Κώστας Ζουράρις: «Είμαι σα βοτσαλάκι φρόνιμο»

Συνέντευξη του γνωστού πολιτειολόγου και, από μηνός, εκδότη της εφημερίδας «Μακεδονία». Δόθηκε τηλεφωνικώς, το απόγευμα της Πέμπτης 15 Δεκεμβρίου 2005, στη Μιραντολίνα.



-Κύριε Ζουράρι, καλησπέρα σας.
-Καλησπέρα.
-Ξέρετε, ζήτησα αυτή τη συνέντευξη, αλλά απέκρυψα το γεγονός ότι δε θα δημοσιευτεί σε ένα συμβατικό μέσο. Θα δημοσιευτεί σε ένα βλογ. Ξέρετε τι είναι βλογ;
-Ναι, μου έχουν πει. Και πως σε λένε;
-Μιραντολίνα.
-Πως;
-Μιραντολίνα. Ιταλικό είναι. Είμαι δικτυακή ξενοδόχος, κυβερνολοκαντιέρα.
-Α, μάλιστα.
-Έχετε πρόβλημα να δώσετε συνέντευξη σε βλογ;
-Όχι, όχι. Πέστε μου.
-Δεν έχετε και πολύ καλή σχέση με την τεχνολογία, ε;
-Δεν έχω καλή σχέση με τους υπολογιστές, όχι με την μηχανολογία. Και δεν έχω καλή σχέση, διότι δεν τρέχουν. Πρέπει να τρέχει η μηχανολογία για να μ αρέσει. Αυτοί, οι υπολογιστές, δεν τρέχουν. Τρέχουν με μεγαμπιτς, πως τα λέτε, αλλά αυτά είναι του κώλου τα εννιάμερα. Ταχύτητα είναι να διακινδυνεύεις κι εσύ. Το κομπιούτερ δε σε πάει επί πτερύγων ανέμων, όπως σε πήγαινε μια Ντουκάτι ή μια Φερράρι ή μια Μοτογκούτσι ή μια Λάντσια κουάτρο. Όπως σε πάνε και τα πόδια σου στην ορειβασία – άλλη υπέροχη νηφάλιος μέθη.
-Κι όμως, στο διαδίκτυο είναι πολλοί οι άνθρωποι που αγωνίζονται για την διάσωση της παράδοσης, υπέρ του πολυτονικού, υπέρ όλων όσων πρεσβεύετε κι εσείς – ομοϊδεάτες σας - που μάλιστα υιοθετούν τις νεώτερες τεχνολογίες.
-Με πολύ αγάπη το βλέπω και τους λέω γέρα, γερά και με υπομονή να παλεύουν για τα υπεράχρονα και τα ακίνητα της ελληνίδος φιλοκαλίας.
-Να περάσουμε στα δικά σας. Πρόσφατα επιστρέψατε στην μητρώα πόλη, τη Θεσσαλονίκη.
-Ναι.
-Ποιοι λόγοι σας οδήγησαν σε αυτό;
-Είναι πολλοί οι λόγοι. Κυρίως όμως, κάνω ότι κάνει κι ο γέρικος ελέφαντας, που όταν καταλαβαίνει ότι έρχεται το τέλος παίρνει το δρόμο προς το κοιμητήριο.
-Κι αφήσατε την Κρήτη, το Βραχάσι..
-Η αλήθεια είναι ότι στενοχωρήθηκαν στο Βραχάσι, αλλά ξέρουν ότι δεν το έχω εγκαταλείψει. Στο Βραχάσι θα αναπαυτούν τα οστά μου. Εμείς δεν έχουμε οικογενειακό τάφο στη Θεσσαλονίκη πια. Η Θεσσαλονίκη υπήρξε για μένα κοιμητήριο ζώντων, το Βραχάσι κοιμητήριο τεθνεώτων.
-Θέλετε να πεθάνετε στη Θεσσαλονίκη, δηλαδή.
-Ανδρών επιφανών πάσα γη τάφος. Μπορεί να ψοφήσω και σε κανένα ΚΤΕΛ. Σε ΚΤΕΛ, σε πλοίο, σε αεροπλάνο…
-Μα τι λέτε τώρα;
- Είμαι συνέχεια στους δρόμους. Μιλάω για τη στατιστική πιθανότητα.
-Είναι αλήθεια πως, όπου σας καλούν πηγαίνετε.
-Πηγαίνω διότι ανήκω στην χωρία της αποστολής. Είμαι αποστολικός. Συνέκδημος, αποστολικός, παρεπίδημος – όλα αυτά της πορείας. Πως το λέει ο Χρυσόστομος : μη λέγετε έχω την δε την πόλιν. Ουκ έχω πόλιν. Οδίτης κι οδοιπόρος. Είμαι οδίτης κι οδοιπόρος.
