Alan Moore - David Lloyd: V for Vendetta

Είχε έρθει. Πυρηνικός Χειμώνας. Η Ευρώπη κι η Αφρική, τρύπες στο χάρτη. Στην Βρεταννία, φασισμός. Η Φωνή του Μοιραίου στα μεγάφωνα. Ο ψίθυρος του ανθρώπου στα στρατόπεδα.

«Ήταν η ακεραιότητά μου που υπερασπιζόμουν. Είναι εγωιστικό; Πιάνει ελάχιστα, μα είναι ότι μας έχει απομείνει σε τούτο τον τόπο. Είναι η τελευταία μας ίντσα – μα μες σ αυτή την ίντσα είμαστε λεύτεροι. […] Το 1992, μετά την ανάληψη της εξουσίας, αρχίσαν να μαζεύουν τους ομοφυλόφιλους. Πιάσαν τη Ρουθ ενώ είχε βγει να βρει τίποτε να φάμε. Γιατί μας φοβούνται τόσο; Τη σημαδέψανε με τις γόπες τους και την έκαναν να με προδώσει. Υπέγραψε μια δήλωση ότι την παρέσυρα. Αχ, πόσο την αγαπούσα. Δεν θα την κατηγορήσω. Αυτοκτόνησε μες στο κελί της. Δεν άντεχε να ζει με το βάρος της προδοσίας, με την απώλεια της τελευταίας ίντσας. Αχ Ρουθ… […]

They say that there's a broken light for every heart on Broadway
They say that life's a game and then they take the board away
They give you masks and costumes and an outline of the story
Then leave you all to improvise their vicious cabaret

Δεν θα αντέξω πολύ ακόμη. Είναι περίεργο που η ζωή μου τελειώνει έτσι, σε τούτο το φριχτό μέρος, αλλά για τρία χρόνια είχα τριαντάφυλλα και δε χρειάστηκε να ζητήσω συγγνώμη από κανέναν. Θα πεθάνω εδώ μέσα. Κάθε μου ίντσα θα εξαφανιστεί, εκτός από μία. Μια ίντσα. Είναι μικρή και είναι εύθραυστη και είναι το μόνο που αξίζει να χεις σε τούτο τον κόσμο. Δεν πρέπει ποτέ να την χάσεις ή να την ξεπουλήσεις ή να την χαρίσεις. Δεν πρέπει ποτέ να επιτρέψεις να σου την κλέψουν.

In no longer pretty cities
There are fingers in the kitties,
There are warrants, forms and chitties
And a jackboot on the stair.
There's sex and death and human grime
In monochrome for one thin dime,
And at least the trains all run on time
But they don't go anywhere.
Facing their responsibilities
Either on their backs or on their knees,
There are ladies who just simply freeze
And dare not turn away

Δεν ξέρω ποιος είσαι, αν είσαι άνδρας ή γυναίκα. Ίσως δε σε δω ποτέ. Δεν θα σε αγκαλιάσω ποτέ, ποτέ δε θα κλάψουμε μαζί, δε θα μεθύσουμε παρέα. Μα, σ’ αγαπάω. Ελπίζω να καταφέρεις να δραπετεύσεις από αυτό το μέρος. Ελπίζω η γη να γυρίζει και τα πράγματα να πηγαίνουν προς το καλύτερο και μια μέρα οι άνθρωποι να ξανάχουν τριαντάφυλλα. Μακάρι να μπορούσα να σε φιλήσω. Ξέρω κάθε ίντσα αυτού του κελιού. Κι αυτό το κελί ξέρει κάθε μου ίντσα. Εκτός από μία..
Βάλερυ Χ»

And the widows who refuse to cry
Will be dressed in garter and bow-tie
And taught to kick their legs up high
In this vicious cabaret.
At last the 1998 show!
The ballet on the burning stage!
The document'ry seen upon the fractured screen
The dreadful poem scrawled upon the crumpled page!

Το V for Vendettaείναι το πιο αγαπημένο μου κόμικς. Είναι το κομικανάλογό μου με τις μάσκες του Ένσορ και τα ρεπορτάζ του Μπρέγκελ του πρεσβύτερου και τους εφιάλτες του Γκόγια. Για το 1984 και το Μπλέηντ Ράνερ κι όλο το Χάρλαν. Για μένα. Κι ας είμαι ποπ κάλτσα’, κι ας αγαπάω τρελλά τον Κόρτο, διαβάζω Μπάτμαν και σφίγγω τα δόντια όταν μας ρίχνουνε μπουνιά, ας είναι οι ΧιΜεν παιδικοί μου φίλοι και όλο αναρωτιέμαι που γυρνάει αυτός ο Άγγελος, κι ας μού ’μαθε ο Μπιλάλ να αντιστεκομαι στα στρουμπουλά αναγεννησιακά αγγελάκια, κι ας γνώρισα στην εφηβεία μου εκείνο το απάνθρωπο αγόρι που ήταν πρίγκηπας στην Ατλαντίδα. Το πρώτο κόμικς της καρδιάς μου, είναι το V for Vendetta. Ένα κόμικς που δεν είναι ποτέ ίδιο. Το διαβάζω κάθε λίγους μήνες και όλα πρέπει να τα ανακαλύψω από την αρχή.

