Q&A με τον Κώστα Γιαννακίδη

Οι ερωτήσεις του δημοσιογράφου του Έψιλον και οι απαντήσεις μου (από τις οποίες δημοσιεύτηκαν λίγα αλλά μάλλον εξάχθηκαν περισσότερα).

Πως βλέπετε την ελληνική δικτυακή κοινότητα των blogs; Μεταφέρει ελληνική πραγματικότητα ή δείχνει το δρόμο προς μια υγιώς εναλλακτική αντίληψη των πραγμάτων;

Ούτε την ελληνική πραγματικότητα μεταφέρει, ούτε δείχνει το δρόμο προς μια εναλλακτική αντίληψη των πραγμάτων. Είναι ένα χωριό ατόμων με …ειδικές δεξιότητες. Όταν έρχεσαι ξένος στο χωριό, συνήθως πέφτεις στα ωραία, αυτά που τραβάν το μάτι: υπάρχουν καλοί γραφιάδες, υπάρχουν άνθρωποι βαθείς και ευαίσθητοι, άνθρωποι ταλαντούχοι, άνθρωποι που σε προβληματίζουν, που σε κάνουν να γελάς, που σε φέρνουν αντιμέτωπο με τον εαυτό σου, σε ενημερώνουν, σου συστήνουν πλευρές της ανθρώπινης δημιουργίας, σε σαγηνεύουν με το λόγο τους…

Όμως, σύντομα καταλαβαίνεις ότι κι εδώ υπάρχουν όλα τα προβλήματα των μικρών κοινοτήτων, και, παράλληλα, λόγω του μέσου, αυτό εδώ το χωριό χωράει πολύ ψέμμα και παραμύθι, πολύ εγωκεντρισμό, ευκολία και ημιμάθεια, μειωμένη ανεκτικότητα...

Πιστεύετε ότι το blog σας υποκαθιστά, κατά κάποιο τρόπο, τη συμβατική μορφή ενημέρωσης;

Οχι. Το ευλογ μου μπορεί και να διαλεχθεί με κάποιους οι οποίοι μοιραζονται τα ίδια κολλήματα, είναι ψώνια σαν και του λόγου μου, βουρκώνουν με τα τραγούδια του Κας, δεν αντέχουν τον επαρχιωτισμό του ελληνικού Τύπου, γουστάρουν να κάνουν παράξενες ερωτήσεις σε παράξενους προσωπικούς ήρωες... Και επίσης, μπορεί να διαλεχθεί με τους καθαρούς τη καρδία, που δεν νοιώθουν θεοί, ήλιοι καλοκαιρινοί, αλλά επιθυμούν να συνομιλήσουν ειλικρινά με τον άλλο. Δηλαδή, ζητώ μοίρασμα και κοινωνία που μου χαρίζουν απλόχερα οι αναγνώστες μου, των οποίων και είμαι αναγνώστις.

Αισθάνεστε, ειδικά εσείς που γράφετε σε μεγάλους κόμβους, ότι το περιεχόμενο που δημιουργείτε, χρησιμοποιείται για την προώθηση επιχειρηματικών σχεδίων του provider;

Όσο αισθάνεστε κι εσείς που γράφετε σε μεγάλα ΜΜΕ ότι το περιεχόμενο που δημιουργείτε χρησιμοποιείται για την προώθηση των επιχειρηματικών σχεδίων των ιδιοκτητών, φαντάζομαι.

Η ερώτηση «για ποιο λόγο δημιουργήσατε blog» θεωρείται αυτονόητη.

Ανήκω στη γενιά των 40ρηδων και περίμενα να με χρησιμοποιήσει στην κυβέρνηση ο Καραμανλής, αλλά έμεινα απέξω. Το ΄ριξα, λοιπόν, στο blogging για να ξεχάσω τον πόνο μου. Αστειεύομαι. Έφτιαξα το ευλογ μου γιατί συνάντησα το ευλογ του Θας (vitamo.blogspot.com), έμαθα τι είναι ευλογ και δεν ήθελα να του γραφω ως ανώνυμη, κι επίσης γιατί ένας καινούριος φίλος, με τον οποίο συζητούσα την ευλογόσφαιρα, με ρώτησε, πολύ απλά: «εσύ γιατί δεν κάνεις blog;». Δεν είχα τίποτε να του απαντήσω. Πήγα σπίτι κι άνοιξα λογαριασμό στο blogger. Αυτό είναι το εύκολο. Το δύσκολο είναι να κρατήσεις και να διατηρήσεις ένα ευλογ, ειδικά αν αποκτήσει κάποια αναγνωσιμότητα, οπότε, αναπόφευκτα, σου έρχονται και διάφορα περίεργα φρούτα…

Αυτονόητη είναι και η θερμή υποδοχή που θα έχει οποιαδήποτε άλλη άποψη θέλετε να διατυπώσετε.

Μερικές αποσπασματικές σκέψεις:

Νομίζω ότι, όπως έγραψε η Γιουτζίν (http://youtzin.blogspot.com/) πρόσφατα, πολύ σύντομα τα ευλογζ θα αποτελούν θέμα εργασιών στα πανεπιστήμια. Ακόμη και τα ελληνικά ευλογζ.

Είναι πάρα πολλοί οι άνθρωποι του Τύπου που διατηρούν ευλογζ. Το θέμα μάλλον χρήζει ερμηνείας.

Ένα από τα βασικά προβλήματα είναι η χυδαιότητα ορισμένων, λίγων, προερχόμενων προφανώς από τα irc και τα alt., οι οποίοι ζητούν με κάθε τρόπο επιβεβαίωση και θεωρούν την ανωνυμία ευκαιρία για χυδαιότητα. Υπήρξαν στιγμές που εξαιτίας τους σκέφτηκα πολύ σοβαρά να εγκαταλείψω – στο κάτω κάτω το κέφι μου κάνω και δεν χρειάζεται να ανέχομαι τον κάθε έναν. Όμως μου περνάει γρήγορα, ακριβώς γιατί αυτοί είναι οι λίγοι και γιατί η άμεση ανταμοιβή είναι γεγονός συγκλονιστικό.

Παρακαλώ ενημερώστε με αν θέλετε να εμφανιστείτε με τα πραγματικά σας ονόματα ή, τέλος πάντων, δώστε μου έναν προσδιορισμό της ιδιότητας σας στον πραγματικό κόσμο.

Είμαι η Μιραντολίνα. Λοκαντιέρα. Στον μη βίρτσουαλ κόσμο εργάζομαι για τους μετανάστες. Είμαι στο διαδίκτυο από το 1994.