Ένα Γουρούνι Λιγότερο
Είναι κάτι τέτοιες στιγμές που σκέφτομαι πως,
αν δεν υπάρχει (που δεν υπάρχει) η Κόλαση,
θα έπρεπε να την εφεύρουμε.
αν δεν υπάρχει (που δεν υπάρχει) η Κόλαση,
θα έπρεπε να την εφεύρουμε.
Στα τσακίδια.
Σκατά στον τάφο του.
Aς μη ξεχάσουμε ποτέ.
47 σχόλια. Εσείς τι λέτε;
Για να το λες εσυ κατι περισσοτερο θα ξερεις...
Είναι πολλά τα γουρούνια (ακόμα), Άρη...
Εγώ πάλι θα πω πως ήταν καθίκι*.
Μα ο χρόνος στην πρόταση είναι σημαντικός. Δεν είναι πια.
Να μην ξεχνάμε.
Να μην παραβλέπουμε.
Μα να μην πολεμάμε και πτώματα.
Υποθέτω πως αν ήμουν θύμα, δε θα είχα την ίδια αντιμέτώπιση απέναντι στο γεγονός.
Θα προτιμούσα η σφαίρα του Αλιέντε να πετύχαινε τον Πινοσέτ.
Μα πια δεν είναι τίποτα.
Να μου επιτρέψεις κυρά να διαφωνίσω με την αμάχη πέρα από το θάνατο.
Καλή μέρα! :-)
*Τί έχουμε πάθει με τα γουρούνια;
Θυμάμαι ένα κομικ μιας σελίδας που είχε κυκλοφορήσει σε μια πορεία
με ένα γουρούνι που εξηγούσε τι δεν είναι και τι είναι τα γουρούνια, και για αυτό δεν πρέπει να παρομοιάζουμε τους μπάτσους με γουρούνια.
Ή ήταν κανένα βιβλιαράκι;
Δε θυμάμαι.
Πέθανε;
Τελικά ποτέ δεν πλήρωσε... ωραία η ανθρώπινη δικαιοσύνη.
Και μέχρι το τέλος υποστήριζε τις θηριωδίες του.
Πέθανε σίγουρα;
Πρέζα, δεν ξέρω αν υπάρχει άνθρωπος που να μη χαίρεται το θρίαμβο του θανάτου σήμερα.
Σραόσα, και πάλι, ναι, ομόρφυνε μια σταλα ο κόσμος.
Αδελφέ, είναι νεκρό το καθήκι - δε μπορεί να κάνει άλλο κακό. Ήταν αμετανόητος, επίσης. Και, θύματα είμαστε όλοι όσο θίγεται εις των ελαχίστων των αδελφών ημών.
Χουανίτα, μου θύμισες το τραγούδι του Dylan, το Masters of War.
And I hope that you die
And your death'll come soon
I will follow your casket
In the pale afternoon
And I'll watch while you're lowered
Down to your deathbed
And I'll stand o'er your grave
'Til I'm sure that you're dead
Πέθανε. Πέθανε σίγουρα.
ο θάνατος βοηθά τους αγωνιστές, καμιά φορά. μακάρι να φέρει την κάθαρση που δεν αξιώθηκαν τα εκατομμύρια των θυμάτων του -ολόκληρη η Χιλή με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
ελπίζω ως χώρα να μην εκφράσαμε τη θλίψη μας... (mirandolina σε καθιστώ υπεύθυνη να τους τα ψάλλεις αν το κάνουν, μια κι είσαι πιο κοντά τους :)
ας υψώσουμε τα ποτήρια στην υγειά και στη μνήμη όσων του αντιστάθηκαν.
