20.4.06

Ενί των αδελφών μου των ελαχίστων...

Δος μοι τούτον τον ξένον,
τον εκ βρέφους ως ξένον ξενωθέντα εν κόσμω·


Δος μοι τούτον τον ξένον,
ον ομόφυλοι μισούντες θανατούσιν ως ξένον·


Δος μοι τούτον τον ξένον,
ον ξενίζομαι βλέπων του θανάτου το ξένον·


Δος μοι τούτον τον ξένον,
όστις οίδεν ξενίζειν τους πτωχούς και τους ξένους·


Δος μοι τούτον τον ξένον,
ον Εβραίοι τω φθόνω αποξένωσαν κόσμω·


Δος μοι τούτον τον ξένον,
ίνα κρύψω εν τάφω,
ος ως ξένος ουκ έχει την κεφαλήν πού κλίνη·



Δος μοι τούτον τον ξένον,
ον η Μήτηρ ορώσα νεκρωθέντα, εβόα·


Ω Υιέ και Θεέ μου,
ει και τα σπλάχνα τιτρώσκομαι
και καρδίαν σπαράττομαι νεκρόν σε καθορώσα,
αλλά τη ση αναστάσει θαρρούσα μεγαλύνω

20 σχόλια. Εσείς τι λέτε;

Blogger Mirandolina έφα...

Κανείς άλλος ύμνος της Μεγάλης Εβδομάδος δε με κάνει να ανατριχιάζω και να συγκινούμαι όπως αυτός εδώ. Έτσι όπως εδώ τον καταλαβαίνω.

Για τον Αμβρόσιο και τον GGL. Δεν ήθελα ο προσωπικός μου λόγος να αλλοιώσει την αλήθεια - εσείς θα καταλάβετε.

[Ο ύμνος πρέπει να είναι του Συμεών του Νέου Θεολόγου, αλλά δεν είμαι και σίγουρη. Αν ξέρει κανείς, ας πει.]

4/20/2006 08:52:00 π.μ.  
Blogger dgalanis έφα...

καλή ανάσταση και καλή επάνοδο

4/20/2006 01:49:00 μ.μ.  
Blogger Filotas έφα...

Καλή Ανάσταση για όλους μας!...

4/20/2006 04:39:00 μ.μ.  
Anonymous Ανώνυμος έφα...

Καλή Ανάσταση. Και μετά όμως όλα Λαμπρά:)

4/20/2006 04:42:00 μ.μ.  
Blogger 114ΛΕΞΕΙΣ έφα...

Συγκλονιστικό

4/20/2006 04:45:00 μ.μ.  
Blogger philos έφα...

Το άκουσμα του θανάτου ξυπνάει τις πιο δυνατές στιγμές της ζωής μας.
Μας ανατριχιάζει γιατί μας θυμίζει πόσο σημαντική είναι η ζωή του καθένα από εμάς. Εμάς και των φίλων μας, των εχθρών μας, των γνωστών και αγνώστων αυτού του κόσμου.
Εάν ο στιχουργός αυτού του ύμνου ήθελε να περάσει στους πιστούς μηνύματα αγάπης για τους πλησίον μας, εσύ πρέπει να νιώθεις περήφανη που κατάφερες τέτοιες μέρες να μας το υπενθυμίσεις με ένα απλό, συνταρακτικό και συνάμα τρυφερό τρόπο.

Σε ευχαριστώ,
Καλή ανάσταση.

4/20/2006 05:07:00 μ.μ.  
Blogger Pan έφα...

Σε ζηλεύω που έχεις την δύναμη να συνδέεις και πάλι την θρησκεία με αυτό που θα έπρεπε να είναι το επίκεντρό της: τον άνθρωπο. Εγώ την έχασα εδώ και πολύ καιρό. Τώρα που το σκέφτομαι, αν την είχα και ποτέ.

Να περάσετε τις ημέρες σας όσο το δυνατόν ομορφότερα.

4/20/2006 05:19:00 μ.μ.  
Blogger MainMenu έφα...

Γεια σου Μιραντολινα

Δε θα μπορούσες να συμπυκνώσεις καλύτερα το νόημα των ημερών.

Αν και οι ξένοι είναι πολλοί...πάρα πολλοί, τους έχω δει. Που να τους συμπεριλάβεις όλους!

Γεια:)

4/20/2006 07:48:00 μ.μ.  
Blogger Χαρτοπόντικας έφα...

Καταπληκτικός συνδιασμός του παραδοσιακού με το τώρα. Υποκλίνομαι.

4/20/2006 08:05:00 μ.μ.  
Blogger Ιφιμέδεια έφα...

Νά'σαι καλά.

4/20/2006 08:37:00 μ.μ.  
Blogger thas έφα...

