Και φώναξε"Ζήτω η Αναρχία!"...
και φώναξε "Σήμερα είναι η ευτυχέστερη μέρα της ζωής μου!".
Κι έπεσε νεκρός
ευτυχισμένος δολοφονημένος
γιατί
Εζήτωσε η Αναρχία.
Και ο Άδης Επικράνθη.
Γιατί σταυρώθηκε. Γιατί σταυρώθηκαν.
Για να αναστηθούν οι ελάχιστοι των αδελφών τους
Γιατί στους διψώντες και πεινώντες δικαιοσύνην
ανήκει η Βασιλεία των Ουρανών.
Κι έπεσε νεκρός
ευτυχισμένος δολοφονημένος
γιατί
Εζήτωσε η Αναρχία.
Και ο Άδης Επικράνθη.
Γιατί σταυρώθηκε. Γιατί σταυρώθηκαν.
Για να αναστηθούν οι ελάχιστοι των αδελφών τους
Γιατί στους διψώντες και πεινώντες δικαιοσύνην
ανήκει η Βασιλεία των Ουρανών.
θα ήθελα να τους πω
ακόμη τους μιλάω, ακόμη προσεύχομαι στο όνομά τους,
ακόμη όταν σκοτεινάζει ο κόσμος στρέφομαι στο φως που είναι
ακόμη τους μιλάω, κάποτε φωναχτά
θα ήθελα να τους πω
πως κατάλαβα επιτέλους
κατάλαβα πως
ότι κερδίσαμε, πάντα το κερδίσαμε με αίμα
κι αν πρέπει κάτι να διδάξεις στους ερχόμενους
είναι πως πρέπει κι οι ζωντανοί να δίνουν το αίμα τους
κατάλαβα πως
θέλει νεκροί χιλιάδες να ’ ναι στους τροχούς,
μα κάποτε είναι οι πέντε αρκετοί
οι πέντε άρτοι που τάισαν τις ορδές των πεινώντων
οι άρτοι αδελφοί μου
οι άρτοι σύντροφοί μου
δωρεά δόθηκαν στην πλατεία Χέυμάρκετ
ακόμη τους μιλάω, ακόμη προσεύχομαι στο όνομά τους,
ακόμη όταν σκοτεινάζει ο κόσμος στρέφομαι στο φως που είναι
ακόμη τους μιλάω, κάποτε φωναχτά
θα ήθελα να τους πω
πως κατάλαβα επιτέλους
κατάλαβα πως
ότι κερδίσαμε, πάντα το κερδίσαμε με αίμα
κι αν πρέπει κάτι να διδάξεις στους ερχόμενους
είναι πως πρέπει κι οι ζωντανοί να δίνουν το αίμα τους
κατάλαβα πως
θέλει νεκροί χιλιάδες να ’ ναι στους τροχούς,
μα κάποτε είναι οι πέντε αρκετοί
οι πέντε άρτοι που τάισαν τις ορδές των πεινώντων
οι άρτοι αδελφοί μου
οι άρτοι σύντροφοί μου
δωρεά δόθηκαν στην πλατεία Χέυμάρκετ
Και γονατίζω και το αίμα σας φιλώ
Είμαι περήφανη που στην Παράδεισο θα με φωνάζετε συντρόφισσα κι αδελφή και κομπανιέρα. Γι αυτό άντεξα, όσο άντεξα, τόσα χρόνια. Γιά την αγάπη σας και σας. Γιατί δεν έγινε ποτέ σκοτάδι, όπου σταθήκατε οδηγοί εσείς κι οι άλλοι εσείς.Κι αν μπορώ να γίνω κεράκι και φως στάλα, όπως είπε ο αδελφός Ρητέρν, είναι επειδή εσείς, κι οι άλλοι εσείς, μου μάθατε πως αναρχικός σημαίνει παιδεία, ακεραιότητα, αλήθεια, σεβασμός στο λαό, ταπείνωση, επιμονή, προσφορά, παρουσία, παρρησία
σημαίνει ζωντανούς που είναι έτοιμοι να δίνουν το αίμα τους
σημαίνει να γίνω φως εκ του φωτός που είστε εσείς κι οι άλλοι εσείς
Σημαίνει Μακάριοι οι Πεινώντες και Διψώντες Δικαιοσύνη
Σημαίνει πως ο καθείς μας μπορεί να γίνει άρτος της Ζωής
Σας σκέφτομαι, σε κείνο το Σικάγο της οργής λαού και δεν έχω λόγια
σημαίνει να γίνω φως εκ του φωτός που είστε εσείς κι οι άλλοι εσείς
Σημαίνει Μακάριοι οι Πεινώντες και Διψώντες Δικαιοσύνη
Σημαίνει πως ο καθείς μας μπορεί να γίνει άρτος της Ζωής
Σας σκέφτομαι, σε κείνο το Σικάγο της οργής λαού και δεν έχω λόγια
Είμαι ακόμη εκεί.