Τι θα του πει άραγε ο Αγιέντε όταν τον δει; (ρητορική ερώτηση, βέβαια, αν και κάτι τέτοιες στιγμές θα ήθελα να πιστεύω σε παράδεισο και κόλαση)
Kαλή μου Κυρία,μήπως διαβάζετε κάποιο άλλο φόρουμ???Εκπλήσσομαι απο την σύμπτωση απόψεων,αλλά το Masters of war πάει πολύ.Ειναι το ίδιο πού έγραψα αλλού πρίν σάς επισκεφθώ.Οχι ότι έχει κάποια σημασία-δεν υπάρχει ασφαλώς copyright-αλλά είναι μεγάλη σύμπτωση.Και γράφτηκε μισή ώρα ενωρίτερα.Θα χαρούμε να μάς επισκέπτεστε.
Αγαπητέ anonymous,απο πότε δικαιώνονται οι νεκροί???Δεν πολεμάμε πτώματα.Ιδέες πολεμάμε.Και αυτό το κάθαρμα ηταν ΄αγνός κατάμαυρος΄φασισμός.Δεν μιλάμε για Αντιγόνη εδώ.
Θα ακουστεί πολύ τετριμμένο Λοκαντιέρα μου αν σού πω "μα τί σού φταίνε τα καημένα τα γουρουνάκια;"
Θα έλεγα μια Ύαινα, ένας Γύπας, ένας Καρχαρίας λιγότερος, αλλά και πάλι άδικος θα ήμουν.
Ένας φασίστας λιγότερος: αρκεί.
Όλα τα γουρούνια, την ίδια μούρη έχουν...λέει ο λαός...
kxan
http://www.pbs.org/wgbh/commandingheights/shared/video/qt/mini_p02_07_300.html
Chicago Boys abd Pinochet
Ουστ από εδώ! Ο κοπρίτης...
Α! Ψόφησε, λοιπόν.
Κάποτε θα ψόφαγε. Δε χαίρομαι: τα τίναξε τη χειρότερη στιγμή, ήσυχος, υπέργηρος, ελεύθερος, στο κρεβάτι του.
-Η καλύτερη θα ήταν πολλά χρόνια πριν, στο απόσπασμα, για εσχάτη προδοσία-τότε, που τον εμπιστεύτηκε ο Αλλιέντε. Ας γίνει μάθημα, για τα ανατρεπτικά κινήματα όλου του πλανήτη...
Τι θα γίνει, όμως, με όλους εκείνους που περίμεναν κάποιου είδους δικαίωση; Με ποιο τρόπο θα έρθει αυτή;
Τι συντονισμός! Πήγε να βρεί τον προσφάτως αποβιώσαντα οικονομικό του μέντορα Μίλτον Φρίντμαν, για τον οποίο τόσα έγραψαν οι μοιρολογίστρες της ελληνικής μπλογκόσφαιρας (και όχι μόνο), αποσιωπώντας το πόση πινοτσετική βία χρειάζεται για να υλοποιηθεί το "όραμά" του περί "ελευθερίας"...
Κορακοζώητα πάντως όλα τα καθήκια.
Η θάτσερ όμως ειλικρινέστατη: μόνη αυτή παραδέχεται ότι θα της λείψει ο στρατηγός.
Όσο για τη Χιλή, το κυριότερο είναι το πόσο ελεγχόμενη και fake υπήρξε η μεταπολίτευσή της. Δείτε άγρια καταστολή της "εξέγερσης των πιγκουϊνων" απέναντι στην συνταγματική κληρονομιά του Πινοτσέτ για την εκπαίδευση, την οποία δεν την αγγίζει κανείς, και την νεοφιλελεύθερη πολιτική της "φωτογενούς" κας. Μπατσελέτ. Τις προάλλες δεν ήταν φιλοξενούμενός της ο Γιώργάκης ως πρόεδρος της Σοσιλαιστικής Διεθνούς;
Αυτό με την κηδεία με τις στρατιωτικές τιμές δεν μπορώ να το κατανοήσω.
Κρίμα που δεν τον σκότωσαν, τότε πριν πολλά χρόνια στην απόπειρα, το Μέτωπο Manuel Rodriguez. Θα είχε γλυτώσει κόσμος και θα είχαν πάρει το μάθημα τους οι φασίστες.