Ο ύμνος (παρεμπιπτόντως, σε ήχο πλάγιο του α΄) είναι του Γεωργίου Ακροπολίτου (Κων/πολη 1217- 1281). Ο Ακροπολίτης προέρχεται από οικογένεια ευγενών και έμεινε κοντά στο βασιλικό περιβάλλον. Σπούδασε στη Νίκαια και δραστηριοποιήθηκε αργότερα σαν διπλωμάτης υπέρ της ένωσης των εκκλησιών (ο ρόλος του είναι κάπως αμφιλεγόμενος σ’ αυτό το σημείο, ξέρεις τώρα, Δύσις κατηραμένη και τέτοια). Εκτός από θεολόγος ήταν κυρίως ιστορικός ( με συγγραφικό έργο) αλλά και δάσκαλος της φιλοσοφίας (με έμφαση στον Αριστοτέλη). Ασχολήθηκε και με την ποίηση (ολιγραφότατος), εξού και ο ύμνος αυτός.

4/20/2006 09:17:00 μ.μ.  
Blogger Damsel in Stress έφα...

O Tσε, η Ρέϊτσελ ... πάλι θα πλαντάξω και όχι τίποτις άλλο, είναι να μπω και σ' αεροπλάνο πάλι.

4/20/2006 11:09:00 μ.μ.  
Blogger Mirandolina έφα...

Μάρκο, είναι ευλογημένα αυτά τα δάκρυα νομιζω. (χτες βραδυ, που πήγα να προσκυνήσω, σκεφτόμουν πως έχει σκληρύνει η καρδιά μου -- τελειώσαν οι λυγμοί.)

Καλήν Ανάσταση και, με όλο το θάρρος και με αγάπη, να ευχηθώ περισσότερη διάκριση, Μάνι!

Καλή Ανάσταση Ανχελίτο μου, ευγενεστάτη κυρία Μορ, Παδράζο, Φίλε (καλως ήρθες), Παν (σου χτυπάει την πόρτα, να ξες), Μέην (μόνο η αγκαλιά ενός Θεού που θυσιάζεται από έρωτα μανικόν μπορεί να τους χωρέσει όλους), Χαρτοπόντικα, Ιφιμέδεια, καλήν Ανάσταση Θας μας (κι ευχαριστώ – ούτε τον είχα ακουστά!), καλήν Ανάσταση και καλό ταξίδι, Dis.

Καλήν Ανάσταση να έχουμε. Θα τη γιορτάσουμε κι από δω. Όλες μου τις ευχές σε όλους κι όλες.

4/21/2006 09:31:00 π.μ.  
Blogger amvro έφα...

όσο το κοίταγα, τόσο βάθαινε η σιωπή.

καλή σας ανάσταση.

4/21/2006 10:34:00 π.μ.  
Blogger ci έφα...

Καλή Ανάσταση :)

4/21/2006 10:51:00 π.μ.  
Blogger lemon έφα...

Νιώθω ντροπή, να γράψω οτι είναι υπέροχο κάτι που προκαλεί τόσο πόνο...
Να σ ευχαριστήσω μόνο, Μιραντολίνα, που φέρνεις τόσο κοντά την ομορφιά της τέχνης με τον πόνο της ζωής, τα ζυμώνεις μαζί, τόσο που η καρδιά μου δεν το αντέχει. Αυτούς τους λυγμούς που κι εγώ νόμιζα οτι τελείωσαν, εσύ τους ξαναζωντανεύεις, λυτρωτικούς...

4/21/2006 01:55:00 μ.μ.  
Blogger THE_RETURN έφα...

"Αν και οι ξένοι είναι πολλοί...πάρα πολλοί, τους έχω δει. Που να τους συμπεριλάβεις όλους!"

mainmenu

Ίσως,
τους εκπροσωπεί κάλλιστα σε μια μορφή ο ομηρικός ξείνος,τουτέστιν, ο Οδυσσεύς...

Πολύ καλός συνδυασμός Mirandolina.

ΥΓ. Ο Thas έλυσε και την δική μου απορία. Έψαξα τους δυο τόμους των ποιήσεων του Συμεών του Νέου Θεολόγου (εκδ. Φιλοκαλία) και δεν μπορούσα να βρω τον πράγματι υπέροχο ύμνο που παρατίθεται στο κείμενό σου.

4/21/2006 07:42:00 μ.μ.  
Blogger THE_RETURN έφα...

Υστερόγραφη διόρθωση:
που παρατίθεται στο ποστ σου,
ήθελα να πω.

4/21/2006 07:45:00 μ.μ.  
Blogger Lion έφα...

Καλη ανασταση αγαπητη Μιραντολινα. Να εισαι καλα, εσυ και ολοι οσοι αγαπας.

4/22/2006 03:49:00 μ.μ.  
Blogger Mirandolina έφα...

Αμβρόσιέ μου, ωραίες μου κυρίες, Ρητερν, ευγενικέ μου Καπετάνιε, Χρόνια Πολλά! Και σας ευχαριστώ για τις ευχές σας! Να είμαστε καλά και να αγαπάμε, καπετάνιε!

4/24/2006 01:12:00 π.μ.  

Την καλή σου την κουβέντα


πίσω στην κουζίνα...