Γεώργιε Ένγκελ
Λούη Λινγκ
Αλβέρτο Πάρσονς
Αύγουστε Σπάις
Αδόλφε Φίσερ
γονατίζω και το αίμα σας φιλώ.
Τι όμορφοι είστε, αδελφοί μου· πως σας αξιώθηκαν τα μάτια μου
Λούη Λινγκ
Αλβέρτο Πάρσονς
Αύγουστε Σπάις
Αδόλφε Φίσερ
γονατίζω και το αίμα σας φιλώ.
Τι όμορφοι είστε, αδελφοί μου· πως σας αξιώθηκαν τα μάτια μου
Ένα ωραίο άρθρο, στα ελληνικά. Είναι ενός επίσης ωραίου αναρχικού που χρόνια προσφέρει στα δίκτυα. Δεν έχω να προσθέσω ή αφαιρέσω τι. Μόνο πως είμαι ακόμη εκεί. Και δεν ξεχνώ.
Ενημερωτικόν: Για αυτό εδώ το ποστ του μιλά, στα σχόλια, ο Μέην Μενιου - ο ταπεινός ίδιος δεν έδωσε το λινκ.
Δια χειρός Μιραντολίνας | 12:25 π.μ.
20 σχόλια. Εσείς τι λέτε;
Αυτό το κείμενο είναι "άρτος ζωής".
Είχα παρα πολλά χρονια να διαβάσω κάτι τοσο ομορφο και "καλό".
Να είσαι καλά.
Γεια σου Μιραντολινα...ειμαι σε εντονα περιπαιχτικη διαθεση σημερα...:) αλλα στο ποστ σου ο γελωτοποιος μου παυει να ειναι φεστε απο δωδεκατη νυχτα και γινεται ο ηλιθιος του βασιλια ληρ. Γινομαι γελωτοποιος που δειχνει τα δοντια. Τα λεω αυτα για να διαφημισω το πασχαλιατικο αρθρακι μου που βαζει ακομα μια παραμετρο στο ποστ σου...αυτη της ανοησιας...της γλωσσας των τρελων που δεν υπακουει στη σοφια της εξουσιας...ουτε στη σοφια του θανατου...αυτα...φιλια πολλα πολλα
Εισαι ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ (και σορρυ για τη διαφημιση αλλα το ποστακι μου ειναι απο καρδιας)
ναι τι να σου πω μες την ταπεινοτητα...καλοδιαφημιστικα μια χαρα...ευχαριστω μιραντολινα μου με συγκινεις...αν και πρεπει να ανεβασω και ποστ χωρις συναισθηματικες εξαρσεις και να αναφερθω διεξοδικα στη σχεση του λογου του τρελου με την επανασταση και την ανασταση
Αύγουστος Σπάις
Θα ρθει μια μέρα, που απ το μνήμα μας
Θα ηχήσει φωνή ισχυρή
Πιο δυνατή απ αυτές που πα’ να πνίξετε
Χίλιες φορές πιο δυνατή, και πιο τρανή ακόμη!
Αυτά ήταν του Σπάις τα τελευταία λόγια
Και τι κερδίσατε, σεις, δήμιοι;
Μπας και σκοτώσατε τον γίγαντα του πνεύματος;
Μη και μπορέσατε να σβήσετε τον ήλιο;
Το ποίημα August Spies έγραψε ο David Edelshtat (Poetics of Anarchy) και μετάφρασε από τα γίντις στα αγγλικά ο Οri Kiritz κι από τα αγγλικά στα ελληνικά η ταπεινότης μου. Τα λόγια του Αύγουστου αυτά αναγράφονται στη βάση του μνημείου των πέντε αναρχικών πεσόντων, στο Σικάγο - όπως φαίνεται στην πρώτη φωτό. Δίπλα τους έχει ταφεί η Έμμα Γκόλντμαν.