Άλλο να πεθαίνει απο βαθειά γερατειά, άλλο να τον καθαρίζουν οι αντάρτες και άλλο (που δεν υπήρχε περίπτωση να γίνει γιατί η αστική δημοκρατία στην Χιλή επανήλθε δοτή, όπως και σε μας άλλωστε..) να περνάει δίκη και να τον κρεμάνε.
Οι Χιλιανοί γιορτάζουν με σαμπάνιες , χωρούς και τραγούδια σήμερα.
Όχι όλοι βέβαια. Λυπούνται και κλαίνε αυτοί που θησαύρισαν με τις πολιτικές του εις βάρος των αθώων θυμάτων του.
Τις πολιτικές των Chicago Boyw βεβαίως βεβαίως.
Αυτές τις λέξεις είπαμε σήμερα στο Γραφείο, με μια φωνή, σαν να είμασταν συνενοημένοι, ενώ δεν είμασταν "Σκατά στο τάφο του"!
Σκατά και μακάρι να πίστευα στη κόλαση!
Μαύρε Γάτε, Δίκιο!!! Τα ζώα δεν είναι τέρατα. Μόνο οι άνθρωποι!!!!
Έλα ρε Σπύρο σ. Και εγώ έγραψα για το Master's Of War σε ένα blog (στα αγγλικά) που έχω!
Κοίτα σύμπτωση. Et in arcadia ego, τελικά που έλεγε και ο Poussin, αν με εννοείς...
Αναλαμβάνω μετά χαράς ψάλτης του εξάψαλμου, διπλωματικέ μου. Ο Αγιέντε δεν θα τον δει, όμως, νομίζω – είναι σε άλλα κομπάρτμεντς.
Σπύρο, τι να σας πω –δε μου δίνετε και το λινκ του φόρουμ που το γραψατε, να το βαλουμε εδώ προς διασκέδαση του αγαπητού μας αναγνωστικού κοινού;
Γάτε μας, λόγω κτηνιατρικής και ατελείωτων ωρών σε σταύλους, δεν τα πολυχωνεύω τα γουρούνια, το ομολογώ.
Σωστός – άλλο πείνα για ζωή κι άλλο βρυκολάκιασμα σαν των φιλελευθερο-πινοτσετικών.
Δεν έχουμε λόγια να σε ευχαριστήσουμε, εμιγκρέ! Εξαιρετικό!
Ανχελίτο, Αείποτε, Ανγκε-τα, τέτοια ομοφωνία γραφειακή και λαϊκή υπήρξε και σε μας :-)
Μαύρο πρόβατο, έχω ακούσει από τον οφις μέητ μου, που είναι σοφός Ηπειρώτης, πως ήταν μαζί στην ίδια στοά, γι αυτό την πάτησε ο Αγιέντε. Πάνω στην αστοχία μας πάντα πατάει ο οξαποδώς (λιτεραλυ και μεταφορικαλυ).
Παν μου, η δικαίωση είναι κόρη του θανάτου – τόση κατάρα δεν θυμάμαι ενάντια σε άλλον τα τελευταία χρόνια.Να δεις που αν δεν υπήρχε βκόλαση, μόλις τη δημιούργησαν οι κατάρες μας.
Όφι μου αγαπημένε, να δεις οπωσδήποτε το βίντεο που έστειλε ο εμιγκρές – για χάρη σου το έστειλε.
Χουανίτα, μην απορείς. Άλλο οι λαοί άλλο οι εξουσίες…
Αλεξ, πολύ χαίρομαι που σε ξαναβλέπω τόσο σύντομα :-) Κάτι τέτοιους τους κρέμαγα και με τα χεράκια μου, ομολογώ.
Στάθη, δες το βίντεο οπωσδήποτε.
Ανώνυμε κάτι θες να πεις αλλά σε έχασα…
@ Σπύρος Σ.