There's a policeman with an honest soul
That has seen whose head is on the pole
And he grunts as he fills his briar bowl
With a feeling of unease . . .
Then he briskly frisks the torn remains
For a fingerprint or crimson stains
And endeavours to ignore the chains
That he walks in to his knees.
While his master in the dark nearby
Inspects the hands with a brutal eye
That have never brushed a lover's thigh
But have squeezed a nation's throat.

Είναι πάντα ολοκαίνουριο, προκλητικό, προφητικό, γεμάτο αναφορές σε όσα αγαπήσαμε, ο κύριος Μουρ, ο κύριος Λλόυδ, εγώ και, είμαι σίγουρη, κι εσείς. Είναι πολιτικό, κοινωνικό, αγωνιστικό, λαϊκό, σκληρό, αναρχικό, απαλό, τρυφερό, γεμάτο τριαντάφυλλα και μουσική. Είναι ένα παλιό κόμικς κι ένα ολοκαίνουριο κόμικς. Στην πρώτη σελίδα, την πρώτη πρώτη, είναι μια κάμερα απέναντι στην έξοδο του εργοστασίου, φάτσα στους εργάτες. Κι από κάτω της μια πινακίδα. For your Protection. Για την προστασία σας. Είναι ένα κόμικς τόσο παλιό που όταν βγήκε, σε συνέχειες πρώτα, ο Άλαν Μουρ δεν ήταν ένας από τους ήρωές μας. Χρειαζόταν ετούτο το κόμικς – ούτε το Ουώτσμεν, ούτε ο νυχτερίδας ούτε κανείς και τίποτε άλλο, έφτανε αυτό εδώ – για να μπει στην εκλεκτή ομήγυρη. Κι ας έχει ατέλειες στα μάτια των ειδικών, και ας του βάλανε με το ζόρι χρώμα. Ε και;

And he hungers in his secret dreams
For the harsh embrace of cruel machines
But his lover is not what she seems
And she will not leave a note.
At last the 1998 show!
The situation tragedy!
Grand opera slick with soap!
Cliff-hangers with no hope!
The water-colour in the flooded gallery.
Είναι ένας ύμνος στην (Επ)ανάσταση του Ανθρώπου, σε όσους κρατάνε αναμμένη τη φλόγα εις πείσμα των καιρών. Ακούς, κουφάλα νεκροθάφτη; Ειναι οι κρυμμένοι τρόποι της Αγάπης, που θα μας οδηγήσουν μακράν της Βαβυλώνος. Είναι οι τροποι της Αποκάλυψης της Αλήθειας, δηλαδή. Του πόνου και του αίματος που θα κυλήσει διπλό. Είναι η μνήμη μας που ξυπνά, είναι η υπενθύμιση της φωνής μας, του μαζί, της επαναστατικότητας του έρωτα.

Είναι ένα στόρυ απλό. Η φασιστική κυβέρνηση της Μεγάλης Βρετανίας κι απέναντί της ένας άνδρας. Ο Ζορρό γέννησε το Μπάτμαν, o Γκάυ Φωκς γέννησε τον V. O Άλαν Μουρ γράφει για τη Βρεταννία. Αναρωτιέται πόσο θα αντέξει την πατρίδα του ακόμη, στον πρόλογο του κόμικς. «Σκέφτομαι να πάρω την οικογένειά μου και να εγκαταλείψω αυτή τη χώρα» γράφει. Τόσο πολύ την αγαπάει την πατρίδα του. Ο Άλαν Μουρ διαλέγει βρεταννικό σκηνικό, βρεταννούς ήρωες, αναδεικνύει τη βρεταννική του ρίζα γιατί πονάει. Στη ρίζα πάλι εγώ βλέπω τους δικούς μου - την Αντιγόνη, τη Μήδεια, τον Οιδίποδα. Συναντάω τον Μικροκωνσταντίνο, τον Καραϊσκάκη, τον Μπακούνιν, την Κόκκινη Έμμα. Ταυτίζομαι με τον V κι όχι με την Evey. Τους συναντάω γιατί ο Άλαν Μουρ αγαπάει την πατρίδα του. Γιατί ο Άλαν Μουρ είναι απολύτως και βαθιά προσωπικός. Άρα είναι όλοι μας. Αγαπάει την πατρίδα μου.