Καλημέρα, Παδράζο, Μέην. Διάβαζα που ο πρώτος που τους τίμησε και που κατάλαβε τι θεμέλιο ήταν το αίμα τους ήταν ο Χοσέ Μαρτί.
Δε με πιάνει ύπνος.
"είμαστε τα πουλιά της επερχόμενης καταιγίδας" - Αύγουστος Σπάϊς
Κομπανιέρα, ευχαριστώ που γράψατε! Οι αγώνες δεν παν χαμένοι. Η καταιγίδα μια μέρα θα έρθει και θα σαρώσει τα πάντα στο πέρασμα της και θα γίνουν τα άνω κάτω--και μέσα από το χάος θα έρθει η τάξη.
δυνατό ποστ mirandolina. ευχαριστούμε γι' αυτό και για τα links.
Αχ Mirandolina καμιά σχέση αυτοί οι αναρχικοί με τους δικους μας "αναρχικούς". Ίσως είναι, πλέον, θέμα ορισμού μα μήπως θα πρέπει μερικές λέξεις και κάποιες έννοιες να τις συζητήσουμε από την αρχή; Πέρα από αυτά έχεις την ικανότητα να εντάσσεις την ιστορία, την μνήμη και την ομορφιά στην καθημερινότητά μας. Να μας λες:
- Δεν είμαστε μόνο φαί, τρεχαλητό και τηλεόραση. Είμαστε και άλλα όμορφα και πολλά. Έχουμε μνήμες, προγόνους, αγαπημένους. Έχουμε τόπους να γράψουμε, να καταθέσουμε και να πούμε.
Για όσα, λοιπόν, καταφέρνεις:
Καλημέρα με χαμόγελο πλατύ!
δεν συντάσομαι με την αναρχία ως πολιτική στάση.έχει να κάνει με το κόλημα μου να φοβάμαι τις ταμπέλες.
σεβόμουνα όμως πάντα τους εκπροσώπους τους για το πάθος τους για έναν καλύτερο κόσμο και για τα κότσια τους.κυρίως γι αυτά.
Συντασσομαι απολυτα με mosaic και Αειποτε. Αποκλειεται να κανω συζητηση περι αναρχιας εδω. Ειμαι "ολιγος" για κατι τετοιο.
Αλλα - οπως γραφτηκε ηδη - δεν είμαστε μόνο φαί, τρεχαλητό και τηλεόραση.
Καλημερα με χαμογελο πλατυ και απο εμενα.
Ένα άλλο κίνημα μιας άλλης εποχής, με ανθρώπους που δε θέλουν να αντικρύσουν τα καλυμένα τους πρόσωπα στα δελτία των 20:00, με αγάπη, πολύ αγάπη....
Με εντυπωσιάζει ο τρόπος που επιλέγεις να στηρίζεις τα πιστεύω σου Mirando.
Η ομορφιά τους θα παραμείνει άφθαρτη στους αιώνες των αιώνων...
Να είσαι καλά, Mirandolina.
Κέντησες πάλι μανδάμ! Στραυροβελονιά!
'The day will come when our silence will be more powerful than the voices you are tomorrow and today"
Πως να σχολιάσεις μετά απ' αυτό;
Κι εγώ, κι εγώ (με ΟΛΟΥΣ τους άλλους),
δεν έχω λόγια.
Θυμόμαστε. Πολλοί. Αλλά;
Βαλεντίνε μου, μπορούσα να μη γράψω; Έτσι θα γίνει. Και θα είμαστε εδώ. Όπως κι εκείνοι είναι εδώ, για να αντέξουμε ως το τέλος.
Λυκοτζο, ευχαριστώ.