Αν από τα γραφόμενά μου συμπεραίνεις δικαίωση των νεκρών, τότε ζητώ συγνώμη για την ασάφεια που τα διέπει.
Τα διέπει και ανορθογραφία εκεί που... "διαφωνίζω" αντί να "διαφωνώ".
Χαίρομαι απ' την άλλη όταν γράφεις στον ίδιο χρόνο: "Και αυτό το κάθαρμα ήταν αγνός κατάμαυρος φασισμός."
χορούς φυσικά και όχι "χωρούς"
Και chicago boys αντί chicago boyw.
Υπάρχει το βίντεο σε άλλο format εκτός από quicktime;
απο χθες εχει αρχισει τις πληρωμες. μαλακια του παντως αν δεν ειχε αρχισει απο δω κατω. ειχε αρκετα χρονακια να βαλει το χερι στην τσεπη.
διαβάσαμε το ποστ σου για τη βαρκελωνη.μπορεις να μας δωσεις ενα τηλεφωνο για το χανι που αναφερεις;
Αναρωτιέμαι αν θα πείτε το ίδιο όταν πεθάνει και ο Κάστρο.
Για τα κορίτσια>
Hostal Residencia Ramos,
C/ Hospital 36,
Metro Liceu
(linea verde)
Ψάξτε στο δίκτυο το τηλέφωνο -- δεν το έχω μαζί μου... (Και περιμένω εντυπώσεις από τους καχανιέρους)
Σήμερα παρακολουθούσα στις ειδήσεις σκηνές από την Χιλή, το λαϊκό προσκύνημα στη σορό του Πινοσέτ και βίαιες αντιδράσεις των Χιλιανών απέναντι σε συμπατριώτες τους που πανηγύριζαν τον θάνατό του, κάτω από ένα- φαινομενικά έστω- γενικό πλαίσιο ανοχής. Και ειλικρινά μου είναι ακατανόητο αυτό, γιατί μπορώ να καταλάβω εκφράσεις του τύπου, ο Παπαδόπουλος έκανε εκείνο ή το άλλο, αλλά θα μου φαινόταν προκλητικό κάποιος να το εκφέρει πχ στην πλατεία συντάγματος... κατά τ΄ άλλα, ας πάει στα τσακίδια!
ευχαριστουμε. οταν επιστρεψουμε θα σου γραψουμε εντυπωσεις.
boys with toys.
πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν.
μιραντολίνα μου ξέρεις πόσο σ'αγαπάω και σε εκτιμώ, όμως για πρώτη (ιστορική) φορά διαφωνώ.όχι με το ζουμί, με τον τρόπο σου μόνο.
να εφευρεθεί η Κόλαση για τέτοιες περιπτώσεις;
όπως αυτή που έφτιαξε εκείνος και άλλοι δεν ξέρω πόσοι πριν και μετά απο δαύτον;
κι άλλη Κόλαση;
δεν φτάνουν αυτές που έχουμε ήδη εδώ;
και το εύχεται αυτό ποιος;
ένας άνθρωπος της δικαιοσύνης και της δημοκρατίας που διδάχτηκε απο την ιστορία;
μιραντολινάκι μου δεν είσαι εδώ να κεράσω ρουμάκι μαύρο, να μου το πεις με άλλα λογάκια, πιο γλυκά και πιο τσαχπίνικα, γιατί αυτά μου ακούγονται πολύ αλλιώς κι ας μην είναι αλλιώς, αλλά μόνο κάπως.
σεβασμός στους νεκρούς.
δεν μπορούν να βλάψουν άλλωστε πια κανέναν.
και δεν φέρουν πια καμία εκ των ευθυνών που σέρνανε πάνω τους ζωντανοί.
