου την πρωτοείπε την ιστορία. Όμως, ξεκίνησε από έναν παππού σοφό κι ακέραιο -- από αυτούς τους παππούδες που γεννούν το μέλλον. Λοιπόν, αυτός ο παππούς έλεγε συχνά αυτή την ιστορία στα παιδάκια που τρέχανε κοντά του, γιατί τον ξέρανε πως είναι περιβόλι και γεμάτος ιστορίες:

Παιδιά μου, να κοιτάξτε να είστε μέλισσες.

Και ρωτούσαν τα παιδάκια.

Παππούλη, πες παππού, τι πάει να πει μέλισσες;

Να,

Τους έλεγε ο παππούς,

Να, καρδούλες μου πονεμένες, οι άνθρωποι χωρίζονται σε δυό κατηγορίες. Τους ανθρώπους μέλισσες και τους ανθρώπους μύγες. Εσείς να κοιτάξτε να είστε άνθρωποι μέλισσες.

Ζουζουνιζαν αυτά σα μελισσάκια ένα γύρω και όλα μαζί αρχίζαν να διαμαρτύρονται

Παππού πεστα απλά, βρε παππού!

Σσσσς, έλεγε ο παππούς. Σσσσς, και θα σας πω.

Που λέτε, οι άνθρωποι χωρίζονται σε δυό κατηγορίες. Τους ανθρώπους μέλισσες και τους ανθρώπους μύγες. Εσείς να κοιτάξτε να είστε άνθρωποι μέλισσες.

Οι άνθρωποι μέλισσες είναι αυτοί που, αν τους αφήσεις μες σε μια χωματερή, μες στη βρωμιά, τη δυσωδία, τη φρίκη, και μες σε αυτή τη χωματερή υπάρχει ένα τόσο δα λουλουδάκι, τοσοδά μικρό και σχεδόν αόρατο μες στο χαμό, αυτοί, που λες, αυτές οι μέλισσες, θα πάνε να το βρουν και θα τρυγήσουν μέλι κι ευωδία στον τόπο που κανείς ως τότε δεν τα έβλεπε.

Και οι μύγες παππού; Πες για τις μύγες!

Ααα, οι άνθρωποι μύγες! Αυτοί, που λέτε, άμα τους πας στο πιο όμορφο περιβόλι, το ολάνθιστο, όπου όλη η χαρά κι η ομορφιά του κόσμου, όπου η άνοιξη ολόφωτη, και, για κακή μας τύχη, σε μια γωνίτσα, εκεί στο περιβόλι, έχει κοπρίσει το σκυλάκι το αδέσποτο, ε, αυτοί, από όλο το περιβόλι το όμορφο τίποτε δε θα δουν. Θα δουν μονάχα τα κοπρίσματα.

Γέλια και φασαρίες στη μαρίδα, που έλεγε ο παππούς κακές λέξεις! τρελλαίνονταν όλα μαζί και μες στη ζάλη του παιγνιδιού, ξεχνούσαν την ιστορία.

Άντε, και τώρα πάμε για παγωτό, έλεγε ο παππούς.

Ξεχνούσαν την ιστορία. Μέχρις που, αφού κοπιάζανε να φτιάξουν ο καθείς ένα περβόλι, βλέπαν πως ερχότανε οι μύγες αναζητώντας την τροφή τους. Τα σκατά.

Ο Πικάσσος δε θέλει συστάσεις φαντάζομαι.

20 σχόλια. Εσείς τι λέτε;

lemon έφα...: Γλυκειά μας Μιραντολίνα, γλυκύτατη...; 4/15/2006 02:14:00 π.μ.
MåvяiÐåliå έφα...: Χαχαχαχα!!!
Όχι βέβαια ούτε λόγος για τον Picasso!!!
Ούτε και για το έγκλημα!
Ευτυχώς ήρθες και με ισορρόπησες.....; 4/15/2006 03:21:00 π.μ.
Γρηγόρης έφα...: Πρωί του Σαββάτου και το παραμυθάκι με προβλημάτισε....
τρέχω να βρω τα λουλούδια μέσα στη χωματερή των αισθημάτων...