Αείποτε, Μωσαϊκέ, καπετάνιε, Λαμπρούκο: όλα τα πράγματα δοκιμάζονται στο χρόνο και στον κόσμο. Αυτοί που είναι αναρχικοί είναι αυτοί που πεθαίνουν αναρχικοί, που μεγαλώνουν αναρχικοί. Τα στερνά τιμούν τα πρώτα, λέει ο λαός μας. Είναι πάντα όμορφη η ανταρσία της νιότης, και κινητήρια δύναμη της ιστορίας κάποτε, και είναι βέβαιος ο αναρχικός πυρήνας της κάθε εξέγερσης, βέβαια. Όσο βέβαιη είναι και η αλήθεια που κρύβεται στην κυνική πολιτική ρήση (του Τσώρτσιλ;) περί ηλικιών κι "ιδεολογιών".
Πολλές λέξεις φαίνεται να έχουν χάσει το νόημά τους, μα αυτό συμβαίνει πάντα σε ανάλογες στιγμές της ιστορίας. Θα γεννηθούν μόνες τους οι άλλες τη σωστή ώρα.
Χουανίτα μου, τον άνθρωπο βλέπω. Είναι επικίνδυνο, οδηγεί σε τραγικά εγκλήματα συνήθως, να ζητάς «ιδεολογική καθαρότητα». Είναι όπως με τις καθαρότητες κάθε είδους. Κι είναι αυτοί που η βααρβαρότητά τους συγκλονίζει, οι υπηρέτες της καθαρότητας που θα έρθουν στην εξουσία.
Από την άλλη, οι άνθρωποι, ο βίος και το βίωμα, η παρακαταθήκη που αφήνουν στους λαούς, είναι η μόνη βεβαιότητα, το μόνο βέβαιο μέτρο των δυνατοτήτων μας που χουμε όλοι μας ανεξαιρέτως.
Ένα ακόμη από τα μεγαλεία του αναρχισμού είναι ότι δεν είναι ιδεολογία. Είναι η αγωνία του ανθρώπου για ένα αληθινά καλύτερο κόσμο και «το ρεύμα της επαναστασης και της αντίστασης που διαπερνά όλη την ανθρώπινη ιστορία».
(Ελπίζω να μη δασκαλίζω!)
Ευχαριστώ για όλα, Ρητέρν.
Μακ, αυτό το σταυροβελονιά είναι καρφί; Ε; ε; (αστειεύομαιαιαι…)
Ημίαιμε, όπως είχε πει κι ο Μαλατέστα, το μέλλον δεν το ξέρουμε, ούτε τις ανάγκες των γενεών που μέλλονται. Εκείνο που έχουμε να κάνουμε είναι να κρατάμε ζωντανό το φως.
Χαρτοπόντικα, να μη τους ξεχνάμε μόνο. Αυτό οφείλουμε τώρα. Γιατί έρχονται ακόμη πιο άγριες μέρες.
Παίρνουν δικαιώματα κερδισμένα με αίμα πίσω. Και καθόμαστε. Ελέγχουν το συνδικαλισμό. Και καθόμαστε. Κατασκευάζουν επίπλαστη εικόνα του κόσμου και μας την ταϊζουν αριστοτεχνικά, ενώ καθόμαστε σαν πάπιες για φουα γκρα μπρος στην τηλεόραση. Και πολλά ακόμη.
Κι από πάνω, ο εχθρός αναφέρεται από όλους ως «κοινωνικός εταίρος» και δε λέμε κουβέντα. Ταξικοί αγώνες; Ε, αυτοί καταργήθηκαν! Τώρα ζούμε αγαπημένοι κι όμορφα οι κοινωνικά εταίροι ολ τουγκεδερ, δηλαδή (αυτοί οι σοσιαλιστές το κατάφεραν αυτό – σπουδαία μυαλά!). Και κάνουμε πως δε βλέπουμε κανένα σημάδι από την εξαθλίωση που έρχεται...
Να μη τους ξεχνάμε λοιπόν.
Χάθηκε ένα σχόλιο ανωνύμου, την ώρα που το μονδεράτιζα, λόγω των συνήθων προβλημάτων του ευλόγερ. Αν θέλει ο ανώνυμος, ας το ξαναγράψει.Κι ας με συγχωρεί για το διπλό κόπο.
Το βρήκα το χαμένο σχόλιο, λίγο τσαλακωμένο,
στο σταθμό του μετρό "Πανεπιστήμιο" απ' την μεριά του πεζόδρομου.