Επίσης, να συνεισφέρω κι εγώ στην γενική ιλαρότητα για το θάνατο του γουρουνιού (apologies στα γουρούνια) το Tramp the dirt down του Costello, γραμμένο για Cyber bride και χήρα του γουρουνιού, την Maggie
I saw a newspaper picture from the political campaign
A woman was kissing a child, who was obviously in pain
She spills with compassion, as that young child's
face in her hands she grips
Can you imagine all that greed and avarice
coming down on that child's lips
Well I hope I don't die too soon
I pray the Lord my soul to save
Oh I'll be a good boy, I'm trying so hard to behave
Because there's one thing I know, I'd like to live
long enough to savour
That's when they finally put you in the ground
I'll stand on your grave and tramp the dirt down
Μου διηγήθηκε πρόσφατα γνωστός μια ιστορία. Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου, σε ένα χωριό της Αρκαδίας πέταξε κάποιος τον παπού του (ήταν ο δάσκαλος του χωριού)από το μπαλκόνι του σπιτιού του, με αποτέλεσμα να ξεψυχήσει αιμόφυρτος μέσα στα χέρια της μικρής κόρης του, η οποία έπαιζε στην αυλή και έτυχε να δει το όλο περιστατικό, ήταν η μόνη αυτόπτης μάρτυς του συμβάντος. Ο λόγος του φονικού ήταν προσωπική εμπάθεια μάλλον, ο δάσκαλος ήταν βενιζελικός, φιλελεύθερος. Ο άλλος μάλλον αριστερός, αλλά οπωσδήποτε αντάρτης. Μετά από χρόνια, ο δράστης του περιστατικού επαναπατρίστηκε, ως πολιτικός πρόσφυγας και η μητέρα του γνωστού μου, έμαθε το γεγονός και θέλησε να πάει να βρει τον φονιά του πατέρα της, για να του εκφράσει το μίσος της. Πήγε λοιπόν στο χωριό της κι έψαξε να τον βρει. Έμενε μισότυφλος σε ένα μισοχάλασμα έξω από το χωριό. Σαν τον αντίκρυσε, συγκλονισμένη από τη μιζέρια που αντίκρυσε στο εσωτερικό της καλύβας, του είπε μόνον ΄είμαι η κόρη του δάσκάλου΄ κι έφυγε.
Για να είμαι δίκαιος (όσο αυτό μου είναι δυνατόν) να σας παραθέσω και την κατάσταση της πεθεράς μου που είδε να ξεψυχά η μεγάλη της αδερφή στα χέρια της αφού είχε βιασθεί ενώπιον της από 17 (δεκαεφτά καλά διαβάσατε) ταγματασφαλίτες (σημειωτέον δεν είναι το μόνο που έζησε να συμβαίνει στην οικογένειά της στο Έβρο τότες...). Μια βροντερή σιωπή που τρυπά ατσάλι...
(τα ονόματα όλων των περιστατικών στη διάθεσή σας)...
Αλήθεια Μιραντολίς, δεν υπάρχει κόλαση? τι λέτε καλή μου...κι ο πύρινος ποταμός που ξεχειλά από Τον Όντα στα εικονίσματά μας, είναι φορμαλίστική αντίθεση θερμών χρωμάτων στα ψυχρά της όλης σύνθεσης?!!
Πάντως θα με τιμούσε ιδιαίτερα μια τοποθέτησή σας στο ευαγγελικό ΄αγάπα τον εχθρό σου΄, αν σας περισεύει απόθεμα στην πορεία σας...
Χαίρετε...(α, να μην το ξεχάσω έχετε και τα χαιρετίσματα του ΄γαλαζοβράκη΄ από το Μαρουδά...σας μνημονεύει...)
υγ. συγχωρέστε μου τα όποια γλωσσικά ατοπήματα...είναι και πρωί... και πάλι την καλημέρα μου...
Ντισκολάτα, σπολάτη καρδιά μου εσύ όμορφη (και για το ρούμι, ναι, αμέ!)
Ανώνυμε, τι ακριβώς υποστηρίζετε; ότι ο Χίτλερ κι ο τελευταίος γερμανός στρτιώτης σε ένα χωριό της Κρήτης είναι εν και το αυτό, έχουν την ίδια ευθύνη, μετρούν το ίδιο; Καλές οι ιστορίες κι η εμπειρία αλλά καλό είναι να καταλαβαίνουμε και για ποιό πράγμα μιλάμε.