@Mirandolina
Πρώτη επίσκεψη στο blog σου και ενθουσιάστηκα!
Μπράβο!; 4/15/2006 08:34:00 π.μ.
Juanita La Quejica έφα...: Υπάρχουν και τα παιδάκια που όταν ο παππούς διηγείται τις όμορφες ιστορίες του στην αυλή, τρυπώνουν κρυφά στην κουζίνα για να βρουν το βάζο με το γλυκό και τελικά χάνουν τα καλύτερα!; 4/15/2006 09:39:00 π.μ.
Κωστής Γκορτζής έφα...: Προσπέρασέ το... και συνέχισε το όμορφο οδοιπορικό σου στη ζωή για να μαθαίνουμε κι εμείς. Οδρόμος έχει και λακκούβες...; 4/15/2006 09:53:00 π.μ.
Ανώνυμος έφα...: xaxaxa!
Καλό! Τέλειο!
Και μια και μιλάμε για μεταφορές, μη χάσετε με τον αυτοκράτορα το καινούριο Ice Age. Αν και λογαριάζω πως θα το έχετε δει ήδη.
Συγγνώμη που το συνεχίζω (άραγε λέει κάτι και για τη δική μου μύγα;) αλλά στην ταινία έχει μια σκηνή που μ' έκανε να γελάσω πολύ. Τα ζώα τρέχουν να γλιτώσουν από την πλημμύρα και ένα έντομο σπρώχνει (ως πολύτιμη περιουσία προς διάσωση) ένα σβώλο κακά.Και ο σύζυγος του εντόμου απορεί: Do you have to carry that crap with you? I am sure we will find crap where we are going...; 4/15/2006 10:37:00 π.μ.
Ανώνυμος έφα...: Τέλεια η ιστοριούλα... μου θύμησες λίγο την ιστορία με το Μαρουλιό, την μαμά της και τον γάιδαρο... (την ξέ'ς;); 4/15/2006 12:23:00 μ.μ.
amvro έφα...: ζζζζζζ...

ζζζζζζζ.....

ζζζ.. ζζζζζζ.....

ζζζζζ........

ζζζζζ...

ΜΠΛΟΥΠ!

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
και πόσο μ’ αρέσει το μέλι.; 4/15/2006 01:22:00 μ.μ.
kukuzelis έφα...: Oπου και να σας βρίσκει το κακό, αδελφοί, όπου και να θολώνει ο νους σας, μνημονεύετε Δαβίδ Μπερν:

Green grass grows around the backyard shithouse / And that is where the sweetest flowers bloom / We are flowers growin' in God's garden / And that is why he spreads the shit around.
*; 4/15/2006 02:48:00 μ.μ.
ci έφα...: Just like Honey - κατά το τραγουδάκι :); 4/15/2006 03:43:00 μ.μ.
Jamella έφα...: στ αληθεια μια φοβερη ιστορια. εχω τρομαξει και εχω διδαχθει .
φευγω αλλος ανθρωπος απο δω πλεον.
και θα βλεπω και μ αλλο ματι τον πικασσο.
και τον ανοιχτο οριζοντα.; 4/15/2006 09:48:00 μ.μ.
Mirandolina έφα...: Λεμονάκι μου ξερεις πόσες αγκαλιές σου χρωστάω; Ξέρεις;

Ντάλια, είναι μια ιστορία που συχνά τη θυμάμαι.

Γρηγόρη, καλώς όρισες και σε ευχαριστώ πολύ.

Χουανίτα, δε χασανε τίποτε! ήταν κι αυτά μελισσάκια γιατί το γλυκό ήτανε τριαντάφυλλο, ε;

Ημίαιμε είχα ένα φόβο ότι θα μου παρεξηγηθείς, λόγω του αδεσπότου, αλλά ευτυχώς είσαι υπεράνω!

Ανώνυμε, φαίνεται ότι ο Ντέηβιντ Μπερν είχε προφητικώς σχολιάσει, όπως μας θύμισε ο κάπταιν Κουκ.

Βασίλειε, όχι! Δεν εχω ιδέα! Πες, έλα!