-Με παρασύρετε και δεν έχω ρωτήσει ακόμη αυτά που ήθελα να ρωτήσω. Αναδειχθήκατε σε σημαντική μορφή της λεγόμενης νέο-ορθοδοξίας, τη δεκαετία του 80. Τότε ήταν πραγματικά πάρα πολλοί οι άνθρωποι που αγκάλιαζαν τον ορθόδοξο τρόπο βίου, νήστευαν, λειτουργούνταν, κοινωνούσαν. Σήμερα, από όλους εκείνους ενεργοί πιστοί έχουν μείνει σχετικά λίγοι.
-Ε, δεν είναι λίγοι.
-Τέλος πάντων, ο μεγάλος όγκος εγκατέλειψε. Ίσως παραμένει σεβαστικός, αλλά δεν είναι πιστός.
-Κατ αρχήν, εγώ δεν δέχθηκα τον όρο νεορθόδοξος ποτέ. Η ορθόδοξη παράδοση είναι μια. Αυτό το «νεορθοδοξία» καθιερώθηκε από τους δημοσιογράφους, είναι δημοσιογραφικό κι έγινε για λόγους ευκολίας. Τι έμεινε από όλο αυτό που λέτε; Έμεινε η αναζωπύρωση των Πατερικών Σπουδών στον ελλαδικό και τον ελληνορθόδοξο κόσμο – στην Ελλάδα, την Κύπρο, την Αμερική, αγάπησαν οι νέοι την θεία λειτουργία, τα μυστήρια, απέκτησαν τη βιωματική εμπειρία, εβίωσαν τη σύναξη κι όχι τα λόγια.
-Κι ύστερα τους έδιωξε ο Χριστόδουλος.
-Δε διώχνει κανείς Χριστόδουλος ή μη χριστόδουλος. Αυτά είναι προσωρινά όλα.
-Και τότε, γιατί εγκατέλειψαν το χώρο της πίστης τόσοι πολλοί από τους κάποτε ολόθερμους αριστερούς ορθοδόξους;
-Γιατί η εκκοσμίκευση είναι δυνατή. Και πάντα υπήρχε. Αν διαβάσεις Χρυσόστομο ή Μέγα Βασίλειο, θα δεις ότι λένε αυτά που είπες. Πρήζεστε από φαΐ, τρέχετε στα θέατρα και τα χαζοκούτια, χειροκροτείτε φούσκες. Η νοσταλγία νίψεως, νηφαλιότητας εκκλησιαστικής, επίσης υπάρχει, όμως.
-Περί τούτων όλων, των της εκκοσμίκευσης, έχετε κατηγορηθεί κι εσείς ως γυναικάς.
-Δεν είμαι εγώ γυναικάς! Να κατηγορείς τις κυρίες που είναι οι πιο ζουραρικές των νεορθοδόξων, των ορθοδόξων ή των μη ορθοδόξων. Εγώ είμαι σα βοτσαλάκι φρόνιμο κι έρχονται αυτές και ποδοπατούν το βοτσαλάκι. Τι φταίει το φρόνιμο το βοτσαλάκι γι αυτό;
-Σας ακούω βιαστικό. Έχω πολλά να ρωτήσω αλλά δεν θέλω να είμαι αγενής. Μια τελευταία ερώτηση;
-Λέγε.
-Πως σας φαίνετε που ο λαός του ΠΑΟΚ σας ζητάει, από όταν αναλάβατε το συγκρότημα Βελλίδη, να αναλάβετε και την ΠΑΕ; Τι θα λέγατε στα ΠΑΟΚια που σας το ζητούν;
-Θα τους έλεγα να πάνε να γραφτούνε μέλη του ερασιτέχνη. Είναι η πρώτη πράξη έμπρακτης αγάπης. Να την πάρουν στα χέρια τους με ανιδιοτέλεια κι αγάπη. Να αρχίσει η εξυγίανση και βεβαίως να γίνει η εταιρία λαϊκής βάσης του ΠΑΟΚ.
-Επιτρέψτε μου άλλη μια τελευταία ερώτηση, κατά το ελληνικόν έθος, τότε. Μάθατε ότι ο πρόεδρος των ΗΠΑ δήλωσε πως λάθος πληροφορίες τους οδήγησαν να επιτεθούν στο Ιράκ.
-Ε, αν μπήκαν κατά λάθος, ας κάνουν και το δεύτερο λάθος – ας βγούνε κατά λάθος.

Ο Κώστας Ζουράρις αρθρογραφεί στις εφημερίδες «Μακεδονία της Κυριακής» και «Σπορ του Βορρά».

Την φωτογραφία δανείστηκα από το σάιτ της εφημερίδας της Κομοτηνής Χρόνος.