Σας το επιστέφω λοιπόν:
_._._._._._._._._._
Μωσαϊκέ, επίτρεψέ μου να παίξω λίγο με τη σειρά των λέξεων στο
σχόλιό σου για να δώσω ένα άλλο νόημα, δικό μου:
Συντάσσομαι με την αναρχία ως πολιτική στάση.
Για τα κότσια της και για το πάθος της για έναν καλύτερο κόσμο.
Κυρίως για αυτό.
Δε σεβόμουνα ποτέ τους αντιπροσώπους της.
Έχει να κάνει με το κόλλημά μου να φοβάμαι τις ταμπέλες.
_._._._._._._._._._
Και ας προσθέσω και κάτι δικό μου.
Δικό μου;
Όχι.
Τίποτα δικό μου.
"Τί είναι η ιδιοκτησία;"
Κι αυτό είναι αλλουνού, αλλά θα αναφερθώ για να παίξω κι εγώ λίγο με
λόγια αλλαγμένα.
Βρήκα και κάτι ακόμα παραδίπλα, τσαλακωμένο κι αυτό και
πολυκαιρισμένο.
Ας μεταφράσω από τη σελίδα 7 του και ας αλλάξω το εσύ με εμείς. Όχι
για τίποτα άλλο, γιατί πρέπει να επιστρέψουμε στο εμείς.
Όχι στο εσύ με το δάκτυλο υψωμένο:
...
Ήμασταν εμείς! Εμείς που διορίσαμε αυτούς τους ανθρώπους! Εμείς που
τους δώσαμε τη δύναμη να αποφασίζουν για εμάς!
Ενόσω θα παραδεχτούμε ότι ο καθένας μπορεί να κάνει λάθος για μια
φορά, το να συνεχίζει να κάνει τα ίδια μοιραία λάθη αιώνα με τον
αιώνα μοιάζει να μην στερείται πρόθεσης.
Ενθαρρύναμε αυτούς τους βλαβερούς ανίκανους, που κάνανε την
(εργατική) ζωή μας σφαγείο.
Δεχτήκαμε χωρίς αμφισβήτηση τις ανόητες εντολές.
Επιτρέψαμε να γεμίσουν τον (εργατικο) χώρο μας με μηχανισμούς
επικίνδυνους και χωρίς εγγυήσεις.
Θα μπορούσαμε να τους σταματήσουμε.
Το μόνο που θα έπρεπε να πούμε είναι "Όχι".
...
Ή ακόμα καλύτερα, για να το αλλάξω κι αυτό μιας και παίζω, να μην
ασχοληθούμε με το να αρνούμαστε τα δικά τους έργα, αλλά να πούμε
"Ναι!" στα δικά μας.
Όχι αντίδραση.
Δράση!
Έχω κι άλλες μεταφράσεις να κάμω, μ' αυτή την έκαμα για να παίξω με
την αναγνωρισιμότητά της πηγής της blogoδέσποινα.
Τις άλλες, επώνυμα ίσως, σε άλλη διεύθυνση δεν αποκλείεται.
Μα είναι τόσα που με αφορμές θέλω να γράψω και πριν απ' αυτά, το πιο
σημαντικό, του οποίου αφορμή είμαι κι εγώ.
Περιαυτολογώ τώρα όμως.
Και όταν κάποιος (στερείται ονόματος και) περιαυτολογεί,
τα λόγια του στερούνται ούσιας.
Καλό απόγευμα!
Να είσαι καλά καλή μου
Mirandolina
Το μόνο που θα σου πω και γράφω
τούτη την στιγμή είναι ότι
διαβάζοντας εσένα και τον return
θάμπωσαν τα μάτια μου και όμως
συνεχίζω να διαβάζω και να σου
γράφω.
σε ευχαριστώ για αυτό το τόσο
όμορφο συναίσθημα!
ο γιος της θάλασσας !
Από χθες το μεσημέρι, έχω επιστρέψει τρεις φορές για να γράψω σχόλιο στο ποστ! Δεν βρίσκω κάτι να πω μετά από όσα έχετε αναφέρει όλοι και όλες παραπάνω...
Καλή Εργατική Πρωτομαγιά!...
ΚΑΛΗ 1η ΜΑΗ!
Την καλή σου την κουβέντα
πίσω στην κουζίνα...