Μα τι αεκτζίδικο ζουζουνι είσαι, Αμβρόζ μου! (κι εμένα μ αρες – από το τσάι ως τα γλυκά κι από την πρωινή φέτα μου ως εκείνο το ωραίο χοιρινό)

Κάπταιν, ξέρετε σας ντρέπομαι λίγο. Υπόσχομαι να προσπαθήσω να θυμάμαι το Δαυίδ (το ευλογ του το ξέρετε , είμαι σίγουρη).

Χαίρομαι που φιλοξενώ μία honey εις το χάνι, όμορφη νιφάδα μου.

Χαμέλυα, καλώς όρισες.; 4/15/2006 10:32:00 μ.μ.
114ΛΕΞΕΙΣ έφα...: Θα το πώ στις κόρες μου και αν δεν τους αρέσει -εφηβεία γαρ- θα κάνω άλλες. αποκλείεται να περιμένω να γίνω παππύς για να το διηγηθώ.
Νασαι καλά; 4/16/2006 01:50:00 π.μ.
Alpha έφα...: love will not kill you
but wisdom sure will

το λένε οι walkabouts και μου το θύμισες με το ποστ σου

νανανα..νανανα...νανα...
κάπως έτσι πάει/με βιολιά απο πίσω; 4/16/2006 10:46:00 π.μ.
Jamella έφα...: lol*
χαμελυα?
τριποντο!; 4/16/2006 11:42:00 π.μ.
Περαστικός έφα...: Πολύ όμορφη ιστορία, και είναι καλό όταν βρίσκουμε το λουλουδάκι μας μέσα στη χωματερή να το ποτίζουμε και να το προσέχουμε και να βοηθάμε και άλλα λουλουδάκια να ανθίσουν. Τελικά, και τα κακάκια παίζουν το ρόλο τους, καθώς αυτά είναι η κοπριά για να ανθίζουν τα λουλούδια :); 4/16/2006 12:01:00 μ.μ.
lazopolis έφα...: Πάντως η απόκρυψη των σκατών στον κήπο είναι ακριβώς η επιτομή του κιτς. Αν δε βρείς έναν τρόπο να μπορείς να κοιτάζεις τα σκατά καταπρόσωπο, τα λουλούδια θα παραμείνουν για πάντα διακοσμητικά. Και οι μέλισσες θα διακοσμούν τη διακόσμηση με εκείνο το διαρκές υπόκωφο μουρμουρητό που μοιάζει, με έναν περίεργο τρόπο, του θανάτου.; 4/18/2006 01:43:00 π.μ.
Παπαρούνα έφα...: μπήκα να πω πόσο μου άρεσε αυτό το κείμενο και πως το κάνω λάβαρο... μα το σχόλιο του Αμβρόσιου με έκανε να πέσω κάτω απ' τα γέλια;ρ; 4/18/2006 08:17:00 π.μ.
Φειδίας έφα...: Ὡραῖο!

(Ἐὰν ἐνθυμοῦμαι καλῶς, εἶχα διαβάσει πρὶν χρόνια νὰ τὸ λέγει ὁ γέρων Παΐσιος, ἐρωτηθεὶς περὶ τῆς ἀκμαζούσης τότε (καὶ πάντοτε) σκανδαλολογίας.); 4/18/2006 11:33:00 π.μ.
Melina's Art έφα...: Άνθρωποι μύγες και ανθρωποι μέλισσες .. Να μεγαλώσω, να γίνω γιαγιά και αφού το έχω πει στα παιδιά μου, να το λέω και γω στα εγγόνια μου.
Μεγάλες, σοφές κουβέντες, τόσο απλοικά ειπωμένες που μόνο ένας παππούς θα μπορούσε να πει.
Σ'ευχαριστώ.

..ποστ απομνημονεύτηκε! :)

..και να σου πω, η κήπος σου ο ανθισμένος και το άφθονο σου μέλι, τραβάει τις παλιομύγες που θέλουν να βρωμίσουν τον τόπο, πάρε και συ λοιπόν ένα Baygon και μην ασχολείσαι μαζί τους. Μόνο με τα λουλούδια σου :); 4/18/2006 02:50:00 μ.μ.

Την καλή σου την κουβέντα

πίσω στην κουζίνα...