There's a girl who'll push but will not shove
And she's desperate for her father's love.
She believes the hand beneath the glove
May be the one she needs to hold.
Though she doubts her host's moralities
She decides that she is more at ease
In the land of doing-as-you-please,
Than outside in the cold.
But the backdrops peel and sets give way
And the cast gets eaten by the play.
There's a murderer at the matinee,
There are dead men in the aisles.

Είναι ένα κόμικς που θεολογεί. Όταν ο V σκοτώνει τον παιδεραστή καρδινάλιο, επιλέγει να τον σκοτώσει κοινωνώντας τον – δηλητηριασμένη όστια είναι το όπλο. «Και ότι κι αν είναι αυτή η όστια, τη στιγμή που μπαίνει στο στόμα σου, γίνεται η σάρκα του σωτήρα σου;», ρωτάει. «Ναι, ναι, σε παρακαλώ…» μουρμουρίζει ο καρδινάλιος. «Κι απ ότι κι αν είναι φτιαγμένο γίνεται σώμα Χριστού;». «Ναι, απ ότι..». Ο καρδινάλιος.. πριν λίγο προσπαθούσε να βιάσει μιαν ανήλικη. Άρτι αφιχθείς από την λειτουργία. Την έσωσε ο V.

V όπως το πέντε, η συμφωνία του Μπετόβεν που ακούγεται όταν πέφτει ο καρδινάλιος νεκρός.

Την έσωσε ο V μπαίνοντας στην κρεβατοκάμαρα. Συστήνοντας εαυτόν με ένα ακόμη απαγορευμένο τραγούδι. Please allow me to introduce myself, Im a man of wealth and taste… εσείς μη μπερδευτείτε όμως.

And the patrons and the actors too
And uncertain if the show is through
And with sidelong looks await their cue,
But the frozen mask just smiles.
At last the 1998 show!
The torchsong no-one ever sings!
The curfew chorus line!
The comedy divine!
The bulging eyes of puppets,
strangled by their strings!

Το V, το πέντε, ήταν το κελί που τον είχαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης. Είναι ο μόνος επιζών. Στο δωμάτιο τέσσερα ήταν η Valerie. Όλα τα κεφάλαια ονοματίζονται με μια λέξη από V – Vaudeville, Vicious, Values… V όπως Victory.

Το κόμικς είναι γεμάτο μουσική. Η μουσική είναι αντίσταση. Η μουσική απαγορεύεται. Οι αισθήσεις του κράτους καραδοκούν. Στην Γαλαρία των Σκιών, το κρησφύγετο του πολιτισμού, το γραμμόφωνο παίζει Dancing in the Sreets, την πρώτη, μοτάουν, εκτέλεση.

Αντίσταση. Θα γίνω εκδικητής άγγελος. Θα έχω τα πιο όμορφα φτερα, την πιο ακονισμένη ρομφαία. Όχι για μένα. Για τον αδελφό μου. Για μια ετοιμοθάνατη λεσβία που έγραψε «σ αγαπάω» στον άγνωστο του διπλανού κελιού. Ο V καλλιεργεί τριαντάφυλλα. Τα τελευταία τριαντάφυλλά του κόσμου. Της ποικιλίας Violet Carson.

There's thrills and chills and girls galore,
there's sing-songs and surprises!
There's something here for everyone,
reserve your seat today!
There's mischiefs and malarkies,
But no queers or yids or darkies
Within this bastard's carnival---
This vicious cabaret!

Τα στιχάκια του Μουρ, από το κεφάλαιο Vicious Cabaret. Μια μπάντα πήρε το όνομά της από αυτό το τραγούδι. Το πρωτο κομμάτι, το γράμμα της Βάλερυ, είναι από τα δυνατά σημεία - και λόγω μιας διπλής, απρόσμενης ανατροπής. Έχω αφήσει πάρα πολλά έξω - δεν είμαι κριτικός. Αγαπάω μόνο. Αα - οι μεταφράσεις δικές μου, ως συνήθως.

Ένας πιστότερος εραστής έστησε τούτο δω το σάιτ. Το V for Vendetta γυρίστηκε ταινία, θα έρθει την άνοιξη στις αίθουσες. Νομίζω δεν κυκλοφορεί ελληνικά – ίσως όμως απλά δεν το έχω προσέξει. Ακόμη και έτσι... Καμμία αμερικάνικη ταινία δεν θα μπορέσει ποτέ να γίνει το V for Vendetta.