Επίσης, τέτοιες ιστορίες είναι γεμάτος ο κόσμος. Άλλες αληθινές άλλες πλαστές - να προσέχετε, εγώ την έχω πατήσει κι έχω πιστέψει δράκους.
Το περί κολάσεως... πρόκειται περί αναφοράς στην αποκατάσταση των πάντων - το έλεος του Θεού δεν έχει τελειωμό ουέρ άι καμ φρομ. Όσο για τις αντιθέσεις, ξέρετε δεν έχουν όλες οι συνθέσεις της κολάσεως τέτοιες. Μη προδίδεστε.
Τον εχθρό μου δεν τον μισώ - ως εκεί. Τον εχθρό του αδελφού μου, όμως, τον καταστροφέα των κόσμων, πως λέτε ότι θα έπρεπε να τον αντιμετωπίσω; Με γουτσου-γουτσου; Ο δικός μου γέρων μου έχει οπλίσει το χέρι γι αυτή την περίπτωση. Αμα θέτε, να πάτε να του κάνετε μάθημα. Εγώ του κάνω υπακοή.
Και, δεν είμαι καλή σας. Ούτε κακή σας. Ούτε έχω τίποτε να συγχωρέσω. Όμως δε μου αρέσει η αγένεια. Καθόλου.
Τους αγαπημένους μου τους ξέρω κι είμαστε πάντα μαζί. Ευχαριστώ, όμως, για τα νέα.
Σας ευχαριστώ, για την απάντηση...και λυπάμαι για την ανεπίτρεπτη εκ μέρους μου οικειότητα να σας αποκαλέσω καλή μου...ελπίζω να μην εννοείται αγένεια αυτό...
Είχα μείνει με την αίσθηση ότι ο Ωριγένης δεν τιμάται ως Άγιος της εκκλησίας μας και εξαιτείας της ΄αποκαταστάσεως του παντός΄...ίσως να κάνω λάθος...αν και δεν καταλαβαίνω τι σημαίνει αυτό που λέτε, δεν έχουν όλες οι συνθέσεις της κολάσεως τέτοιες...πάντως την πεθερά μου όντως οφείλω να την προσέχω λίγο περισσότερο...
Να είστε καλά
(αν νομίζετε ότι το όνομά μου θα σας χρησιμεύσει σε κάτι είναι στην διάθεσή σας, και λυπάμαι, μάλλον ήμουν εκτός θέματος)
Να στε καλά και καλή δύναμη.
υγ Δεν αναφερόμουν στον Ωριγένη, αλλά στον Γρηγόριο Νύσσης.Και ναι, τις πεθερές εν Ελλάδι να τις προσέχετε.
http://www.hostalramos.com/
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Το λάθος είναι που έβγαλα προσωπικά ζητήματα με απρόσωπο τρόπο, το ομολογώ. Θα επανορθώσω πάραυτα και δια ζώσης αν δεν έχει αντίρηση η οικοδέσποινα, το ταχύτερο. Αν μια προσωπική μαρτυρία εκλαμβάνεται ως μύθευμα και ο μάρτυρας αθεράπευτα μυθομανής, έχει κάποιο νόημα η όποια τοποθέτηση του για την 9η εντολή? Θα σας αρκούσε ότι ναι ο Μωσαϊκός νόμος είναι όντως πιό πολιτικό κείμενο από την μετέπειτα συνόψη του και συμπλήρωσή του άπό τον ίδιο Λόγο ως Χάρη? Και αδυνατώ να κατανοήσω γιατί έναν κατ' εσάς εκ προοιμίου μυθομανή τον εξαιρείται από τους αμαρτωλούς, με όσο να'ναι αρκετή δόση ειρωνίας...Είμαι εκτός θέματος, ευχαριστώ για την φιλοξενία, σταματώ εδώ...
Ήταν περίεργο - όπως κι η δημόσια σχετική αναφορά.
Τα λοιπά προσωπικά.
κάθε θεολογική συζήτητση στη μπλογκόσφαιρα είναι καταδικασμένη να αποτύχει. Στο μέσσεντζερ κάτι γίνεται... κατα τα άλλα κανείς δεν πεθαίνει τόσο πολύ που να έχει πεθάνει για πάντα
respect
Καλημέρα,
Μαύρο πρόβατο, έχω ακούσει από τον οφις μέητ μου, που είναι σοφός Ηπειρώτης, πως ήταν μαζί στην ίδια στοά, γι αυτό την πάτησε ο Αγιέντε.
εχ,... το ξέρω ρε γαμώτο... μάλλον δίκιο έχει ο σοφός ο ηπειρώτης... σημαντικό πάντως, να αποφεύγουμε να κάνουμε τα ίδια λάθη πάνω από μια φορά!!
Συγνώμη, ανώνυμε, σας πέρασα για κάποιον άλλον που συνήθιζε να κάνει κάτι τέτοια.
κανενας σεβασμος στους νεκρους πουτανας γιους...
Μου ηρθε με ημεηλ από τον Γ. Κεν. και μου ζητήθηκε να το βαλω δω. Ορίστε, λοιπόν το (εξαιρετικόν):
ΚΟΝΤΕΥΕΙ ΠΙΑ ΝΑ ΞΕΒΡΩΜΙΣΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ
Γι' ακούστε 'δώ χαμπέρι πού 'χει γούστο,
που μόλις τ' άκουσα κι εγώ στη RAI:
«Εψόφησε στο Τσίλι» –λέει– «ο Αουγούστο!»
Ν' ανοίξω, λέω, κρασάκι, που βαράει
αμέσως στο κεφάλι… να γιορτάσω
το νέο. Τί πειράζει πού 'μαι μόνος;
Διαβάζω και δυο στίχους (Δάντη ή Τάσσο),
παρέας δίκην, και απ' του Ελικώνος
τα πνεύματα θα δροσιστούν οι σπείρες
του νου που θά 'χουνε καλά μουλιάσει
στον οίνο. Πίνω-πίνω και σπινθήρες
του ήλιου θά 'χουνε τη μούρη μ' λιάσει,
ως θα προσμένω νά 'ρθει κι ο Αγιέντε
στην κάμαρά μου. Με φωνή μεγάλη
–«Στου διάβολου τα τάρταρα παγαίν'τε,
καθήκια!»– κράζω, σαν κειόν που εντελάλει,
στα πίσω χρόνια, τσ' είδησες στες ρούγες
του Τζάντε – «Παπαδόπουλοι, Τρουχίλοι,
Βιντέλες!...» Φίνες βγάνουνε φτερούγες
τα λόγια μου, καθώς τα λεν τα χείλη
στον αέρα, για να γίνουν σετ, και
με οσμές που θα φθονούσε και ο δυόσμος
ακόμη. Εψόφησε ο Πινοτσέτ! Ναι,
κοντεύει πια να ξεβρωμίσει ο κόσμος!
"Εψόφησε ο Πινοτσέτ! Ναι,
κοντεύει πια να ξεβρωμίσει ο κόσμος!"
μακάρι, αλλά δεν το βλέπω...
το χειρότερο είναι ότι δεν απολογήθηκε ποτέ για ό,τι έκανε. ποτέ.
ΣΤΑ ΤΣΑΚΙΔΙΑ. IMAGINE THERE IS HELL.
> Στα τσακίδια.
> Σκατά στον τάφο του.
Αυτό μου φέρνει εμετό!
Σκέφτομαι ότι κι εσένα θα σου φέρνει δυσφορία.
> Aς μη ξεχάσουμε ποτέ.
Να μια ωραία ευχή!
Την καλή σου την κουβέντα
πίσω στην κουζίνα...